ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Θα ξεκινήσουμε όπως πάντα, με την ομιλία και αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά είχαμε ανακοινώσει ότι, σύμφωνα με τις πνευματικές υπαγορεύσεις που παίρνουμε, όχι μόνο εμείς αλλά κι από άλλες εστίες, ανά τον κόσμο, με τις οποίες συνδεόμαστε, είχαμε την εκτίμηση, ότι στο διάστημα αυτό από το Μάρτιο που μας πέρασε, μέχρι και τα μέσα Ιουλίου τουλάχιστον, ότι θα έχουμε κάποιες επιπλέον εντάσεις.
Είδατε πράγματι, γίναμε μάρτυρες σ’ αυτό το διάστημα των γεγονότων στη Βοστόνη, κατόπιν στο Λονδίνο, τις εντάσεις και τα επεισόδια στη Σουηδία και στη Γαλλία, αλλά κι εδώ στην περιοχή, στα δικά μας και πώς εντείνεται η αντιπαράθεση στο μέτωπο της Συρίας, πώς ξεκίνησε στην Τουρκία όλη αυτή η ένταση, η οποία συνεχίζεται αμείωτα, αλλά και τώρα στα δικά μας, με την ΕΡΤ επίσης, πώς τα πράγματα οδηγούν σε μια επιπλέον ένταση και μια επιπλέον σύγκρουση.
Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά, για τον απλούστατο λόγο, ότι όταν μιλάμε για υπαγορεύσεις, μιλάμε για τάσεις και το έχουμε ξεκαθαρίσει πολλές φορές, οι οποίες διαμορφώνονται και των οποίων η εξέλιξη εξαρτάται πρωτίστως από την συνολική ψυχόσφαιρα, εκείνων των πληθυσμών που τους αφορούν.
Έτσι, τόσο στα διεθνή ζητήματα, όσο και σ’ αυτά που μας αφορούν εμάς στενότερα εδώ στον ελλαδικό χώρο και σε όσα διαλαμβάνονται πέριξ της Ελλάδας, στη μέση Ανατολή, στην Τουρκία κλπ, πάλι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχική ατμόσφαιρα, η ψυχική στάση, την οποία τηρεί κατ’ εξοχήν ο πληθυσμός.
Έτσι λοιπόν, είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας, αλλά απ’ την άλλη καθοριστικός και γι αυτό το λόγο επιμένουμε ακριβώς απέναντι στη διανοητική και τη συναισθηματική στάση, που θα πρέπει να κρατάμε όλοι απέναντι σ’ όλες αυτές τις εξελίξεις.
Έτσι λοιπόν, ευτυχώς, μέχρι τώρα τα πράγματα δεν έχουνε οδηγηθεί σε κάποιο πολύ επικίνδυνο, ή ακραίο σημείο κι αυτό οφείλεται σε μια ευεργετική επίδραση κάποιων ανώτερων δυνάμεων, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται σε αντιπαράθεση, στον αντίποδα των όσων επιχειρούν κάποιοι άλλοι σκοτεινοί κύκλοι, τόσο πλανητικά, όσο και στο επίπεδο της Ελλάδας.
Ας πούμε, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, αναφέρθηκα πριν στα διεθνή, στα γεγονότα της Βοστόνης, στον αποκεφαλισμό που έγινε στο Λονδίνο, στα επεισόδια της Σουηδίας, της Γαλλίας κλπ.
Είναι φως-φανάρι ότι τέτοιου είδους περιστατικά είναι σ’ ένα βαθμό υποκινούμενα, για να μην πω οργανωμένα, ακριβώς για να χρησιμεύσουν ως αφορμή για μεγαλύτερες επεμβάσεις και ισχυρότερο έλεγχο, μέσα από συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα των πληθυσμών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν θες να περάσεις κάτι, ο πιο έξυπνος τρόπος είναι να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος το πρόβλημα, ώστε να έχεις μετά έτοιμη τη λύση του.
Έτσι λοιπόν, όταν μιλάω για μεθοδεύσεις, μιλάω ουσιαστικά για το Μεγάλο Αδερφό, ότι υπάρχει μια γραμμή, από κείνους τους σκοτεινούς κύκλους, που κινούν τη διαδικασία ελέγχου του πλανήτη, μέσα από τέτοιου είδους εντάσεις, με αφορμή την τρομοκρατία, αλλά και μέσα από περιφερειακές επιμέρους πολεμικές συρράξεις, να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν τους πληθυσμούς και να περάσουν τέτοιου είδους μέτρα, ώστε ο έλεγχος να γίνεται, όσο πιο ασφυκτικός μπορούν.
Απ’ την άλλη μεριά, στον αντίποδα, έχουμε κάποιες υπαρκτές και πολύ ισχυρές θετικές, φωτεινές πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται με ένταση, ποντάροντας ακριβώς σ’ αυτό το συνειδησιακό παράγοντα, ο οποίος καθορίζει και μπορεί εν τέλει ν’ ανατρέπει τα πάντα.
Αυτή ακριβώς είναι η έννοια της μεγάλης διάχυσης πνευματικών ενεργειών, αυτής της «εγώ ειμί παρουσίας», που αναφέρεται και στον τίτλο για τη σημερινή ομιλία και η οποία, όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα, διεισδύει με μεγάλη ένταση και μαζικά μέσα στο γήινο περιβάλλον, μέσα στο γήινο καρμικό κόσμο, μέσα σ’ ένα χρονικό παράθυρο, το οποίο άνοιξε περίπου από τα τέλη Μαρτίου, δηλαδή από τον προηγούμενο οραματισμό για την Ελλάδα και η έντασή του θα συνεχιστεί αμείωτη, μέχρι και τον Ιούλιο, χωρίς να σημαίνει ότι μετά εξατμίζεται, εξαφανίζεται, αλλά μιλάω για το κύριο κύμα, του οποίου όμως τα αποτελέσματα θα έχουμε να τα δούμε μέσα σ’ όλα τα επόμενα χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί και παλιότερα, αλλά σας το θυμίζω, γιατί καλώς ή κακώς, η ιστορική πορεία των γεγονότων, δε βαδίζει ανάλογα με τις αγωνίες που έχει ο καθένας προσωπικά, οι χρόνοι δηλαδή και η εξέλιξη μετράει διαφορετικά. Μπορεί εμείς ν’ αγωνιούμε και να λέμε να γίνει κάτι εδώ και τώρα, αλλά αυτό το εδώ και τώρα υπό κοσμικούς όρους, μπορεί να σημαίνει κάποια αρκετά χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί, για να ξέρουμε τι μας γίνεται, ότι ευτυχώς οι περισσότεροι από μας εδώ, θα προφτάσουμε να δούμε τις αλλαγές, ωστόσο δεν είναι ότι όλες θα γίνουν εφέτος. Η προσπάθεια και το σχέδιο των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων προβλέπουν έναν ορίζοντα δεκαπενταετίας, για να εδραιωθεί, κατά κάποιον τρόπο το σχέδιο των φωτεινών δυνάμεων, με οριστική επικράτησή τους την τριακονταετία.
Όταν λέμε για διάχυση πνευματικών ενεργειών, της «εγώ ειμί παρουσίας», η οποία θα έρθει με πολύ μεγάλη ένταση, μέχρι το τέλος του παρόντος Ιουλίου, μιλάμε για πνευματικές ενέργειες των οποίων η κρούση θα μεταστρέψει συνειδήσεις, μέσα στα επόμενα χρόνια και θα οργανώσει τα πράγματα σε πλανητικό επίπεδο, σ’ ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο.
Προσέξτε, έχουμε ήδη ένα δείγμα, το οποίο θα δείτε ότι πολλοί από σας το έχετε ήδη βιώσει, γιατί δεν αφορά μόνο στα ελληνικά πράγματα, έχουμε ανάδραση κι από το εξωτερικό που συντελούνται πολύ μεγάλες αλλαγές, σε συνειδησιακό επίπεδο.
Το πρώτο είναι ότι, με αυτή την κρούση της «εγώ ειμί παρουσίας», το νούμερο ένα χαρακτηριστικό των ευαίσθητων πνευματικά ανθρώπων είναι οι πολύ μεγάλες μεταπτώσεις. Δηλαδή είναι τέτοιο το σκαμπανέβασμα που γίνεται, καθώς ο φορέας της προσωπικότητας δέχεται αυτές τις ενέργειες, ώστε όλοι οι άνθρωποι αναφέρουν ότι τη μια μέρα βρίσκονται στον παράδεισο και την άλλη στην κόλαση και πάει λέγοντας. Αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά έχει ενεργοποιήσει μια πολύ ταχεία, άμεση διαδικασία κάθαρσης και μετουσίωσης της προσωπικότητας του κόσμου. Γίνονται πολύ μεγάλες συνειδητοποιήσεις, ο κόσμος έρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με τις εκκρεμότητές του και τα προσωπικά του αδιέξοδα, διάφορα καρμικά χρωστούμενα, προκειμένου να καούν γρήγορα, εμφανίζονται με ένταση και ταχύτητα στη ζωή μας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλη αυτή τη μεγάλη ταλάντωση, αυτή τη μεγάλη δόνηση απ’ το ένα άκρο στο άλλο. Αυτό είναι κάτι που το δέχεται ο κάθε άνθρωπος και είναι πολλοί που το έχουν δεχτεί το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, αναφέρεται σαν εμπειρία, αυτό είναι κάτι το οποίο όμως, μέσα σε ορίζοντα μηνών, ή ενός δυο ετών το πολύ, είναι κάτι που θα ισορροπήσει πλέον και θα βγει η καινούργια ποιότητα του κάθε ανθρώπου, ανάλογα με τη θέση του στο Θείο Σχέδιο και το ρόλο που έχει να παίξει.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό, το οποίο γίνεται πιο φανερό στην Ελλάδα, επειδή περνάμε κι αυτή την κρίση κι έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε στενοχωρημένοι, ζορισμένοι, ψυχοπλακωμένοι, είναι ότι παρόλα αυτά όλοι αναφέρουν, η μεγάλη πλειοψηφία τουλάχιστον, ότι παρά το μεγάλο ζόρι, τη στενοχώρια, το φόβο, που σε όλους υπάρχει, ότι μέσα τους νιώθουν καλά και μάλιστα πολλοί λένε ότι παρόλο που δεν έχω κανένα λόγο να νιώθω καλά, γιατί οικονομικά πηγαίνω κατά διαόλου, ζορίζομαι πάρα πολύ, στην οικογένεια αντιμετωπίζουμε προβλήματα, το ένα, το άλλο, εγώ σαν χαζοχαρούμενο, νιώθω μέσα μου μια ψυχική ανάταση, μια ψυχική ευφορία και δεν μπορώ να το ερμηνεύσω, αλλά μ’ αρέσει, γιατί είναι κάτι που με κρατάει, μέσα σ’ αυτή την κρίση με κρατάει στη ζωή, είμαι σε ζωντάνια. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό, γιατί η ψυχή παρόλα τα εξωτερικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε όλοι, η ψυχή αναγνωρίζει και χαιρετίζει αυτή την κρούση και η ψυχή γνωρίζει αυτό που έχουμε πει πολλές φορές ότι πολλές φορές τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής, σαν κι αυτά που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας, οι πνευματικές παραδόσεις λένε ότι είναι μεν διαβρωτικά για την εξωτερική μας ζωή, για την προσωπικότητά μας, αλλά όλα αυτά είναι ευεργετικά για την ψυχή μας, γιατί εκεί είναι το ακόνι, εκεί είναι η κρισάρα, το κόσκινο, που καθαρίζει πλέον τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας, όταν αυτή έχει να λειτουργήσει μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Όταν λοιπόν ξέρεις ότι από τη μια καλείσαι να επιβιώσεις, μέσα σε συνθήκες κρίσης, αλλά από την άλλη η ψυχή σου έρχεται σ’ επαφή με τον ανώτερο δρόμο της, με τον πνευματικό της προορισμό και γνωρίζεις ότι άρα αυτό είναι μια δυσκολία, την οποία, ούτως ή άλλως θα καταφέρεις να την περάσεις και θα βγεις κάποια στιγμή πιο δυνατός απ’ αυτήν, τότε πραγματικά μέσα μπορεί να νιώθεις μια ευφορία και μια αισιοδοξία, η οποία ακόμα κι αν πρακτικά δεν μπορεί να στηριχτεί σε κάποιες αντικειμενικές συνθήκες και να έχεις να επιχειρηματολογήσεις, γιατί έρχεται ο άλλος και σου λέει, βλέπεις να πηγαίνει τίποτα καλά, αφού το έλλειμμα αυτό, ο προϋπολογισμός εκείνο, οι μισθοί ετούτο, τι βλέπεις;
Όμως βλέπεις, γιατί τα πράγματα ποτέ δεν εξελίσσονται γραμμικά κι αυτό είναι και μια ιστορική παραδοχή, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι τα πράγματα δεν βαδίζουν έτσι όπως φαίνονται κοντόφθαλμα, όταν τα κοιτάζει κανείς εγκλωβισμένος, μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Πάρα πολλές φορές, οι εξελίξεις υπερβαίνουν αυτούς τους στενούς προγραμματισμούς και οδηγούν τα πράγματα σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Έχουμε δυο-τρεις, πέντε υπαγορεύσεις κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, που πρέπει να κρατήσουμε, σχετικά με το προς τα πού μπορεί ν’ αναπτυχθεί ολόκληρη αυτή η φωτεινή εισροή ενεργειών που συμβαίνει αυτή την περίοδο στον πλανήτη μας και αυτές οι υπαγορεύσεις που έχουμε, λένε ότι πρόκειται να κατευθυνθεί και να γεννήσει ορισμένες απλές πανανθρώπινες παραδοχές, οι οποίες ωστόσο για έναν λόγο καθαρά συσκότισης, από τις αντίπαλες αρνητικές δυνάμεις, ενώ πρόκειται για παραδοχές, οι οποίες είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο η συνείδηση των ανθρώπων είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ να τις αναγνωρίσει και να τις υποστηρίξει σθεναρά.
Να σας πω ένα παράδειγμα, το ρόλο της πολιτικής, που η έννοια της πολιτικής και της ενασχόλησης με τα κοινά για τους περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους, μέχρι τώρα στον πλανήτη, παρέπεμπαν σε κάτι αρνητικό, γιατί η τεράστια πλειοψηφία των πνευματικών ανθρώπων λέγανε ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι μεγάλο κακό, θα χάσεις την ψυχή σου, θα χάσεις την ψυχική σου ηρεμία, διότι τα κοινά και η πολιτική είναι για τα λαμόγια, για αυτούς που ενδιαφέρονται να μασήσουνε, γι αυτούς που θέλουν ν’ ασκούν εξουσία και άρα ήταν ένας τομέας, τον οποίο οι πνευματικοί άνθρωποι τον είχαν χαρίσει αποκλειστικά στις αρνητικές δυνάμεις. Έλεγε ο καθένας, εμένα μην με μπλέκετε μ’ αυτά είναι ότι χειρότερο υπάρχει, άρα πραγματικά τα λαμόγια έμπλεκαν μ’ αυτά, γιατί κανένας άλλος σωστός άνθρωπος δεν ήθελε ν’ ασχοληθεί.
Τι αναδύεται όμως, πίσω απ’ όλα αυτά;
Όταν λέω για κοινές παραδοχές, οι οποίες, ενώ είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο είχαν παραγνωριστεί κι είχαν συσκοτιστεί μέχρι τώρα. Η ίδια η έννοια της πολιτικής δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την άσκηση εξουσίας, ούτε με το οικονομικό βόλεμα και τη λαμογιά, ούτε με το καπέλωμα και τον έλεγχο των υπόλοιπων ανθρώπων. Η άσκηση της πολιτικής είναι η νούμερο ένα μορφή υπηρεσίας, αν θέλουμε να το δούμε σαν ορισμό, απέναντι στους συνανθρώπους μας και σε όλα τα όντα, διότι ο ορισμός της πολιτικής σημαίνει, δραστηριοποίηση του καθενός, προκειμένου να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης και αφύπνισης, για τους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
Εάν δεν είναι αυτό υπηρεσία, τότε τι είναι;
Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι να εξασφαλίσει ουσιαστικά μόρφωση, ευημερία για όλους, ελευθερία, δημιουργικότητα, ειρήνη, ασφάλεια, πνευματική εξέλιξη, αυτό είναι το νόημα του ν’ ασχολείσαι με τα κοινά, δεν είναι πως θα βγεις εσύ και πώς θα πατήσεις τον άλλον κάτω και πώς θα φας τα λεφτά. Αυτή είναι μια απ’ τις παραδοχές, οι οποίες θα δούμε μέσα στα επόμενα χρόνια όντως ν’ αρχίσει να εδραιώνεται και να αναδεικνύεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θ’ αναφέρω κι άλλη μια για παράδειγμα, πολλές φορές μπαίνουμε σ’ έναν παραλογισμό και πιστεύω ότι πάλι εσκεμμένα γίνεται και έχει εδραιωθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις, για το αν θα πρέπει η κοινωνία να είναι αλληλέγγυα απέναντι στα ασθενέστερα μέλη της, ή όχι. Κι εδώ έχεις διάφορα στρατόπεδα που ξεκινάς από το μαρξιστικό, λενινιστικό, κομμουνιστικό στρατόπεδο, που λέει ότι, όχι μόνο αλληλέγγυα, αλλά ότι κατά κάποιο τρόπο μέχρι τώρα υποστήριζε μια ισοπέδωση, ότι όλοι θα πρέπει να είναι το ίδιο, μέχρι το ακραίο νεοφιλελεύθερο, που λέει για όσους δεν αντέχουνε στην κοινωνία υπάρχει ο Καιάδας. Για ποιο λόγο ασφάλιση, για ποιο λόγο περίθαλψη, άστο να πεθάνει στο δρόμο. Έτσι είναι ο νόμος της ζούγκλας, έτσι είναι ο νόμος της εξέλιξης, τα πιο γέρικα ζώα απ’ το κοπάδι αφήνονται στο δρόμο να τα φάνε οι ύαινες, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο και με την ανθρώπινη κοινωνία;
Αν το εξετάσεις από πνευματική σκοπιά, πραγματικά, υπάρχει μια αναλλοίωτη, αναμφισβήτητη αξία- αξίωμα, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση, η οποία λέει ότι, κάθε μονάδα συνείδησης, όπως είναι ο καθένας από μας, δικαιούται απόλυτα να έχει όλες τις ευκαιρίες ν’ αναπτύξει τη μοναδικότητά του στο έπακρο, χωρίς να εμποδίζεται από κανένα, αλλά σε πλήρη αρμονία και αλληλεγγύη με το όλον, διότι αν η κάθε μονάδα αναπτύσσει τη μοναδικότητά της πάλι ανεξέλεγκτα και εις βάρος του συνόλου, γίνεται καρκίνωμα, άρα, πολύ απλά ο νόμος του μέτρου που δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο οποίος ακολουθείται κι απ’ όλες τις πνευματικές παραδόσεις, ουσιαστικά, γιατί μιλάνε για το δρόμο της μεσαίας στήλης, για το δρόμο της ευγενικής ατραπού, όλες αυτές αναφέρονται στο νόμο του μέτρου.
Πολύ απλά ο νόμος του μέτρου λέει, ότι και ευνοείς τη μονάδα να μπορέσει ν’ αναπτύξει ανεμπόδιστη τη δημιουργικότητά της, χωρίς να την ισοπεδώνεις, αλλά περιφρουρείς και το σύνολο, ώστε να μπορεί ν’ απολαμβάνει ένα σταθερό, ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, σύμφωνα με το οποίο να μπορεί να εξελιχθεί και να προοδεύσει πνευματικά.
Αυτό σημαίνει να μην πονάει, να μην λειτουργεί κάτω από συνθήκες φτώχειας, πείνας, στέρησης, να μην απειλείται η ζωή της, να μη στερείται η ελευθερία της, να μην απειλείται η μόρφωσή της, να μην τελεί σε άγνοια.
Άρα, αναδύεται αμέσως μια πανανθρώπινη αξία που λέει ότι, πολύ απλά μια κοινωνία αυτό που πρέπει να κάνει είναι, να μπορεί να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο ευνοϊκών συνθηκών και διαβίωσης για όλους, ακόμα και για τον πιο βλάκα, για τον πιο ηλίθιο, για τον πιο ανίκανο, γιατί είναι μέλος αυτής της κοινωνίας και από κει και πέρα ασφαλώς να υπάρχει ελευθερία, το ανοιχτό το τερέν της δημιουργικότητας, ο καθένας να μπορέσει να δημιουργήσει, κατά συνείδηση, να επιτύχει, αλλά με εξασφαλισμένο το υπόβαθρο από πίσω για όλους τους ανθρώπους, όχι πατώντας επί πτωμάτων.
Αυτό λοιπόν, είναι άλλη μια αξία, η οποία θα δούμε να παίζει μέσα στα επόμενα χρόνια. Και μια τρίτη πολύ βασική, η οποία προφανώς σχετίζεται με τις δυο προηγούμενες, η οποία είναι, σας έχω αναφέρει τι σημαίνει διαχείριση της προσοχής και πώς κατ’ επέκταση εκείνοι, οι οποίοι μας κλέβουν την προσοχή μας, μας δεσμεύουν την προσοχή μας, ασκούν εξουσία επάνω μας, γιατί εκείνος, ο οποίος πάντα σου κλέβει την προσοχή, διαχειρίζεται την ενέργειά σου.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι του ταχυδακτυλουργού, του μάγου, ή του γόητα, ο οποίος με διάφορους τρόπους καταφέρνει και σου εγκλωβίζει την προσοχή, ενώ από πίσω κάνει τα ταχυδακτυλουργικά του, εκεί βασίζεται ο αποπροσανατολισμός, αλλά και σε καθαρά ενεργειακό επίπεδο ο ιδιόρρυθμος άνθρωπος, ή κάποιος ο οποίος θα σε βάλει να συζητάς γι αυτόν, εκείνη τη στιγμή σου ρουφάει ενέργεια, άρα χειρίζεται την ενέργειά σου, άρα σ’ ένα βαθμό σε ελέγχει, άλλωστε εκεί στηρίζεται κι όλο το σύγχρονο το μάρκετινγκ και η τέχνη της διαφήμισης, πώς θα σου τραβήξει την προσοχή, έτσι ακριβώς ώστε να σε ελέγχει.
Απ’ αυτό το κεφαλαιώδες θέμα του ελέγχου της προσοχής, κρίνεται όλη η παγκόσμια διακυβέρνηση και κρίνεται όλος ο χειρισμός των μαζών.
Ανθρωπόμαζα σημαίνει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων οι οποίοι μαθαίνουν υπνωτιστικά να εναποθέτουν την προσοχή τους και άρα την εμπιστοσύνη τους σε κάποιους άλλους για να χειρίζονται τα θέματά τους, αντί γι αυτούς, είναι πολύ απλό.
Ακριβώς εκεί πέρα οφείλεται και η έννοια του υπαλλήλου, δηλαδή το να είσαι κάτω από κάποιον άλλον, ετυμολογικά. Γιατί να έχω εγώ την ευθύνη στο κεφάλι μου, γιατί να έχω μπελάδες, αφού πολύ πιο εύκολα θα τη βγάλω με το να έχω κάποιον να μου λέει, εσύ θα παίρνεις αυτή τη βίδα και κάθε φορά που περνάει από μπροστά αυτό, θα κάνεις αυτή την κίνηση, έχω το κεφάλι μου ήσυχο, δεν είμαι υποχρεωμένος ν’ αναλάβω καμία ευθύνη του εαυτού μου κι επιπλέον τραβάω και μια διαδήλωση, όποτε είναι, ζητιανεύοντας, ρε αφεντικό δώσε κάτι παραπάνω, απέναντι στα κυκλώματα εξουσίας, σας παρακαλώ, ο ζήτουλας.
Καταλαβαίνετε πόσο οπισθοδρομική είναι αυτή η νοοτροπία, από πλευράς πνευματικής.
Γιατί στον πνευματικό δρόμο το νούμερο ένα χαρακτηριστικό είναι το να έχει κανείς παρουσία, το να έχει δηλαδή τη συνεχή εγρήγορση, ώστε να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο της προσοχής του, άρα να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο του πού εναποθέτει την ενέργειά του και κατ’ επέκταση την ύπαρξή του, σε ποιόν την εμπιστεύεται, σε ποιόν την εναποθέτει;
Ακόμα περισσότερο ο πνευματικός άνθρωπος δεν εναποθέτει σε κανέναν και άρα, αγωνίζεται, συμμετέχει σε μια κοινωνία, όπου ο καθένας είναι υπεύθυνος του εαυτού του και άρα για να είναι υπεύθυνος του εαυτού του, έχει λόγο και άποψη για όλα και τότε οδηγούμαστε σε καταστάσεις αμεσοδημοκρατικές, άρα ερχόμαστε πάλι στο γιατί η ελληνική παράδοση είναι το κόκκινο πανί και ο κύριος εχθρός αυτών των σκοτεινών δυνάμεων, οι οποίες κινούν την παγκοσμιοποίηση.
Ήδη, απ’ αυτά τα τρία παραδείγματα που σας είπα, βλέπετε πόσο συνδέεται η ελληνική παράδοση, γιατί είναι η έννοια του μέτρου και η συμμετοχή, το να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου, ως ανθρώπινο ον, που κινούν την ελληνική παράδοση. Και γι αυτό ακριβώς στην αιχμή αυτής της παγκόσμιας αντιπαράθεσης η Ελλάδα επλήγη και πρώτη. Και γι αυτό μέσα απ’ αυτή τη διάχυση της «εγώ ειμί παρουσίας», από τον ελλαδικό χώρο μέσα στα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθεί σιγά-σιγά και θα πρωτοστατήσει, όχι μόνο απ’ την Ελλάδα, αλλά κι από άλλες εστίες παγκόσμια, αυτή η ανάδυση των διαφορετικών ποιοτήτων, όπως τα παραδείγματα που σας προανέφερα, οι οποίες ποιότητες δεν παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί και τα τρία που προανέφερα, έχουν άμεση αντανάκλαση στο κοινωνικό πεδίο, η ίδια η εξέλιξη ενός πνευματικού ανθρώπου, συνεπάγεται εν τέλει, τη συνειδητή ανάμειξή του στα κοινά, γιατί εύλογα εμφανίζεται η εσωτερική ανάγκη του για υπηρεσία. Δεν υπάρχει πνευματική κατάσταση στην οποία ν’ αδιαφορεί κάποιος για το τι συμβαίνει γύρω του, ειδάλλως, αν αδιαφορεί είναι κίβδηλη, δεν είναι πνευματική κατάσταση.
Απ’ όλες λοιπόν αυτές τις αλλαγές, που πρόκειται να γίνουν σε συνειδησιακό επίπεδο, ο κοινός παρονομαστής είναι ότι θα οδηγήσουν σε διαφορετικούς κοινωνικούς θεσμούς και μέσα απ’ αυτούς φιλοδοξεί και το σχέδιο των δυνάμεων του φωτός να εγκαθιδρύσει τελικά, αυτή τη μετουσίωση της ανθρωπότητας, κατορθώνοντας επιτέλους να υπερνικήσει την εγκαθίδρυση, που υπάρχει αυτή τη στιγμή των αρνητικών δυνάμεων.
Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια στοιχεία επιπλέον, όλα όμως συνδέονται με την έννοια της ανεξαρτησίας και της δημιουργικότητας και της ευθύνης και του οράματος, που έχει ένας πνευματικός άνθρωπος και που αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις ιδιότητες πλέον μπορεί και όχι μόνο ως ευθύνη, αλλά ως αυθόρμητη εσωτερική ανάγκη, να μπολιάσει μ’ αυτές τον περίγυρό του, για να μπορέσει να υπηρετήσει σωστά όλους τους συνανθρώπους του, αλλά και εν γένει όλα τα όντα.
Θα ήθελα να κλείσω λοιπόν, όλη αυτή την επισήμανση που κάναμε σήμερα, πάλι με μια έκκληση, απέναντι σε ότι μπορεί να βιώσουμε μέσα στο καλοκαίρι και σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας χωριστά, αλλά και συνολικά ως κοινωνία, γιατί δεν ξέρουμε τι εξελίξεις μπορεί να έχουμε και στην Ελλάδα και στην κοντινή μας περιοχή, αλλά και διεθνώς.
Μην ξεχνάμε ποτέ αυτό που σας προανέφερα για τη διαχείριση της προσοχής, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και οφείλουμε, απέναντι σ’ αυτή την λαίλαπα της ψυχικής αρνητικότητας, την οποία καλλιεργούν μεθοδευμένα, μέσα από τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και απ’ όλα τα ΜΜΕ, που σκοπό έχουν πραγματικά να μας αρπάξουν την προσοχή μας, μέσω του φόβου και να μας κρατήσουν αιμοδότες μιας αρνητικής σκεπτομορφής, την οποία θέλουν να κρατάνε πάνω απ’ την Ελλάδα, εμείς πρέπει πάση θυσία, όχι μόνο σαν άτομα, αλλά και στον περίγυρό μας, να ξεσκεπάζουμε αυτή την τακτική και να κρατάμε μια σταθερή στάση θετικών εκπομπών, είναι πάρα πολύ σημαντικό, απ’ τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι αυτή η στάση είναι που διαμορφώνει την εξωτερική πραγματικότητα και πολλές φορές, ενώ το γνωρίζουμε και το έχουμε βιώσει στη ζωή μας, εντούτοις παρασυρόμαστε.
Αυτό πρέπει με νύχια και με δόντια, όσο μπορεί ο καθένας να το περιφρουρήσει και στην προσωπική του ζωή, αλλά ακόμα πόσο μάλλον στην κοινωνική του ζωή. Γιατί εκεί που ο καθένας μας ζει και κινείται, έρχεται σ’ επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους. Να προσπαθήσουμε, όχι με το που θα βρεθούμε μέσα σε μια παρέα, ή σ’ ένα περιβάλλον όπου η κλάψα πηγαίνει σύννεφο και η απαισιοδοξία, να μπούμε κι εμείς για λόγους μιμητισμού, ναι ρε παιδιά, πω, πω, καλά τα λέτε, άστα να πάνε…κλπ, όχι εκεί πέρα μέσα να βοηθήσουμε ώστε ν’ ανατραπεί το κλίμα και να κάνουμε υπομονή, γιατί σύντομα θα δούμε τα πράγματα ν’ αλλάζουν. Και όσον αφορά στο καθαρό πνευματικό κομμάτι, νομίζω ότι έχουμε δώσει τις οδηγίες, αλλά εν γένει η επαφή μας με την «εγώ ειμί παρουσία», που σημαίνει δηλαδή μια πολύ ανώτερη πνευματική διάσταση, η οποία αυτή τη στιγμή διαχέεται στον πλανήτη, περνάει από μερικά πολύ απλά πράγματα, δηλαδή να έχουμε κατά νου, εκτός από το θέμα που σας ανέφερα να μην παρασυρόμαστε σε αρνητικές εκπομπές, αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, από κει και πέρα να έχουμε το θέμα της προστασίας, δηλαδή της αλληλεγγύης απέναντι σε όποιον άνθρωπο, ή όποια κατάσταση μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, που μπορούμε να τη βοηθήσουμε, είτε είναι ένας άνθρωπος, είτε είναι ένα ζώο, είτε είναι μια κατάσταση, εκεί που μπορούμε να βοηθήσουμε, να μην αφήνουμε καμία περίπτωση, που μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, επιδεικνύοντας αδιαφορία, γιατί επιδεικνύοντας οι ίδιοι έλεος και λειτουργώντας προστατευτικά απέναντι στους υπολοίπους, συσσωρεύουμε αντίστοιχες ενέργειες και επάνω μας, αλλά και σ’ ολόκληρη την κοινωνία, άρα ευαισθησία και συμπόνια και βοήθεια και προστασία και επιπλέον, δεν ξέρω για τον διαχωρισμό που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους ανάμεσα στην προσευχή και τον διαλογισμό, αλλά για να μην παίζουμε με τις λέξεις, αυτή την περίοδο, όπως κι αν το εννοεί κανένας, πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε άνω θρώσκοντες, δηλαδή η προσοχή μας να είναι στραμμένη προς τα άνω και να επικαλούμαστε πραγματικά την παρουσία και την επέμβαση των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων στη γη, γιατί δεν είναι ότι οι πνευματικές δυνάμεις χρειάζονται την δικιά μας την παράκληση για να επέμβουν, δεν είναι ακριβώς αυτό, αλλά σας υπενθυμίζω ότι υπάρχει ένας συμπαντικός καρμικός κανόνας που λέει, ότι για να ευεργετηθεί πνευματικά μια οποιαδήποτε κοινωνία, ή ένα οποιοδήποτε επίπεδο, όπως είναι κι ο γήινος κόσμος που ζούμε, θα πρέπει το συνειδησιακό επίπεδο των όντων που τον κατοικούν να είναι ώριμο γι αυτή τη βοήθεια, δηλαδή συνειδητά τα όντα που κατοικούν έναν κόσμο να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται, απαιτείται η πνευματική αναβάθμιση του συγκεκριμένου κόσμου και αυτό το συμπέρασμά τους, να το δηλώνουν, να το ομολογούν. Εδώ έχουμε να κάνουμε πλέον με τη δυναμική του κέντρου του λόγου, που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του.
Η συνειδητή λοιπόν επικλητική προσευχή παίζει ακριβώς αυτό το ρόλο, όχι ότι έχουν ανάγκη κάποιες πνευματικές δυνάμεις την προσευχή μας, αλλά η επικλητική προσευχή για μια ανώτερη πνευματική επέμβαση, είτε στην προσωπική μας ζωή, είτε συνολικά, όπως εν προκειμένω συζητάμε, στα ανθρώπινα, είναι κάτι το οποίο δημιουργεί εκείνη τη δυναμική, εκείνη τη δόνηση, που λέει ότι, να, ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας αιτείται συνειδητά, διότι έχει κατασταλάξει στη συνείδησή της, ότι ο σημερινός τρόπος ζωής είναι ξεπερασμένος και άρα ότι, απαιτείται μια πνευματική αναβάθμιση και άρα, να αφού υπάρχει το συγκεκριμένο υπόστρωμα, άρα κι εμείς δικαιούμαστε να επέμβουμε, μπορούμε να επέμβουμε και να βοηθήσουμε, γιατί διαφορετικά, αν το επίπεδο συνείδησης είναι χαμηλό, ο ίδιος ο Θεός να κατέβει εδώ και ν’ αλλάξει κάτι, αυτή η αλλαγή θα κρατήσει ένα δευτερόλεπτο και το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχει εκπέσει όλο το σύστημα στην πρότερη κατάστασή του.
Αυτό είναι και το νόημα του «αιτείται και δοθήσεται υμίν» και γι αυτό κρατείστε αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, που σας ανέφερα, όλο αυτό το διάστημα από δω και πέρα, προστασία απέναντι σ’ εκείνους που μπορούμε να την προσφέρουμε, δεύτερο επίκληση στις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις να επέμβουν, όσο το δυνατόν εντονότερα και όσο το δυνατόν ταχύτερα, προκειμένου ν’ αποκατασταθεί αυτή η πνευματοποίηση της ανθρωπότητας και του πλανήτη.

Καθοριστικές εξελίξεις μετά την άνοιξη

Το θέμα της σημερινής μας ομιλίας, που προηγείται του οραματισμού, είχε ανακοινωθεί κατά τις 20 Φεβρουαρίου, πιστεύω να αντιλαμβάνεστε ότι ακόμα δεν είχε γίνει τίποτα γνωστό, ούτε για όσα συνέβησαν στη συνέχεια στην Κύπρο, ούτε για όσα μέλλονται να επακολουθήσουν κι από δω και πέρα. Αυτό είναι ένα δείγμα για το ποιες καταστάσεις είναι αυτές, που μπορεί μέσα απ’ τα πνευματικά πεδία να προειδοποιείται κάποιος.
Έτσι είναι τα πράγματα καλώς ή κακώς, χθες είχα μια συζήτηση με το συγγραφέα τον Γκαρνιέ Μαλέ, το συγγραφέα του βιβλίου «Αλλάξτε το μέλλον σας μέσα απ’ τα ανοίγματα του χρόνου», είχε έρθει απ’ το γραφείο για να γνωριστούμε, γιατί δεν είχαμε ξαναβρεθεί από κοντά, ο οποίος ούτε λίγο, ούτε πολύ, γιατί δεν είναι μυστικό γι αυτό και το μοιράζομαι μαζί σας, από μόνος του μου εξομολογήθηκε και μου λέει ότι, επειδή και ο πυρήνας της θεωρίας της δικιάς του, σε σχέση με τα ανοίγματα του χρόνου, αλλά θεωρεί ότι και γενικότερα το πνευματικό μονοπάτι κατάγεται απόλυτα απ’ τον ελληνισμό, μου είπε ότι, ήταν επόμενο ότι η κρίση θα ξεκινήσει απ’ την Ελλάδα, όπως είναι και επόμενο ν’ αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση γενικά στην αναμέτρηση που γίνεται αυτή τη στιγμή μεταξύ καλού και κακού, κάτι που είχαμε θέσει κι εμείς πριν από χρόνια, μέσα απ’ αυτές τις ομιλίες που προηγούνται του οραματισμού.
Είναι πολλά τα μηνύματα γενικά, που έρχονται απ’ όλο τον κόσμο και δεν είναι ότι έρχονται από Έλληνες, οι οποίοι μπορεί να είναι και προκατειλημμένοι στο κάτω-κάτω, λόγω της εθνικότητάς τους, λόγω της καταγωγής τους, αλλά προέρχονται κι από ανθρώπους, όπως ο συγγραφέας που σας ανέφερα και άλλοι πολλοί, O Νταν Μίλμαν, ο συγγραφέας του δρόμου του ειρηνικού πολεμιστή, πολλοί άνθρωποι, που δεν έχουν κανένα προσωπικό συμφέρον, ή προκατάληψη ν’ αναφερθούν στα της Ελλάδας.
Επίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι σ’ αυτή την κατάσταση που επικρατεί, αυτοί οι άνθρωποι και δεν θα πω άλλα ονόματα, αλλά και λόγω του περιοδικού Nexus, υπάρχει τώρα και μια αλληλογραφία ηλεκτρονική και με ανθρώπους του εξωτερικού που δεν είναι Έλληνες, είναι απλώς άνθρωποι, οι οποίοι προβληματίζονται γύρω από τα παγκόσμια δρώμενα.
Πράγματι, η κοινή τους συνισταμένη, χωρίς να είναι σ’ επαφή μεταξύ τους κι αυτό είναι κάτι που μ’ έχει εντυπωσιάσει, είναι ότι εστιάζουν στο θέμα της ελευθερίας κι εκείνο που μεταφέρουν, είναι ότι ο στόχος, ας το πούμε του παγκόσμιου κακού, απλουστευμένα για να συνεννοούμαστε, με την έννοια των κέντρων αυτών της απληστίας και της σκληρότητας, οι οποίοι χωρίς έλεος εργάζονται μόνο για την εξουσία και το κέρδος, αυτό εννοούν όταν λένε παγκόσμιο κακό στο υλικό επίπεδο, τουλάχιστον.
Μας λένε λοιπόν ότι ο στόχος αυτών των κέντρων είναι ουσιαστικά η νοοτροπία της ελληνικής παράδοσης, με την έννοια της αναζήτησης, της ελευθερίας και του ανυπόταχτου της σκέψης, γιατί εκεί βρίσκεται όλο το κλειδί, είναι το κουμπί του ελέγχου των πραγμάτων.
Πιστεύω δηλαδή ότι αν αυτή τη συνιστώσα του ελληνικού πνεύματος, της απροκατάληπτης έρευνας και του ανυπότακτου, μπορέσεις και τη χτυπήσεις στη ρίζα της, από κει και πέρα θα είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα ως προς τον καθολικό έλεγχο της ανθρωπότητας. Και βλέπουμε ότι πράγματι αυτό ακριβώς είναι και το παιχνίδι που παίζεται στις μέρες μας. Τα πράγματα έχουν επιταχυνθεί και κάποιοι κινούνται πάρα πολύ γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση του να μπορέσουν, μέσα από μεθόδους κοινωνικής μηχανικής, δηλαδή μεθόδους ψυχολογικού πολέμου, αλλά και επιστράτευσης της μοντέρνας τεχνολογίας, να οδηγήσουν εκεί τα πράγματα, ώστε να κάμψουν οποιαδήποτε αντίσταση ψυχική έχουν οι πολίτες, γιατί όλα ξεκινάνε από μέσα, προκειμένου να γίνουν στην πορεία υποχείρια αυτών των κέντρων εξουσίας.
Τώρα, από δω και πέρα μπαίνουμε σε κάποια πεδία, τα οποία καλώς, ή κακώς δεν είναι απτά, δεν μπορείς να τα πιάσεις, έτσι όπως πιάνουμε ο ένας τον άλλον, ή μπορούμε να κοιταχτούμε να δούμε ο ένας τον άλλον.
Ωστόσο δεν σημαίνει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι υπαρκτά κι ότι δεν είναι εδώ και την εκδήλωσή τους την βιώνουμε και πολύ σύντομα θα τη βιώσουμε με πολύ πιο δυνατούς όρους.
Θα ήθελα να θυμηθείτε ότι ήδη από το Μάιο του 2010, είχαμε επισημάνει ότι, στις 12 του μήνα είχε γίνει μια μεγάλη έκχυση πνευματικών ενεργειών στη γη. Η συγκεκριμένη έκχυση αφορούσε στο ν’ αρχίσουν κάποιοι άνθρωποι σε ορίζοντα δυο ή τριών ετών, να κατασταλάζουν, ως προς το ζήτημα του ανώτερου δρόμου τους, δηλαδή για το σε ποιόν ακριβώς τομέα και πώς θα μπορούσαν με την βοήθεια αυτών των πνευματικών ενεργειών να προσφέρουν, να υπηρετήσουν στον μελλούμενο πνευματικό μετασχηματισμό της ανθρωπότητας.
Αυτή ήταν η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης έκχυσης των ενεργειών της 12ης Μαΐου του 2010.
Πράγματι, μέσα σ’ αυτή την τριετία που κοντεύει να συμπληρωθεί φέτος το Μάιο, θα έχετε παρατηρήσει κι απ’ τους εαυτούς σας, γιατί όλοι όσοι είστε εδώ, στον πνευματικό δρόμο είστε, αλλά θα έχετε παρατηρήσει κι από άλλους ανθρώπους γνωστούς, ότι σ’ όλους έχει αρχίσει και κατασταλάζει στον άλφα, ή βήτα βαθμό, ασφαλώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις, μια μεγαλύτερη βεβαιότητα και μια υψηλότερη γνώση σε σχέση με το χώρο, τον τομέα, στον οποίο ο καθένας έχει το δυναμικό και το ταλέντο, στο οποίο θα μπορούσε να προσφέρει στην υπόθεση αυτή του πνευματικού μετασχηματισμού της ανθρωπότητας.
Τα πράγματα από τότε, τη 12η Μαΐου έχουν επιταχυνθεί και από τις δυο πλευρές και από την πλευρά των επίδοξων εξουσιαστών, αλλά και από την πλευρά της αντίστασης, των δυνάμεων του καλού. Το αποτέλεσμά τους το βλέπουμε από το πόσο έχουν οξυνθεί τα πράγματα σήμερα και αν κοιτάξετε πόσα έχουνε γίνει μέσα σ’ αυτή την τριετία, θα τρελαθείτε, είναι ιλιγγιώδεις οι ρυθμοί και οι αλλαγές και από δω και πέρα, αυτό είναι το μήνυμα και είμαστε υποχρεωμένοι να το πούμε, είναι ότι από δω και πέρα, από το Μάιο και συγκεκριμένα απ’ το Πάσχα που μας έρχεται και μετά, δηλαδή απ’ τις 5 Μαΐου και μετά η επιτάχυνση θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και οι εξελίξεις που θα έχουμε, τόσο σε υλικό επίπεδο, όσο και σε πνευματικό επίπεδο, θα είναι πραγματικά ιλιγγιώδεις.
Αυτό είναι ένα μήνυμα στράτευσης για όλους, διότι θα δείτε ότι, όπως είχαμε ανακοινώσει από τότε, το Μάιο του 2010, ότι θα έρθουν έτσι οι εξελίξεις και το βλέπετε ήδη, όπου δεν θα μπορεί κάποιος να κρατήσει ουδετερότητα, γιατί θα σημαίνει αδιαφορία, ασυνειδησία και άρα η ουδετερότητα θα λειτουργεί προς όφελος του κακού.
Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας θα τεθεί προ των ευθυνών του και αυτό είναι κάτι που θα ξεκινήσει πάρα πολύ σύντομα.
Τώρα, το ευχάριστο της υπόθεσης, θα θυμάστε ότι η λέξη ευαγγέλιο σημαίνει τα καλά νέα, είναι ότι από το φετινό Μάιο και μετά και τώρα που έχει συμπληρωθεί τριετία από τη 12η Μαΐου, θα συμβεί πλέον μια άμεση κάθοδος πνευματικών ενεργειών, σε όλους όσους έχουν καλλιεργήσει το έδαφος, με τον άλφα, ή βήτα τρόπο και θα είναι μια απτή κάθοδος, όχι θεωρίες, δηλαδή πολύς κόσμος θα νιώσει μέσα του, ότι αλλάζει, θα νιώσει τη διαφορετική δόνηση, τη διαφορετική σκοπιμότητα στην ουσία θα τονωθούν αυτές οι πνευματικές ενέργειες να τονωθούν αυτές οι πνευματικές ενέργειες να παρέμβει και άρα μιλάμε, για μια πραγματική έναρξη της ενσάρκωσης, της εγώ ειμί παρουσίας της θεϊκής συνείδησης, κατά κάποιον τρόπο, μέσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι, όπως λέγαμε παλιά στο σχολείο, δεν κρατάνε ομπρέλα όταν θα βρέχει πνευματικές ενέργειες.
Αυτό σας το λέω με σιγουριά και να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι, εάν οι ίδιοι δεν μπλοκάρετε, μέσω του φόβου, της ανασφάλειας, του υπερβολικού άγχους και άλλων αρνητικών συναισθημάτων, που προσπαθούν να μας βομβαρδίσουν και μας καλλιεργούν συστηματικά, τα ΜΜΕ και όλοι οι άλλοι κύκλοι των κέντρων εξουσίας, σας διαβεβαιώνω ότι, αν μπορέσετε ν’ αποκλείσετε αυτούς τους παράγοντες, θα είσαστε άμεσοι μάρτυρες αυτής της μετουσίωσης, η οποία μέσω της Χάρητος θα επέλθει ακαριαία σε όσους θα μπορέσουν να είναι πραγματικά ανοιχτοί.
Μιλάμε δηλαδή για μια διαδικασία που θα θυμίζει μια μαζική επιφοίτηση του αγίου πνεύματος, δεν θα είναι οι δώδεκα, δυνάμει μπορεί να είναι εκατομμύρια, εξαρτάται καθαρά από μας, απ’ το πόσο ανοιχτός και εκτός κλίματος αρνητικότητας και τρομοκρατίας και εγωισμού και κλεισίματος θα μπορέσει να βρεθεί ο καθένας, από το Μάιο και μετά.
Θα υπάρχει δηλαδή ένα διάστημα, όπως και προ τριετίας, περίπου, γιατί οι χρόνοι στο γήινο επίπεδο παίζουν πάρα πολύ, αλλά μιλώντας σε γήινους χρόνους μιλάμε για ένα άνοιγμα, μια ψαλίδα δηλαδή που θα περιλαμβάνει από τις 4 Μαΐου Μεγάλο Σάββατο, μέχρι τις 15 Ιουλίου, κατά κάποιον τρόπο.
Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό και είναι μια ευχάριστη ανακοίνωση, είναι τα καλά νέα.
Από κει και πέρα όμως, στις εξελίξεις που θ’ ακολουθήσουν, επειδή θα έχουμε εκκαθαρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο πλέον, άλλωστε ακούγονται πολλά ότι είναι σχεδόν σίγουρο πως αυτό το καλοκαίρι θα έχουμε επέμβαση ή στη Συρία, ή στο Ιράν, εν πάση περιπτώσει κάτι θα γίνει, το οποίο μπορεί να συμπαρασύρει και άλλα πράγματα και το σίγουρο είναι ότι θα συμπαρασύρει κι εμάς με τον άλφα ή βήτα τρόπο, γιατί γεωπολιτικά είμαστε στην περιοχή αυτή και θα παιχτούν πολλά, ενισχύεται ο ρόλος της Τουρκίας, τα ξέρετε να μην τα επαναλαμβάνω.
Θα περάσουμε δηλαδή μέσα από συγκρούσεις και εκκαθαρίσεις πολύ σκληρές μέσα στα επόμενα χρόνια, κάτι που ήταν αναμενόμενο αλλά κάποια στιγμή το βλέπεις θα το βλέπεις πολύ κοντά μπροστά σου και δεν μπορείς να το θεωρείς πλέον θεωρία, είναι κάτι το οποίο αργά ή γρήγορα θα φανεί.
Σ’ αυτή τη φάση των εκκαθαρίσεων η επέμβαση του καλού θα είναι ανελέητη, αυτό είναι που ανακοινώνεται και που λέγεται, γιατί απ’ τη μια μεριά υπάρχει το έλεος, αλλά όπως γνωρίζετε πολύ καλά απ’ την άλλη πλευρά υπάρχει και η δικαιοσύνη και η αυστηρότητα. Και η πάταξη του κακού πράγματι η στάση του καλού θα είναι από δω και πέρα ανελέητη.
Αυτός είναι κι ένας απ’ τους λόγους που σας έλεγα ότι καλό είναι να προσπαθήσουμε ο καθένας από μας να μην μπούμε στις παράπλευρες απώλειες, να μην είμαστε στον «άμαχο πληθυσμό» δηλαδή, που σημαίνει ότι η ουδετερότητα θα είναι καταστροφική, ο καθένας θα πρέπει να καλυφθεί κάτω από μια πνευματική ομπρέλα, άρα θα πρέπει να διαλέξει στρατόπεδο. Και θα δείτε ότι εκείνοι που προσπαθούν να τα συμβιβάσουν και προσπαθούν να παραμείνουν στο φλου, θα σχιζοφρενιστούν ή θα εξαφανιστούν, αυτό είναι ένα μήνυμα που θα πρέπει να πάρετε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν επίσης.
Αυτά ήθελα να σας πω με δυο λόγια, δεν χρειάζεται να μακρηγορήσουμε άλλο, συγκεντρωτικά η συμβουλή μας είναι από δω και πέρα, μιας και έχουμε περίπου ένα μήνα, μέχρι το Πάσχα, εκμεταλλευτείτε αυτό το διάστημα για να μπείτε σε μια κατάσταση πνευματικής δεκτικότητας, δηλαδή από το θέμα της διατροφής, μέχρι τις σκέψεις που κάνουμε και την ψυχική μας κατάσταση, έτσι ώστε μέχρι τον Ιούλιο να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται αυτή την κάθοδο των πνευματικών ενεργειών, απ’ την οποία όσοι τα καταφέρετε θα βγείτε τελείως διαφορετικοί άνθρωποι και δεν θα σας αναγνωρίζουν όσοι σας ξέρουν.
Αυτό είναι το ένα και το άλλο είναι ότι, επειδή η μάχη έχει ήδη ξεκινήσει απ’ τ’ ανώτερα πεδία, θα παρακαλούσα εκείνους οι οποίοι το παίζουν, για λόγους αυτοάμυνας βεβαίως, ψυχικής ηρεμίας εννοώ, αποστασιοποιημένοι και καλά του στυλ, δεν υπάρχει καλό και κακό, όλα είναι ένα κλπ, να αναθεωρήσουν τη στάση τους, γιατί ασφαλώς όλα είναι ένα, αλλά όχι στο δυαδικό επίπεδο στο οποίο τελείται στη συγκεκριμένη στιγμή η σύγκρουση. Τους παρακαλώ ν’ αναθεωρήσουν τη στάση τους και να λάβουν θέση, το οποίο σημαίνει ότι πλέον ενεργά να απευθυνόμαστε και μέσω της προσευχής σ’ εκείνες τις πνευματικές δυνάμεις με τις οποίες ο καθένας αισθάνεται ψυχικά συνδεδεμένος, γιατί ο καθένας, η οικογένειά του, έχει διαπιστώσει μέσα από συγχρονικότητες, από συγκεκριμένα περιστατικά, ότι είτε του αρέσει, είτε όχι, συνδέεται με κάποιες συγκεκριμένες πνευματικές δυνάμεις.
Απέναντι σ’ αυτές τις πνευματικές δυνάμεις, η συμβουλή μας είναι, να υπάρχει διαρκής επαφή, επικοινωνία και προσοχή και παράκληση να βρίσκονται συνέχεια στο πλευρό των ενάρετων ανθρώπων, να τους προστατεύουν, να τους φροντίζουν, να τους καθοδηγούν, τρεις λέξεις-κλειδιά, τις οποίες θα σας έλεγα να τις έχετε όλοι υπ’ όψιν, με την έννοια πρώτον της προστασίας, είτε μιλάμε για ψυχική προστασία, είτε σωματική, σε επίπεδο υγείας, δεύτερον να μας φροντίζουν, ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε αξιοπρεπώς και να μην πεινάσουμε, το λέω πολύ απλά, για να το καταλάβετε όλοι και τρίτον, καθοδήγηση, έτσι ακριβώς, ώστε να μπορέσουμε να συμπεριφερθούμε με τον καλύτερο δυνατό, από πνευματική σκοπιά, τρόπο, απέναντι σ’ όλα τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν.
Ο καθένας λοιπόν, απέναντι σε όποιον, ή όποιους, από πνευματικές δυνάμεις αισθάνεται επαφή και σύνδεση, είτε είναι η θεά Αθηνά, είτε είναι ο άγιος Γεώργιος, καλείται, γιατί στα ανώτερα πεδία είναι όλα ένα ακριβώς, αλλά αυτό είναι στα ανώτερα πεδία, οπότε οι διαιρέσεις, οι θρησκευτικές, οι ιδεολογικές δεν παίζουν ρόλο εκεί πάνω, αυτές είναι μόνο για να αυταπατώνται οι άνθρωποι στο υλικό επίπεδο και να τσακώνονται μεταξύ τους.
Έτσι λοιπόν ο καθένας απέναντι σ’ όποιες πνευματικές δυνάμεις αισθάνεται ότι έχει επαφή και σύνδεση, να προσεύχεται καθημερινά, να φροντίζουν την ανθρωπότητα, να την προστατεύουν και τον καθένα από μας προσωπικά και να μας καθοδηγούν ανάλογα.
Οι οδηγίες είναι απλές και με τη βοήθεια του Θεού, να τα ξαναπούμε τον Ιούνιο.

ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

 

 

                                     

                                  ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

 

 

Να σας καλημερίσουμε και να σας ευχαριστήσουμε για τη συμμετοχή σας κι εσάς εδώ στην Αθήνα, αλλά και σ’ όλες τις ομαδικές συγκεντρώσεις που γίνονται ανά την Ελλάδα, οι οποίες είναι πολλές αυτή τη φορά και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο και στο εξωτερικό.

Είναι προφανές ότι οι δύσκολοι καιροί δημιουργούν και μια τάση συσπείρωσης και έχουμε αρκετά πράγματα να πούμε στην ομιλία μας σήμερα, την οποία την έχουμε τιτλοφορήσει ως “ασύμμετρες απαντήσεις στην κρίση”, είναι βέβαια ένας γενικά αόριστος τίτλος, αλλά θα δείτε στην πορεία ότι, πραγματικά, αν θέλει κανείς να δει τα πράγματα από μια εσωτερική σκοπιά, από μια πνευματική σκοπιά, ή αλλιώς όπως λέμε, από μέσα προς τα έξω, δεν μπορεί να βρει απαντήσεις απέναντι στα τρέχοντα προβλήματα, μεταχειριζόμενος τρόπο σκέψης και μεθόδους, οι οποίες ανήκουν στην κατεστημένη νοοτροπία.

Με δυο λόγια δηλαδή, εάν παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στον τρόπο σκέψης και τη νοοτροπία, στην οποία προσπαθούν να μας κρατήσουν τα διάφορα κέντρα εξουσίας, κυριαρχούντων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δεν μπορούμε να βγούμε απ’ αυτό το λαβύρινθο, απ’ αυτή τη δίνη, στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή.

Πρέπει λοιπόν, να δούμε τα πράγματα με μια διαφορετική ματιά, με μια καθαρή πνευματική ματιά, για να μπορέσουμε να δούμε διεξόδους και μεθόδους οι οποίες θα μπορέσουν να οδηγήσουν σιγά-σιγά σε μια αναστήλωση και σε μια αναγέννηση της Ελλάδας.

Θα ξεκινήσω λοιπόν με δυο λόγια από την σημερινή κατάσταση, ως εισαγωγή, γιατί το σημαντικό είναι να διατυπώσουμε ορισμένες σκέψεις που να δίνουν και μια διέξοδο.

Ωστόσο, μιας και δεν πρέπει να κλείνουμε και τα μάτια μας σε μια πραγματικότητα, την οποία έχουν διαμορφώσει και προσπαθούν να διαμορφώσουν γύρω μας, δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε.

Έτσι λοιπόν, αυτό το οποίο διαφαίνεται αυτή τη στιγμή και είδατε και τις πρόσφατες εξελίξεις και το κουτσομπολιό που γίνεται για τα ελληνικά πετρέλαια, καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Για τα πετρέλαια ξέραμε απ’ το 1970 και μάλιστα από κείνη την εποχή υπάρχουν και ντοκουμέντα προσφορών που είχαν κάνει τότε οι πετρελαϊκές εταιρίες, άρα μην πιστεύετε και μην μας ταίζουν κουτόχορτο, ότι μέχρι τώρα δεν ξέραμε τίποτα και ξαφνικά μέσα στην κρίση και στην Ελλάδα του μνημονίου βρέθηκε αυτός ο θησαυρός και σε λίγο θα τρώμε με χρυσά κουτάλια.

Είναι προφανές ότι είναι κινήσεις αποπροσανατολισμού αυτές, δεδομένων των μέτρων που πρόκειται ν’ ακολουθήσουν μέσα στην επόμενη χρονιά, αλλά εάν δεν γίνει κάτι γι αυτή την επαναγέννηση της Ελλάδας, ούτως ή άλλως να είμαστε σίγουροι ότι τα πετρέλαια θ ‘ αποτελέσουν αντικείμενο πλιάτσικου, δηλαδή στο δικό μας επίπεδο ζωής δεν πρόκειται να έχουν καμία επίπτωση, όπως ακριβώς και σε αραβικές χώρες, που υπάρχει άφθονο πετρέλαιο, έχουν επωφεληθεί πέντε άνθρωποι και οι πετρελαϊκές εταιρίες κι ο υπόλοιπος κόσμος, οι υπόλοιποι πολίτες πεινάνε.

Άρα, το λέω αυτό σαν το πιο πρόσφατο της επικαιρότητας, για εκείνο τον τρόπο σκέψης, σαν παράδειγμα το λέω, που προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν έτσι ώστε να μας αποπροσανατολίσουν από κείνα τα σημεία, στα οποία πάσχει πραγματικά από ένα εσωτερικό επίπεδο η ελληνική κοινωνία και στην οποία κανονικά θα έπρεπε να έχουμε ρίξει το βάρος μας, ήδη, αλλά εν πάση περιπτώσει κάλλιο αργά, παρά ποτέ.   

Εκείνο λοιπόν, που συμβαίνει σήμερα είναι ότι ουσιαστικά πρόκειται για ένα σχέδιο εκποίησης της χώρας, τα άλλα τρομακτικά, του στυλ θα χρεωκοπήσουμε, θα μας πετάξουν έξω απ’ την Ευρώπη κλπ. δεν ισχύουν.

Εκείνο το σενάριο το οποίο είναι το πιο πιθανό απ’ όλα, είναι αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές το ερχόμενο φθινόπωρο, να γίνει κι ένα δεύτερο μεγάλο κούρεμα απ’ το ελληνικό χρέος, αλλά μέχρι τότε με τον εκβιασμό και με τις πιέσεις κλπ, να έχουν αποσπάσει οι ξένοι όσο πιο πολλές συμφωνίες γίνεται, σε σχέση με την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, ότι κι αν είναι αυτός, είτε είναι οι διάφορες κερδοφόρες ΔΕΚΟ, είτε είναι τα κοιτάσματα, είτε είναι ο ορυκτός πλούτος, είτε οτιδήποτε άλλο, έτσι ώστε μετά αμέσως το κούρεμα ν’ αλλάξουν το κλίμα, να το τουμπάρουνε, να υπάρχουνε συνεχείς έπαινοι, να λένε να η ανάπτυξη, το ένα, το άλλο, αλλά  η ουσία είναι ότι μπορεί και σίγουρα είναι στα σχέδια να έρθει μια ανάπτυξη στην Ελλάδα, αλλά η ανάπτυξη ξέρετε πολύ καλά ότι υπολογίζεται με αριθμούς παραγωγικότητας του ιδιωτικού τομέα, άρα η στατιστική της ανάπτυξης δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο ζωής των πολιτών.

Άρα, αυτοί σκοπεύουν να μιλήσουν για ένα ελληνικό θαύμα, το οποίο θα βασίζεται όμως πάνω στις επενδύσεις, που θα έχουν κάνει οι πολυεθνικές και όχι στο επίπεδο ζωής των Ελλήνων. Αυτό είναι το σχέδιο.

Ένας δεύτερος παράγοντας είναι -και προετοιμάζονται και γι αυτό-ο κίνδυνος μιας κοινωνικής έκρηξης, είτε με τη μορφή εσωτερικού εμφύλιου, που εμπλέκεται και το θέμα των μεταναστών, είτε με μια μορφή ανεξέλεγκτης κοινωνικής εξέγερσης, λόγω της φτώχιας και των μέτρων και πολλοί ακόμα μιλούν και για κίνδυνο μιας ενδεχόμενης εθνικής τραγωδίας, τα καταλαβαίνετε αυτά, γιατί όπως λέει κι η παροιμία “δρυός πεσούσης πάς ανήρ ξυλεύεται”.

Το τρίτο στοιχείο της αντικειμενικής πραγματικότητας είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει μια ανεπάρκεια πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα, ικανών να αναστρέψουν αυτή την κατάσταση, καλώς ή κακώς, είτε από τα λεγόμενα δεξιά, είτε απ’ τα λεγόμενα αριστερά, η νοοτροπία που κυριαρχεί και οι αγκυλώσεις σε παλιές ιδεολογίες και σε παλιές μεθόδους, που φαίνεται ακόμα κι απ’ τη ρητορική του λόγου τους, δείχνει ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει προς το παρόν τουλάχιστον μια τέτοια πολιτική ηγεσία, που να μπορέσει να χειριστεί το θέμα της κρίσης, αλλά και τα εθνικά μας θέματα μ’ ένα διαφορετικό τρόπο, μέσα από ένα ανώτερο επίπεδο σύλληψης της κατάστασης. Όμως, αυτό το ελληνικό φαινόμενο δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, η όλη επιχείρηση, η οποία διεξάγεται στην Ελλάδα, αφορά την παγκόσμια κατάσταση και αυτό που λέμε η μάχη της Ελλάδας, είναι κάτι το οποίο στην ουσία κρίνει την επέλαση της νέας παγκόσμιας τάξης, γιατί τα σχέδια φτωχοποίησης της δύσης είναι στα σκαριά, στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων συμφερόντων, το σχέδιο περιλαμβάνει να δημιουργηθεί και μέσα στην καρδιά της δύσης, ευρωπαϊκή ένωση δηλαδή και Ηνωμένες Πολιτείες ένα μεγάλο στρώμα φτωχοποιημένων πολιτών, έτσι ώστε να μπορέσουν ν’ ανταγωνιστούνε τις αναδυόμενες αγορές.

Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι, αντικειμενικά η Ελλάδα παίζει έναν πιλοτικό ρόλο και να είστε σίγουροι ότι το θέμα δεν είναι τα χρήματα, γιατί τα χρήματα είναι κάτι εικονικό, η οικονομία είναι εικονική, μιλάμε για ηλεκτρονικό χρήμα, το πρόβλημα είναι ο έλεγχος της συνείδησης και από τη στιγμή που το ελληνικό πείραμα μελετάται επισταμμένως, γύρω από τις αντιδράσεις των πολιτών, απέναντι σ’ όλα αυτά τα μέτρα, κάποια κέντρα εξουσίας διεξάγουν τα συμπεράσματά τους και ανάλογα με την πορεία του ελληνικού πειράματος θα δημιουργηθεί ένα φασόν ιδεολογικής τρομοκρατίας, το οποίο σιγά-σιγά θα εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες δυτικές χώρες, προκειμένου να περάσουν όλα αυτά τα μέτρα ελέγχου και υποβάθμισης του επιπέδου των πολιτών.

Έτσι λοιπόν, η μάχη της Ελλάδας η οποία δεν πρόκειται να τελειώσει τόσο σύντομα, πρόκειται να κρίνει και τη συνολικότερη πορεία της παγκοσμιοποίησης και αυτό είναι ένα θέμα, το οποίο διαφεύγει από την προσοχή πολλών και είναι ένα ατού στα χέρια μας, το οποίο, όπως θα δείτε αξίζει τον κόπο κανείς να το μεταχειριστεί, να το παλέψει, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα διεθνές κλίμα συμπαράστασης, απέναντι στην Ελλάδα, ότι είναι κάτι το οποίο δεν αφορά τους Έλληνες, αλλά στην ουσία είναι η κορυφή του παγόβουνου, μέσα απ’ την οποία πρόκειται να επηρεαστεί ολόκληρος ο δυτικός κόσμος.

Έτσι λοιπόν, υπάρχει μια αντικειμενική ανάγκη, μια αναντίρρητη ανάγκη και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί, για έναν ριζικό μετασχηματισμό της ελληνικής πραγματικότητας, γιατί καλώς ή κακώς αυτό που μας συμβαίνει τώρα, μπορεί να μην έχει καμία ευθύνη ο απλός λαός, οι απλοί πολίτες, αλλά ωστόσο πάνω σε κενά της ελληνικής πραγματικότητας πάτησαν κάποιοι, για να μπορέσουν να μας σύρουν μέχρι εδώ.

Ακόμα και αυτό που λέμε για διεφθαρμένοι πολιτικοί και Σια, που είναι ένα γεγονός, είναι εκ των πραγμάτων ένα κενό της ελληνικής πραγματικότητας, μια αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας, η οποία ανέχθηκε, παρήγαγε και συντηρεί ακόμα τέτοιου είδους πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν σωστά τα ελληνικά θέματα.

Έτσι λοιπόν, υπάρχει μια μεγάλη ανάγκη για μετασχηματισμό της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά μέσα από μια διαφορετική νοοτροπία.

Ουσιαστικά, το ξέρουμε πολύ καλά ότι κάθε κρίση είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για αλλαγή. Αυτό το βλέπουμε κι απ’ την προσωπική μας ζωή και πολλές φορές η κρίσεις είναι και θεόσταλτες και κρίνοντας εξ ιδίων όλοι μας, νομίζω ότι μπορούμε να θυμηθούμε πολλές περιπτώσεις, που όταν η ζωή μας έφερε κάποιες μεγάλες δυσκολίες ή μας έφερε ενώποιος ενωπίω των δικών μας λαθών, των δικών μας παθογενειών και προβλημάτων, πολλές φορές βγήκαμε πολύ πιο δυνατοί και μετά λέγαμε ότι, αν πράγματι δεν μας είχε συμβεί αυτό, δεν θα μας είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία να μπορέσουμε ν’ αλλάξουμε.

Άρα, βλέποντας τα πράγματα από μέσα προς τα έξω, ή αν θέλετε από μια ανώτερη πνευματική σκοπιά, ο κανόνας λέει ότι, οτιδήποτε σου φέρνει η ζωή είναι για να πάρεις ένα μάθημα, σε σχέση με τον ανώτερο δρόμο σου, οτιδήποτε σου φέρνει η ζωή είναι για να βγάλεις εκείνα τα πολίτιμα συμπεράσματα και να δημιουργήσεις καλύτερες συνθήκες για την αφύπνισή σου και την προσωπική σου εξέλιξη.

Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και σε επίπεδο χώρας, είναι πράγματι μια χρυσή ευκαιρία, γιατί αν συνεχίζαμε να κοιμόμαστε τον ύπνο της αφασίας, ενδεχομένως τα πράγματα αργότερα να ήταν πολύ πιο εκφυλιστικά και πολύ πιο χειρότερα και να μη μας δινότανε ποτέ η ευκαιρία να προβληματιστούμε πάνω σε τέτοια καίρια ζητήματα που μπορούν ν’ αλλάξουν την όλη κατάσταση.

Στόχος λοιπόν, κρίνοντας πνευματικά το όλο θέμα, είναι να μπορέσουμε ν’ απαγκιστρωθούμε ως πεποιθήσεις, νοοτροπία, ψυχισμό, από όλες εκείνες τις αρνητικές σκεπτομορφές, οι οποίες έχουν καταλήξει στην υλοποίηση των δυσάρεστων καταστάσεων που βιώνουμε και να μπορέσουμε, μέσα απ’ αυτή την απαγκίστρωση να καλλιεργήσουμε μια καινούργια σκεπτομορφή, μια σκεπτομορφή σοφίας, φωτός και αρμονίας, η οποία συνάδει με το ελληνικό πρότυπο, με το πρότυπο του ελληνισμού και να μπορέσουμε να κάνουμε την Ελλάδα εν τέλει ένα διεθνές πρότυπο στον αντίποδα της χωριστικότητας και της μαυρίλας των ιδεών της νέας παγκόσμιας τάξης.

Νομίζω ότι, αυτή η σύνοψη τα λέει όλα, διότι ένας απ’ τους λόγους που τον έχουμε ξαναθέσει, που ο ελληνισμός βάλλεται, δεν είμαστε εμείς ως άτομα, είναι ότι η έννοια του ελληνισμού αποτελεί ουσιαστικά μια πανίσχυρη σκεπτομορφή, η οποία εμποδίζει αυτή την επέλαση του ισοπεδωτισμού της παγκοσμιοποίησης.

Η ελληνική σκεπτομορφή της ελευθερίας, του μέτρου, της αρμονίας, της έρευνας, της γνώσης, είναι ένα πολύ μεγάλο εμπόδιο απέναντι στον ισοπεδωτισμό της παγκοσμιοποίησης και άρα η μάχη ξεκινάει από τα ανώτερα επίπεδα, από ένα πνευματικό επίπεδο κι απλώς εμείς βλέπουμε εδώ τις εξωτερικεύσεις της, με τον τρόπο που τις βιώνουμε στην κοινωνική μας πραγματικότητα.

Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλήθεια, που αν μπορέσουμε και τη συνειδητοποιήσουμε και τη συλλάβουμε, τότε καταλαβαίνουμε ότι, όσοι θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πνευματικό άνθρωπο ή εν πάση περιπτώσει συνειδητό πολίτη, ότι θα πρέπει ν’ απεγκλωβιστούμε τελείως από την αρνητική σκεπτομορφή, η οποία προσπαθεί να μας καπακώσει και να μας εντάξει μέσα στα σχέδια που υπάρχουν για την Ελλάδα και βγαίνοντας απ’ έξω να αντλήσουμε απ’ τη σκεπτομορφή του ελληνισμού και απέναντι σ’ αυτή να στραφούμε και αυτή να ενισχύσουμε μέσα από την όλη στάση μας στην καθημερινότητα, μέσα απ’ τις σκέψεις που παράγουμε, απ’ τα συναισθήματα που παράγουμε, απ’ τις πεποιθήσεις που αναπαράγουμε, από τη νοοτροπία, από μια καινούργια νοοτροπία, την οποία μπορούμε να επιφέρουμε και να ενισχύσουμε, μέσα στην καθημερινότητά μας.

Με βάση αυτό το πλαίσιο, που σας έθεσα, του απεγκλωβισμού απ’ τη μαυρίλα, η οποία καλλιεργείται με δηλώσεις από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από όλους τους ιδεολογικούς μηχανισμούς γενικά, αυτών των αρνητικών δυνάμεων που προσπαθούν να καταστρέψουν τον ελληνισμό, εμείς ν’ αρθούμε από πάνω, ν’ αρθούμε υπεράνω και αντλώντας από τη δεξαμενή των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων του ελληνισμού, να αναστρέψουμε το παιχνίδι, ν’ αναστρέψουμε τη ροή των γεγονότων.

Υπάρχουν πάνω σ’ αυτό, μπαίνοντας πλέον και στις σκέψεις που υπάρχουν, σε σχέση με τις ασύμμετρες απαντήσεις στην κρίση, πάνω σ’ αυτό υπάρχουν ορισμένα πράγματα τα οποία θα πρέπει να τύχουν της προσοχής μας και κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαδοθούν και στο άμεσο περιβάλλον μας, ή γενικά οπουδήποτε μπορούμε και με οποιοδήποτε μέσον.

Τα αναφέρω με τη σειρά, το πρώτο και πολύ σημαντικό είναι ο απεγκλωβισμός απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού του κατεστημένου, αυτό σημαίνει ότι όσο θεωρούμε δεδομένη τη δύναμη των διαφόρων εξωθεσμικών κέντρων, όπως είναι οι διάφορες διορισμένες και μη εκλεγμένες επιτροπές της ευρωπαϊκής ένωσης, ή όπως είναι θεσμοί, όπως το διεθνές νομισματικό ταμείο, τα διάφορα τραπεζικά συστήματα και οι αγορές κλπ, όπως είναι τα κατεστημένα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι κομματικές πρακτικές του παρελθόντος, όλα αυτά διαμορφώνουν ένα πλαίσιο, το οποίο μας κρατά πίσω και μας κρατά κάτω.

Όσο προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, θεωρώντας όλα αυτά δεδομένα, συντηρούμε ακριβώς και ενισχύουμε με την ενέργειά τους τη δική τους κατάσταση, τη δική τους σκεπτομορφή, άρα το πρώτο είναι ότι θα πρέπει να ξυπνήσουμε και να σταματήσουμε να θεωρούμε ως υπαρκτά και δεδομένα και ως τη μόνη πραγματικότητα, αυτή την πλάνη με την οποία προσπαθούν να τυλίξουν ολόκληρο τον ελληνικό χώρο.

Αυτό γίνεται καλλιεργώντας παρουσία, δηλαδή δεν ενστερνιζόμαστε και κρατάμε νοητική απόσταση απ’ όλη αυτή τη σκεπτομορφή που καλλιεργείται, μπορεί να παρακολουθούμε την τηλεόραση, ν’ ακούμε πράγματα, αλλά εκείνη τη στιγμή έχουμε την πλήρη συνειδητότητα του πώς παίζεται το συγκεκριμένο παιχνίδι και κρατάμε πλήρη απόσταση και απόρριψη σ’ αυτό το είδος της πραγματικότητας στο οποίο επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν και από μέσα μας έχουμε σταθερά τη στάση, ότι αυτό δεν είναι παρά μια πλάνη, ένας συσκωτισμός, ο οποίος ανατρέπεται ακριβώς με τη δική μας σθεναρή ψυχική στάση απέναντί του, γιατί η εξωτερική πραγματικότητα είναι απότοκος, διαμορφώνεται σύμφωνα με την εσωτερική ψυχική μας στάση και αυτό το ξέρουν και οι άλλοι, το ξέρουν οι αντίπαλοι του ελληνισμού, γι αυτό πρασπαθούν να κερδίσουν το παιχνίδι σ’ αυτό το επίπεδο, μέσω της προπαγάνδας και των ιδεολογικών μηχανισμών.

Δεύτερον, πάνω σ’ αυτό το πλαίσιο ένα δεύτερο πολύ σημαντικό θέμα που έχει να κάνει πάλι με τη δημιουργία μιας καινούργιας σκεπτομορφής, σε σχέση με τον ελληνισμό, είναι η πλήρης απενοχοποίησή μας, από την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, δεν έχει σημασία αν κάναμε λάθη, ή όχι, λάθη κάναμε κι ο καθένας κι όλοι μαζί, αλλά ο μαζοχισμός και το αυτομαστίγωμα δεν έχουνε καμία σχέση με την αυτοκριτική, μπορεί να κάναμε τα λάθη μας, έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας, από κει και πέρα, όπως συμβαίνει και με οποιοδήποτε άνθρωπο στην ατομική του ζωή, δεν θα χτυπιέται, ούτε θα πέφτει σε κατάθλιψη, ούτε θ’ αυτοκτονήσει, όταν διαπιστώσει ότι έχει κάνει κάποια λάθη, θα διδαχθεί από τα λάθη του και θα τραβήξει μπροστά, περήφανα, με αξιοπρέπεια, προκειμένου να διορθώσει, να βελτιωθεί, ν’ ανατρέψει την κατάσταση.

Αυτός ο μαζοχισμός οκαθημερινός, που παρακολουθούμε σε όλες τις συζητήσεις, αχ τι κάναμε και πώς τα καταφέραμε έτσι και εμείς φταίμε και δεν φταίει κανένας άλλος, αλλά φταίει μόνο το κούφιο μας το κεφάλι και το ένα και το άλλο, πρέπει να τελειώνει.

Γιατί αυτή η ενοχοποίηση καταστρέφει ολόκληρο τον ψυχισμό της Ελλάδας και δεν την αφήνει να σηκώσει κεφάλι. Στη θέση λοιπόν  αυτού θέλει μια ξεκάθαρη νοητική και ψυχική στάση, η οποία λέει, ξέρω τι έγινε, ξέρω ποιά ήταν τα λάθη και αυτή τη στιγμή θέλω και είμαι απόλυτα κατασταλλαγμένος με αξιοπρέπεια, ενότητα και αλληλεγγύη ανάμεσα στους Έλληνες, χωρίς να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να χωριζόμαστε σε αλληλοεξοντωνόμενες ομάδες, όλοι μαζί να κρατηθούμε πάλι, να σταθούμε στα πόδια μας, να μεγαλουργήσουμε, τέρμα η γκρίνια και η ενοχοποίηση, είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Πραγματικά,μερικές φορές θα σας εξομολογηθώ κάτι, όταν τα λέω αυτά έχω μια μικροαμφιβολία, εάν γίνομαι πλήρως κατανοητός ή όχι, με την έννοια ότι, εγώ όπως και πολλοί άλλοι έχουμε βιώσει στο πετσί μας την αλήθεια, του πόσο σημαντική είναι η ψυχική στάση που κρατάς απέναντι στα πράγματα, δεν είμαι σίγουρος αν το έχετε βιώσει όλοι, αλλά είμαι υποχρεωμένος να σας το μεταφέρω κι έχοντας δει ότι πραγματικά, όταν μπαίνεις σε μια δίνη αυτοοικτιρμού, όλα σου πηγαίνουν κατά διαόλου και αυτή η δίνη εξωτερικεύεται με γεγονότα, στην στυγνή υλική πραγματικότητα και γι αυτό λένε ότι ο νόμος του Μέρφυ, το ένα κακό φέρνει το άλλο, γιατί άπαξ κι εγκλωβιστείς κι αρχίσεις και σκέφτεσαι ότι, πω, πω τι έπαθα και τι άλλο έρχεται ακόμα και είμαι και άτυχος, είμαι και καντέμης, το είχε εμένα η μοίρα μου να μπλέκω, το ένα φέρνει τ’ άλλο.

Δεν ξέρω, σε μερικούς μπορεί να φαίνεται θεωρητικό αυτό, αλλά δεν είναι καθόλου και γι αυτό το λόγο το θεωρώ από τα πολύ σημαντικά ζητήματα και το πρώτο ζήτημα του απεγκλωβισμού που είπαμε, απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού κι απ’ τη σκεπτομορφή ενάντια στον ελληνισμό και το ζήτημα αυτό της απενοχοποίησης, πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μας, ώστε μέσα στην καθημερινότητα, στις επαφές που έχουμε, στα μέιλ που ανταλλάσσουμε, στο χώρο που δουλεύουμε, στους φίλους μας να κρατήσουμε μια πολύ σθεναρή στάση απέναντι σ’ αυτό. Δεν λέω να είμαστε χαζοχαρούμενοι, σε φάση να μας λέει ο άλλος, πω,πω, τι έπαθα έχω να πληρώσω τη ΔΕΗ και να τουλέμε εμείς ε δεν πειράζει, μια χαρά είναι, δεν μιλάω για το χαζοαμερικάνικο τρόπο του positive thinking, της θετικής σκέψης, αλλά να μπορέσουμε να εξηγήσουμε στον άλλον, ότι και με το να κλαίει επειδή ο λογαρισμός της ΔΕΗ ήρθε παραπάνω, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να του έρθει παραπάνω την επόμενη φορά και να τους βάλουμε όλους σ’ ένα κλίμα, ότι ο μόνος τρόπος ν’ αναστραφεί αυτό το πράγμα δεν είναι ούτε με τη γκρίνια, ούτε με την κακομοιριά, αλλά είναι με την αξιοπρέπεια και με τη σθεναρή στάση ν’ αναπτύξουμε μια δημιουργικότητα απέναντι στα πράγματα, για να μπορέσουμε ν’ αναστρέψουμε το κλίμα, αυτό και τίποτα άλλο. Εάν μπορέσουμε αυτό να το καταφέρουμε έστω και στον περίγυρό μας και με οτιδήποτε μέσα διαθέτει ο καθένας μας, τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια πολύ ισχυρή σκεπτομορφή, η οποία σιγά-σιγά ως κρίσιμη μάζα θα μπορέσει να επηρεάσει πολύ περισσότερους ανθρώπους και άπαξ και δημιουργηθεί αυτό το ρεύμα, τότε δεν αναστρέφεται, αυτός είναι ο δικός μας ο ρόλος.

Πάω σ’ ένα τρίτο ασύμμετρο μέτρο, μιας και μιλάμε για απεγκλωβισμό και απενοχοποίηση, από κει και πέρα είναι να ξέρεις να υπάρχεις κι ένας συμπαγής ιδεολογικός πυρήνας, τι καλείσαι να περιφρουρήσεις και ν’ αναπτύξεις και εδώ πλέον μιλάμε για τη διατήρηση και ανάπτυξη της εθνικής μας ταυτότητας, η οποία βάλλεται πανταχόθεν.

Δεν έχει σημασία εάν κάποιος είναι οικουμενιστής, ή αν είναι εθνικιστής, ή αν είναι το πιο ισορροπημένο και πιο λογικό που σκέφτομαι, απλά ένας πατριώτης, σημασία έχει το εξής, ότι κάθε χώρα και κάθε έθνος και κάθε πολιτισμός, πόσο μάλλον ο ελληνικός, έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, βάσει των εξελικτικών νόμων να περιφρουρεί και να αναπτύσσει τη μοναδικότητά του, όχι εις βάρος των άλλων, διότι το να περιφρουρείς και ν’ αναπτύσσεις την μοναδικότητα της παράδοσής σου, του έθνους σου, τη φιλοσοφία σου, δεν συνιστά εθνικισμό, αλλά αντιθέτως συνιστά συνεισφορά στην παγκόσμια πνευματική εξέλιξη, εάν κάθε λαός μπορεί να συνεισφέρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μέσω της παράδοσής του στην παγκόσμια πνευματική εξέλιξη, πόσο μάλλον ο ελληνικός λαός θα πρέπει να περιφρουρήσει και ν’ αναπτύξει την έννοια του ελληνισμού και όλο το πνευματικό στοιχείο του ελληνισμού και όχι να το χαρίσει, να το αφήσει να κατεδαφιστεί, να το αφήσει να ευτελιστεί, μέσα από δήθεν πολυπολιτισμικές ή κουλτουροειδείς αντιλήψεις.

Σαφέστατα, επαναλαμβάνω μέσα σε απόλυτη αρμονία και συνεργασία με όλους τους υπόλοιπους πολιτισμούς κι όλα τα υπόλοιπα έθνη κι όλες τις υπόλοιπες φυλές του κόσμου.

Εδώ όμως βλέπουμε να γίνεται το ανάποδο, βλέπουμε αυτή η αρνητική σκεπτομορφή να έχει σαν κύρια αιχμή της αυτό που πολλοί αποκαλούνε εθνομηδενισμό και βλέπουμε ότι η τάση είναι, αντί να μας κάνουν να είμαστε υπερήφανοι για την παράδοσή μας και για την πατρίδα μας, είναι να μας κάνουν να θεωρούμε ντροπή και αυτό το βιώνουν και πολλοί Έλληνες σε ταξίδια τους στο εξωτερικό, στις επαφές που κάνουν, το ν’ ακούνε ότι είσαι Έλληνας και να σε λυπούνται.

Λοιπόν, αυτό πρέπει ν’ αναστραφεί πάση θυσία κι ο τρόπος για ν’ αναστραφεί είναι την ελληνική παράδοση, τα ήθη και έθιμα, τον ελληνικό πολιτισμό, το ελληνικό πνεύμα, την ελληνική πνευματική παράδοση να τη διατηρήσουμε και να την αναπτύξουμε πάση θυσία.

Αυτή τη στιγμή ο ελληνισμός βρίσκεται σε κρυφό σχολειό, ουσιαστικά αν δούμε τις κυρίαρχες κρατικές δομές, πώς χειρίστηκαν τον ελληνισμό, όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, που ήτανε πολύ σημαντικό βήμα αυτό, για να φτάσουμε στην κρίση που φτάσαμε σήμερα, θα δούμε ότι πράγματι ο ελληνισμός  ήταν υπό διωγμό.

Λοιπόν, τέρμα το κρυφό σχολειό, θα πρέπει ο ελληνισμός να μπορέσει να βγει σαν κυρίαρχη σκεπτομορφή, μέσα στην ελληνική πραγματικότητα κι αυτό γίνεται, αυτή τη στιγμή, μπορεί να γίνεται και με ακρότητες, μέχρι να ισορροπήσει το εκκρεμές σε κάποια αρμονικότερη πλευρά του, είναι απόλυτα δικαιολογημένο στην αρχή να υπάρχει εναντιοδρομία κι από κει που ως  Έλληνας ήσουνα καρπαζοεισπράκτορας, ν’ αντιδράσεις στην αρχή και κάπως δυναμικά, το σίγουρο είναι όμως ότι, αυτή η αρμονική του μέτρου θα πρέπει να επικρατήσει και στον ελλαδικό χώρο, σε σχέση με την πνευματική μας παράδοση.

Ένα άλλο θέμα αιχμής, που αφορά στη νέα σκεπτομορφή, που πρέπει εκ των έσω να χτιστεί για τη νέα Ελλάδα, είναι η επαναφορά της ηθικής και των ίσων ευκαιριών στην ελληνική πραγματικότητα, πράγματα τα οποία κάποιοι προσπάθησαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι παλιομοδίτικα και ωστόσο ολόκληρο το οικοδόμημα μιας κοινωνίας βασίζεται σ’ αυτά τα δυο στοιχεία, γιατί εάν ο καθένας αρχίζει να σκέφτεται ότι έννοιες όπως η ηθική, η ακεραιότητα, η αρετή κλπ, είναι παλιομοδίτικες και το θέμα είναι ποιός θα κοιτάξει την πάρτη του και το καλύτερο λαμόγιο απ’ το διαγωνισμό μέσα στην κοινωνία είναι εκείνο που θα επιβραβευθεί τελικά, καταστραφήκαμε. Είναι αυτή η σκεπτομορφή της χωριστικότητας η οποία κατατρώει κάθε κοινωνικό ιστό.

Έτσι λοιπόν, πρέπει ν’ αναθεωρήσουμε αυτό που έλεγα ν’ απεγκλωβιστούμε από την κυρίαρχη νοοτροπία, απ’ την κυρίαρχη σκεπτομορφή και να προσπαθήσουμε πάση θυσία την επαναφορά της ηθικής, της αλληλεγγύης και των ίσων ευκαιριών στην ελληνική κοινωνία, που σημαίνει πολύ πρακτικά, από αλλαγές που έχουν να κάνουν με τον τρόπο ελέγχου της πολιτικής εξουσίας, την τιμωρία της διαφθοράς, αλλά και αλλαγή όλου του πλαισίου σε σχέση με τις ίσες ευκαιρίες , έτσι ώστε ο τρόπος της εύρεσης εργασίας, ο τρόπος του επιχειρείν και γενικά όλη η κοινωνική ζωή της Ελλάδας να βασίζεται σε ίσες ευκαιρίες, κάτι που είναι θέμα δικαιοσύνης και είναι θέμα αρετής και δεν είναι καθόλου θέμα μιας αφηρημένης ηθικής, που πρέπει να την αφήσουμε για τον παράδεισο, είναι κάτι το οποίο πρέπει να είναι μέσα στη νοοτροπία μας, μέσα στη σκεπτομορφή μας, για να ισχύσει εδώ και τώρα.

Πάω σ’ ένα πέμπτο σημείο, το οποίο το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό, φέτος κατά σύμπτωση ο ΟΗΕ κύρηξε το 2012 ως έτος συνεταιρισμών, πραγματικά καθόλου τυχαίο για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει, όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο αυτή τη στιγμή, ένα δισεκατομμύριο πολίτες σ’ όλο τον κόσμο ανήκουν με τον ένα ή άλλο τρόπο, είτε ως εργαζόμενοι, είτε ως μέτοχοι, σε συνεταιρισμούς, εδώ πέρα μηδέν, σχεδόν, προς το παρόν.

Οι συνεταιρισμοί γενικά, οι διάφορες εταιρίες λαϊκής συμμετοχής, έχουν δυο πλεονεκτήματα, που ιδιαίτερα για την κατάσταση τη σημερινή της Ελλάδας είναι πάρα πολύ σημαντικά, το ένα πλεονέκτημα είναι ότι συμμετέχοντας σ’ ένα τέτοιο συνεταιρισμό είναι πολύ πιο δίκαιη η κατανομή του πλούτου, γιατί η επιχείρηση ανήκει στους ίδιους τους πολίτες, είτε συμμετέχουν με μερίδιο μέσω της εργασίας τους, είτε μέσω των οικονομιών τους, αλλά το δεύτερο και ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι δεν περνάει ο πλούτος μιας χώρας σε ξένα χέρια, ή σε χέρια λίγων.

Φανταστείτε λοιπόν, αν μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα κύμα στην Ελλάδα δημιουργίας εταιριών λαϊκής συμμετοχής, όπου αντί να περάσουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές και οι  διάφορες επιχειρήσεις σε χέρια πολυεθνικών, ή στην καλύτερη περίπτωση στα χέρια κάποιων εγχώριων λαμογίων, να μπορούσαν να περάσουν κατευθείαν στα χέρια των πολιτών.

Είναι κάτι απόλυτα ρεαλιστικό, το οποίο το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιο φορέα, ο οποίος να μπορέσει να βγει μπροστά και να προσφέρει την τεχνογνωσία γι αυτό.

Γιατί κατά τα άλλα ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα της κρίσης οι λιγοστές οικονομίες που μπορεί να έχουμε ο καθένας μας, θα μπορούσαν μ’  ένα πολύ ελάχιστο ποσό συμμετοχής, βασισμένοι στην μαζικότητα να παράγουν εταιρίες απ’ τις οποίες θα μπορούσαν να προκύψουν τράπεζες, νοσοκομεία, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και ότι μπορεί να φανταστεί ο καθένας.

Δηλαδή θα μπορούσαν άνετα οι πολίτες να πάρουν ακόμα και τις ΔΕΚΟ, οι οποίες είναι για ξεπούλημα αυτή τη στιγμή κι έτσι να μην περνούσαν σε ξένα χέρια, θα μπορούσαν οι τουριστικές υποδομές να παραμείνουν στους Έλληνες πολίτες μέσα απ’ αυτό τον τρόπο, αντί να πουληθούν όσο-όσο τα διάφορα τουριστικά φιλέτα, ανά την Ελλάδα.

Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη σημασία και πόσο μεγάλη διάσταση έχει το συγκεκριμένο, το οποίο όχι μόνο δεν είναι αφηρημένο, γιατί εφαρμόζεται σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, αλλά ιδίως για την Ελλάδα θα ήταν η μοναδική λύση.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο των συναιτερισμών δηλαδή, ή των εταιριών λαϊκής συμμετοχής, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, η οποία είναι πάρα πολύ σημαντική για τα ελληνικά δεδομένα και αυτή η παράμετρος είναι ο απεγκλωβισμός απ’ τη νοοτροπία του υπαλλήλου, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αυτό, αλλά μα στο Θεό τους δεν καταλαβαίνουμε ότι, όλο το κόλπο για να συσσωρεύεται είτε ο πλούτος, είτε η εξουσία σε κάποια συγκεκριμένα κέντρα, είναι η συναίνεση των πολλών;

Δεν καταλαβαίνουμε ότι και μόνο το ότι, κατεβαίνουμε σε μια διαδήλωση για να απαιτήσουμε κάτι, ως σκεπτομορφή θεωρούμε τον εαυτό μας εξαρτώμενο από κάποιον άλλον;

Δηλαδή πας σαν ζήτουλας, άρα εφ’ όσον πηγαίνεις σαν ζήτουλας ήδη ενεργειακά είσαι κάτω απ’ τον άλλον που πας να ζητήσεις.

Ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα εκμετάλλευσης εξαρτάται και στηρίζεται πάνω σ’ αυτή τη σιωπηλή ενεργειακή αποδοχή, ότι υπάρχει μια μάζα η οποία λειτουργεί σε πολύ χαμηλό ενεργειακό επίπεδο, δηλαδή δεν τολμάει να είναι δημιουργική, δεν τολμάει να έχει ιδέες, δεν τολμάει να έχει αυτοδιάθεση και ψάχνει να βρει τον καλό φεουδάρχη, βασιλιά, επιχειρηματία, οτιδήποτε να μπει από κάτω, να βάλει το κεφαλάκι του και να πει, εγώ δεν θέλω να έχω ευθύνες, εγώ θέλω να έχω κάτι στάνταρ. Πάνω σ’ αυτό το στάνταρ ακριβώς σου λέει πάρε το μισθό τώρα το τριακοσάρι και βούλωστο, αφού θέλεις κάτι στάνταρ και δεν θες να το ρισκάρεις και δεν θες τις ευθύνες και θες την ησυχία σου.

Λοιπόν, πρέπει να το καταλάβουμε ότι, μετασχηματισμός της ανθρωπότητας, πόσο μάλλον στην κατάσταση της Ελλάδας δεν γίνεται με ανθρωπάκια, τα οποία θέλουν την ησυχία τους, γιατί όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρωπάκια που θέλουν την ησυχία τους, καλώς κάνουνε και μας έχουνε στο Μάτριξ, αυτό ήταν το Μάτριξ, πάρτε το ναρκωτικάκι σας, ξέρουμε ότι όσο παίζει η τηλεόραση στο σπίτι και δεν την κλείνουμε, εξέγερση δεν πρόκειται να γίνει, γιατί αφού θέλετε την ησυχία σας, σας φτάνει το τούρκικο το σήριαλ, σας φτάνει το πρωϊνάδικο, ν’ ακούτε τις …τέλος πάντων και ξέρουμε ότι, έτσι δεν αντιδράτε.

Λοιπόν, όσο υπάρχει αυτή η νοοτροπία, την εξουσία και τα αφεντικά τα παράγουν δειλοί υπάλληλοι κι όχι ανάποδα.

Γι αυτό σας λέω ότι, πρέπει να δούμε τα πράγματα από μια διαφορετική πνευματική σκοπιά, πρέπει να καταλάβουμε ότι, και για την Ελλάδα μια σημαντική διάσταση των εταιριών λαϊκής συμμετοχής και των συνεταιρισμών είναι ότι, εκπαιδεύουν τον κάθε πολίτη να μπει σε επίπεδο, ν’ ανέβει σε επίπεδο ολιστικού επιχειρηματία, τον θέτουν προ των ευθυνών του και δεν τον αφήνουν να καλλιεργήσει αυτή τη νοοτροπία στο παρακάλι, έξω απ’ την κλωστοϋφαντουργική κι έξω απ’ τη χαλυβουργική, τόσους μήνες απεργία και ανεργία και τι θα κάνω και πώς αυτό.

Δεν γίνεται μ’ αυτό τον τρόπο πια, πρέπει να το καταλάβουμε, τέρμα η ζητιανιά, πρέπει ο λαός να βγει στο προσκήνιο και ν’ αναλάβει τις ευθύνες του και να αναπτύξει την απαραίτητη δημιουργικότητα, προκειμένου ν’ αναστραφεί το κλίμα.

Πιστεύω να ήμουνα σαφής, αυτού του είδους τη σκεπτομορφή θα πρέπει να την προβάλλουμε με κάθε μέσο. Και πάω σ’ ένα τελευταίο θέμα, που αφορά στη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος. Με τον όρο διεθνοποίηση δεν εννοούμε με την παλιά νοοτροπία, σας παρακαλούμε βοηθήστε μας, χαρίστε μας, δώστε μας κι άλλα βερεσέδια, λυπηθείτε μας, γιατί είμαστε φτωχοί και πεινάμε, σας παρακαλούμε μην μας βαράτε άλλο.

Διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος σημαίνει μια αξιοπρεπής στρατηγική, η οποία ερμηνεύοντας το όλο σχέδιο που υπάρχει κι αποκαλύπτοντας το όλο σχέδιο που υπάρχει γύρω από την ελληνική κρίση, να θέσει και τους υπόλοιπους λαούς προ των ευθυνών τους, για ότι πρόκειται να πάθουν στη συνέχεια και να τους διαφωτίσει και να τους εξηγήσει ότι, η μάχη για παγκόσμια συσάχθεια πρέπει να κερδηθεί απ’ την Ελλάδα και άρα ότι, η μάχη της Ελλάδας είναι μια παγκόσμια υπόθεση, είναι αυτό το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να τεθεί το όλο ελληνικό πρόβλημα, διεθνοποιημένα, με κάθε μέσο και αναπτύσσοντας παράλληλα το ιδεολογικό περιεχόμενο που προανέφερα, που θα ανάγει τη  σύγκρουση μεταξύ ελληνισμού και κοπαδοποίησης, μεταξύ του δημιουργικού πολίτη και του ωχαδερφικού υπαλλήλου ζήτουλα, που είναι ακριβώς το όραμα της νέας παγκόσμιας τάξης, το να δημιουργήσει στρατιές από εξαθλιωμένους ζήτουλες, οι οποίοι είτε θα είναι ικανοποιημένοι μ’ ένα ξεροκόμματο, γιατί η παιδεία τους θα είναι στο μηδέν, η εσωτερική τους καλιέργεια στο μηδέν και άρα εξελιχτικά υποβαθμισμένοι, είτε όταν θα έρχονται σε επίπεδα δούλων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, να υπάρχουν οι εξεζητημένες τεχνολογίες υποταγής, ώστε αν συμβεί και κάποια εξέγερση να μπορεί να καταστέλλεται ανά πάσα στιγμή.

Εκεί είναι που πρέπει να εξηγήσουμε ότι, η αντίπαλη νοοτροπία στηρίζεται κυρίαρχα πάνω στις έννοιες της ελληνικής παράδοσης κι έτσι ν’ ανάξουμε το ελληνικό πρόβλημα τη μάχη των μαχών, στη μητέρα όλων των μαχών για την παγκόσμια ελευθερία, για την παγκόσμια ελευθερία της συνείδησης.

Όλοι σας έχετε επαφές στο εξωτερικό, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μπορέσουμε να διαδόσουμε αυτού του είδους τη σκεπτομορφή και να διεθνοποιήσουμε το ελληνικό πρόβλημα, όχι ζητώντας, όχι εκλιπαρώντας, αλλά με αξιοπρέπεια, αναγορεύοντάς το ως καθήκον κάθε συνειδητού πολίτη, όπου κι αν ζει αυτός, όπου κι αν βρίσκεται αυτός.

Εάν μπορέσουμε έστω και σε ελάχιστο βαθμό, να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε αυτές τις έξι προϋποθέσεις που σας προανέφερα, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι η καινούργια σκεπτομορφή θα γεννήσει και τη νέα υπεύθυνη πολιτική ηγεσία, η οποία θα μπορέσει χωρίς προκαταλήψεις να εφαρμόσει τα αυτονόητα, να μπορέσει ν’ απεγκλωβιστεί απ’ όλες τις κατεστημένες νοοτροπίες που κρίναμε προηγουμένως και να μπορέσει να τραβήξει κι αυτή μπροστά, να εμψυχώσει τον κόσμο ακόμα περισσότερο και ως αλυσιδωτή αντίδραση να δημιουργηθεί μια κοινωνία, η οποία επιτέλους θα έχει όραμα και θα έχει σκοπό, γιατί μόνο αν έχεις όραμα και σκοπό μπορείς να επιστρατεύσεις τις δημιουργικές σου δυνάμεις. Και άλλος ένας λόγος που βρισκόμαστε σ’ αυτό το σημείο τώρα, είναι γιατί συνειδητά εφαρμόστηκε ένα σχέδιο καταστολής οποιουδήποτε οράματος, ακόμα και εκφυλισμένοι λαοί, το βλέπουμε αυτό κι από γείτονές μας, έχουν κάποιο όραμα που τους κρατάει, στην Ελλάδα επιχείρησαν να μην υπάρχει τίποτα και βλέπετε πόσο σημασία έχει η κρατούσα σκεπτομορφή.

Ξέρετε ποιό είναι το σημερινό όραμα το οποίο καλλιεργούν μέσα στην ελληνική κοινωνία;

Είναι το όραμα της επόμενης δόσης, γίνεται συνειδητά αυτό το πράγμα.

Λοιπόν, καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι μια κοινωνία,όταν το εθνικό της όραμα είναι παίρνουμε, δεν παίρνουμε, πότε θα πάρουμε τη δόση, ότι δεν έχει ελπίδα.

Ζητείται λοιπόν αυτή τη στιγμή εθνικό όραμα, γιατί μόνο όταν υπάρχει επιθυμία σε ομαδικό ψυχισμό να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου, να μεγαλουργήσεις, να προσφέρεις, στον εαυτό σου και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, τότε μόνο αναδύονται οι δημιουργικές δυνάμεις ενός λαού. Και αν το δείτε αυτό ιστορικά, οι λαοί μεγαλούργησαν σε τέτοιες περιόδους, σε περιόδους που υπήρχε όραμα.

Αν λοιπόν μπορέσουμε και σταθούμε στα πόδια μας πνευματικά, σύμφωνα με τους παράγοντες που σας προανέφερα, τότε μόνο θα μπορέσει να προκύψει ένα σαφές καινούργιο όραμα, το οποίο θα γεννήσει και μια νέα πολιτική ηγεσία. Και ξέρετε, αυτά που λέω, για να μην μακρυγορώ, δεν είναι πράγματα τα οποία απαιτούν μεγάλο χρονικό διάστημα, η ιστορία μας έχει δείξει ότι από το μηδέν έχουν υπάρξει τρομερές ανατροπές, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αυτό δείχνει την παντοδυναμία της σκεπτομορφής, ότι αν ανατραπεί το κλίμα και μέσα σ’ ένα λαό αλλάξει ο ψυχισμός του ριζικά, ότι μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μπορεί ν’ ανατρέψει τα πάντα, μπορεί ν’ ανατρέψει οποιαδήποτε κατάσταση, μην ακούτε την προπαγάνδα, επαναλαμβάνω, η ιστορία μας λέει άλλα, υπάρχουν αποδείξεις.

Ας κοιτάμε λοιπόν την πραγματικότητα κι όχι την κακομοιριά στην οποία θέλουν να μας κρατήσουν.

Υπάρχει ένα τελευταίο θέμα, το οποίο σας το κράταγα για έκπληξη, γιατί κινήθηκε και θα με συγχωρήσουνε γι αυτό ακόμα και κοντινοί μου άνθρωποι, που υπάρχουν εδώ μέσα, με βάση τους νόμους της υλοποίησης κινήθηκε με απόλυτη μυστικότητα, γιατί ξέρετε πολύ καλά ότι αν υπάρχει κάποιο σχέδιο για υλοποίηση, δεν επιτρέπεται ουσιαστικά να το συζητάς, για να μην αποδυναμώνεται η σκεπτομορφή, όταν είσαι στο παρά πέντε μπορείς να το ανακοινώσεις.

Ας μην αναφέρω πρόσωπα, πράγματα κλπ, η ουσία είναι όμως ότι, έχει ετοιμαστεί ένα ολόκληρο σχέδιο, ένα ολόκληρο πρότζεκτ, στα πλαίσια της εσωτερικής πνευματικής δράσης, που θα περάσει σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό το πρότζεκτ με δυο λόγια είναι ένας παγκόσμιος οραματισμός, για τον πνευματικό μετασχηματισμό του χρήματος.

Καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι το χρήμα είναι το κυριότερο μέσο ελέγχου αυτή τη στιγμή, επίσης σας επισημαίνω ότι ως ανθρώπινο δημιούργημα το χρήμα είναι ακριβώς εκείνο το μέσο, το οποίο βασίζεται στη σκεπτομορφή της έλλειψης κι όχι της αφθονίας, διότι ακριβώς βασιμένο πάνω στην έλλειψη είναι ολόκληρο το τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα.

Επίσης, η μεγάλη αναγκαιότητα αυτή τη στιγμή για το χρήμα είναι να φύγει, σας το λέω με δυο λόγια, γιατί υπάρχει αναλυτική παρουσίαση αυτού του πρότζεκτ και θα ειδοποιηθείτε σύντομα γι αυτό.

Το θέμα λοιπόν είναι, πώς από παράγοντα άγνοιας, έλλειψης και χωριστικότητας και άρα αντικείμενο εκμετάλλευσης, ανθρώπου από άνθρωπο, θα μπορέσει το χρήμα να μετασχηματιστεί πνευματικά και να συνδεθεί με την κοσμική πηγή της αρμονίας και της ευημερίας για όλους, ώστε απλόχερα να απεγλωβιστεί απ’ αυτά τα κέντρα εξουσίας που το ελέγχουν αυτή τη στιγμή, ανά τον πλανήτη,ν’ απελευθερωθεί και να χρησιμοποιηθεί για την κοινή ευημερία.

Έτσι λοιπόν, έχει γίνει ένα ολόκληρο πρότζεκτ και την επόμενη Κυριακή 23 του μηνός , ξεκινάει ο παγκόσμιος οραματισμός για το μετασχηματισμό του χρήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Γι αυτό το πράγμα έχουν ετοιμαστεί, ένα μεγάλο κείμενο, το οποίο θέτει ολόκληρο το ιδεολογικό πλαίσιο ερμηνευμένο από εσωτερική σκοπιά, υπάρχουν δυο κείμενα πολύ σημαντικά για την πνευματικοποίηση του χρήματος, έχουν γυριστεί μέχρι και αυτοσχέδια βιντεάκια στα ελληνικά και αγγλικά και επίσης έχει προετοιμαστεί κι ένας οραματισμός, ο οποίος εκφωνείται και στα ελληνικά και στα αγγλικά και σε λίγο θα εμπλουτιστεί και σε άλλες γλώσσες με πρωτοβουλία συμμετεχόντων, προκειμένου να μπορεί να εκτελείται ανά τον κόσμο, από οποιονδήποτε επιθυμεί να μπει μέσα σ’ αυτό το σχέδιο.

Αυτό θα γίνει μέσω ενός site, στο οποίο θα μπαίνει ο καθένας, θα μπορεί να διαβάσει  τα κείμενα, θα παρακολουθεί εικόνες βοηθητικές, έτσι ώστε να υπάρχει κι ένας κοινός συντονισμός πάνω στην εικονοπλασία, όταν θα γίνεται ο οραματισμός για το μετασχηματισμό του χρήματος και θα υπάρχει και η ακουστική καθοδήγηση, που θα μπορεί ο καθένας να κλικάρει πάνω εκεί και να ακούει ολόκληρο το κείμενο του οραματισμού.

Αυτό το κείμενο και το όλο πρότζεκτ χρησιμοποιεί ως πλατφόρμα το πρωτόκολλο του μορφογέννεσις, αυτό το σύστημα υλοποίησης που υπάρχει και αντίστοιχο site, αλλά θα βγει μέσα από το site του πλανητικού δικτύου του φωτός.

Αυτό στα αγγλικά έχει ονομαστεί newearthnetwork έχει αποκτήσει δικό του αυτόνομο site. Μέσα λοιπόν απ’ το newearthnetwork στο οποίο υπάρχουν διάφορα κείμενα πνευματικού προσανατολισμού και πνευματικής καθοδήγησης, εκεί θα υπάρχουν και τα κείμενα τα σχετικά με το μετασχηματισμό του χρήματος και στα ελληνικά και στα αγγλικά, εκεί υπάρχουν και τα βίντεο, τα οποία είναι ανεβασμένα και στο youtube και εκεί θα υπάρχει και η εκφώνηση του οραματισμού. Θα ενημερωθείτε όλοι σας εντός της επόμενης εβδομάδας, μέσω mail για όλα αυτά, πού θα τα βρείτε, ποιές είναι οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις κλπ.

Εγώ το μόνο που θέλω να σας παρακαλέσω είναι να βοηθήσετε, εκτός από τη δικιά σας συμμετοχή, να βοηθήσετε στο θέμα της κοινωνικής δικτύωσης.

Επειδή για τον οραματισμό του χρήματος έχει γίνει και σελίδα στο facebook, υπάρχει στο twitter, δηλαδή να μπορέσετε να κάνετε μια προσπάθεια, ώστε πέρα από την πρόσβαση στο site του newearthnetwork, που υπάρχουν τα κείμενα, να μπείτε κι εσείς στο facebook, να κλικάρετε, να στείλετε σε ανθρώπους που γνωρίζετε  τα links σε Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό, ο καθένας σε ότι επαφές έχει, προκειμένου σιγά-σιγά να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο πολλών χιλιάδων. Ήδη στο πλανητικό δίκτυο του φωτός υπάρχουν αρκετοί εγγεγραμμένοι από το εξωτερικό. Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία,ο ένας απ’ τον άλλον να μπορέσουμε να κάνουμε αυτή την ανατροπή.

Όπως θα δείτε, σύμφωνα με τις οδηγίες, αυτός ο οραματισμός θα γίνεται ελεύθερα κάθε Κυριακή, ξεκινάει την επόμενη Κυριακή 23 του μηνός, θα γίνεται ελεύθερα όμως κάθε Κυριακή και όποτε ο καθένας βολεύεται εντός της ημέρας, ασφαλώς προτιμότερα από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου κι όχι το βράδυ των Κυριακών. Ο λόγος που ξεκινάει, για να ολοκληρώσω, Κυριακή 23 Δεκεμβρίου, για την Κυριακή νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνετε για τη σημειολογία της όλης υπόθεσης, είναι όμως αποτέλεσμα υπαγόρευσης μιας και απ’ τις υπαγορεύσεις που είχαμε ήδη με την κάθοδο των ενεργειών της 12ης Μαίου, πράγματι από την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου ασφαλώς δεν πρόκειται να γίνει το τέλος του κόσμου, αλλά πρόκειται να ξεκινήσει το τέλος του παλιού συνειδησιακού κόσμου και επειδή η ροή των ενεργειών σε καθαρά πνευματικό συνειδησιακό επίπεδο θα είναι τεράστια, η υπαγόρευση που είχαμε ήταν ότι σ’ ένα μεγάλο βαθμό θα κριθεί το παιχνίδι και πάω στο να βρεθούν νέες ολιστικές δομές χρήσης του χρήματος, καθώς αυτό θα περάσει πλέον στα χέρια των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων και ακριβώς πάνω εκεί πρέπει να γίνει και η δική μας προσπάθεια κι η δική μας συνεισφορά και βοήθεια, γι αυτό ακριβώς υπήρξε και η υπαγόρευση αυτή για τον παγκόσμιο οραματισμό για τον πνευματικό μετασχηματισμό του χρήματος.

Ελπίζω να σας έπεσαν πολλά, είναι όμως τέτοιες οι συνθήκες, που απαιτούν αυξημένη εγρήγορση. Σας επαναλαμβάνω, να έχετε κατά νου το τι σημαίνει υπευθυνότητα, ότι υπευθυνότητα και ευθύνη του εαυτού μας, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση το να επαφίουμε την τύχη μας  και την ενέργειά μας στους άλλους. Από κει ξεκινάει όλο το θέμα του ελέγχου και του πλανητικού κακού. Όσο πιο υπεύθυνος είναι ο καθένας και όσο “αντιϋπάλληλος”, δηλαδή να μην θέλει να είναι κάτω από έναν άλλον, γιατί ετυμολογικά αυτό σημαίνει, όσο πιο “αντιϋπάλληλος με την έννοια τη ευθύνης, της αξιοπρέπειας, της δημιουργικότητας, τόσο τα δεσμά της εξάρτησης σπάνε.

Μ’ αυτά κατά νου, ας περάσουμε σε σιωπή για να προχωρήσουμε στον οραματισμό μας.                             

ΩΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

                                              ΩΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Σε κάθε οραματισμό υπάρχει κι ένα θέμα και τιτλοφορήσαμε αυτή την ομιλία με τη φράση ώρα αφύπνισης, όχι τυχαία, αλλά επειδή εκείνο που αναγνωρίζουμε πρωτίστως, είναι ότι στη σημερινή συγκυρία είναι το πιο απαραίτητο χαρακτηριστικό, το οποίο οφείλει να καλλιεργηθεί, μέσα στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας.

Θέλω να ξεκινήσω από μια παρατήρηση, την οποία φαντάζομαι και είμαι σίγουρος πως είναι κοινή διαπίστωση όλων μας, έστω και αν οι ερμηνείες τις οποίες επιδέχεται μπορεί να είναι ποικίλες και διαφοερικές μεταξύ τους. Αυτή η διαπίστωση λέει ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο, απ’ το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, ή ουσιαστικά μετά τις τελευταίες εκλογές, όπου όλοι παρατηρούν μια εικονική πτώση της ενέργειας στην Ελλάδα, μοιάζει σαν να μην έχει ο κόσμος όρεξη να το παλέψει, σαν να μην υπάρχει διάθεση για διαμαρτυρία, για κινητοποίηση, σαν να υπάρχει μια μοιραλατρεία, ότι εν πάση περιπτώσει κουραστήκαμε, τι να κάνουμε, κατεβήκαμε πέντε φορές στο δρόμο, διαμαρτυρηθήκαμε, θυμώσαμε, φωνάξαμε, στενοχωρηθήκαμε, από κει και πέρα τι άλλο να κάνουμε. Ενεργειακά αυτή η στάση μπορεί να επιδέχεται όλων των ειδών αυτές τις ερμηνείες, κάποιοι μιλούν και για την ηρεμία που υπάρχει πάντα πριν την καταιγίδα, οπότε μπορεί πράγματι αυτό το πάγωμα, που μοιάζει να υπάρχει μέσα στην ελληνική κοινωνία να είναι και προμήνυμα κάποιων πολύ έντονων στιγμών, οι οποίες επέρχονται μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα. Σημασία δεν έχει τόσο αυτό, όσο το να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε το γιατί και ποιά είναι η αναγκαιότητα που κρύβεται από πίσω του, εδώ έγκειται και ο τίτλος που βάλαμε στην ομιλία μας, το ώρα αφύπνισης.

Θα το ξέρετε φαντάζομαι οι περισσότεροι, αλλά καλό θα είναι να σας το θυμίσω, ότι όλες οι σημαντικές αλλαγές, είτε μιλάμε για κοινωνικές αλλαγές, είτε μιλάμε για αλλαγές στη ζωή του καθενός μας, καθημερινές, ουσιαστικές, όλες οι αλλαγές ξεκινάνε πάντα από μέσα προς τα έξω, δηλαδή όλες οι αλλαγές είναι απότοκος μιας αλλαγής που προηγείται στη νοοτροπία μας και όταν λέω νοοτροπία μας, εννοώ στις πεποιθήσεις μας, στον τρόπο με τον οποίο συναισθανόμαστε τα πράγματα, τα συναισθήματα δηλαδή που εκφράζουμε και στη στάση μας, απέναντι στη ζωή, στις πράξεις μας, στη συμπεριφορά μας.

Εάν δεν προηγηθεί μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας και στάσης ζωής και είναι κανόνας αυτός, ότι δεν μπορεί να επέλθει και κάποια θετική αλλαγή εξωτερικά. Αυτός είναι και ο λόγος που και στο πνευματικό επίπεδο, όλες οι πνευματικές διδασκαλίες και οι παραδόσεις μας λένε ότι, για να μπορέσουμε να πετύχουμε οτιδήποτε εξωτερικά, θα πρέπει πρώτα να έχουμε εξοικειωθεί μαζί του εσωτερικά, να το έχουμε πιστέψει, να έχουμε εστιασμένη την προσοχή μας σ’ αυτή την αλλαγή που θέλουμε να έρθει, να εκφράζουμε θετικά συναισθήματα, ως προς αυτήν την αλλαγή, αλλά και με τις πράξεις μας να συμπεριφερόμαστε ανάλογα, σαν να έχει ήδη επιτευχθεί η συγκεκριμένη αλλαγή, αν δεν εκπληρούνται αυτοί οι κανόνες, τότε η αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί, γιατί εφ’ όσον το μέσα μας βλέπει τα πράγματα με την παλιά νοοτροπία, δεν μπορεί ν’ αλλάξει και το έξω.

Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το οποίο θεωρούμε ότι είναι το νούμερο ένα ζήτημα για την ελληνική κοινωνία σήμερα.

Έτσι λοιπόν, πράγματι, βρισκόμαστε σ’ ενεργειακό επίπεδο, στη φάση μιας παύσης, όπου το ομαδικό ασυνείδητο στην Ελλάδα αναδιοργανώνεται, προκειμένου να μπορέσει να ξεπεράσει αυτές τις νοοτροπίες, που μας οδήγησαν μέχρι εδώ σήμερα και να μπορέσει με την καινούργια αντίληψη, με το καινούργιο μάτι, με την καινούργια νοοτροπία, να δημιουργήσει ξανά, να χτίσει από τα μέσα προς τα έξω πάνω σε υγιείς βάσεις αυτή τη φορά, την ελληνική πραγματικότητα.

Έχουμε στην πλάτη μας ένα αρνητικό κάρμα, σαράντα χρόνων περίπου, απ’ το εβδομήντα κάτι μέχρι σήμερα, όπου αυτή την κατάσταση που βιώνουμε, τη δημιούργησαν αυτές οι εσφαλμένες νοοτροπίες που καλλιέργήθηκαν για όλη αυτή την σαρακονταετία. Σ’ όλα αυτά τα σαράντα χρόνια, επιτελέστηκε μια διάβρωση στην ελληνική συνείδηση κι αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε, αν θέλουμε να το αλλάξουμε. Μια διάβρωση,
η οποία προχώρησε και κάλυψε όλα τα επίπεδα, στο επάγγελμα, στον πολιτισμό, στην παιδεία, στη συμπεριφορά μας, στη νοοτροπία μας, στη διασκέδασή μας, στα πάντα.

Ξέρετε, υπάρχει μια λέξη που είναι δανεισμένη από τη μαρξιστική ορολογία, αλλά που είναι διεθνώς αποδεχτή πλέον, λέγεται λούμπεν, είναι πάρα πολύ χαρακτηριστική για τα ελληνικά πράγματα αυτή τη στιγμή. Βέβαια, ο Μάρξ όταν χρησιμοποιούσε αυτή τη λέξη κι έλεγε λούμπεν προλεταριάτο, εννοούσε την εξαθλιωμένη εργατική τάξη, αυτή η λέξη όμως πήρε πάνω της και άλλους χαρακτηρισμούς, γιατί μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη σημαίνει παράλληλα και απαίδευτη, σημαίνει παράλληλα και χωρίς προσανατολισμό στη ζωή της και σημαίνει παράλληλα και φαινόμενα σαν αυτά που παρατηρούμε στην Ελλάδα, έλλειψη ηθικής, λαμογιά, ξεπεσμός κι όλα τα σχετικά.

Έτσι λοιπόν είναι μια λέξη που χαρακτηρίζει όλη αυτή τη νοοτροπία, η οποία εσκεμμένα,κατά τη γνώμη μου, εμφυτεύτηκε μέσα στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία σαράντα χρόνια.

Έτσι λοιπόν θα λέγαμε ότι εκείνο το οποίο ήταν το κυρίαρχο, ήταν μια λούμπεν νοοτροπία, η οποία αγκάλιασε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, παράγαμε όλο αυτό το διάστημα λούμπεν πολιτικούς και πράγματι αν τους συγκρίνετε με το στυλ που είναι οι πολιτικοί σε άλλες χώρες του κόσμου, καταλαβαίνετε αμέσως ότι η δική μας η πολιτική τάξη αποπνέει ακριβώς αυτό το λούμπεν στοιχείο, δηλαδή μια μαγκιά, μια αναρρίχηση από το πουθενά, μια νοοτροπία να ξεγελάσουμε, να ελιχθούμε, να καταφέρουμε αυτό που θέλουμε, μια νοοτροπία αποκρύπτουμε για να μπορέσουμε να βγούμε από πίσω, η διαφθορά, τα πολλά τα λόγια χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του λούμπεν στοιχείου. Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, δείτε τους δημοσιογράφους, τα αστέρια της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και συγκρίνετέ τους με τα αντίστοιχα αστέρια σε χώρες του εξωτερικού, δεν έχουνε καμία σχέση, οι άνθρωποι μοιάζουνε σαν να είναι πρώην θανατοποινίτες, που κατάφεραν να κάνουν καριέρα στο δημοσιογραφικό χώρο. Να πούμε για τους επιχειρηματίες στην Ελλάδα και πώς δημιουργήθηκαν και πώς αναρριχήθηκαν;

Να πούμε για το χώρο του πολιτισμού και της τέχνης;

Ποιά ήταν η λούμπεν κουλτούρα του σκυλάδικου, που έγινε κυρίαρχη όλα τα τελευταία χρόνια;

Να πούμε για τους συνδικαλιστές, οι οποίοι θυμίζουν ταλιμπάν με κοιλάρες, ανεπάγγελτοι;

Όλη η κοινωνία, σε όλο το φάσμα της κοινωνίας επικράτησε αυτή η διάβρωση κι αυτό το λούμπεν χαρακτηριστικό. Και τώρα έρχονται και μας λένε, τρόικα και συμπαρατρεχάμενοι, ότι κοιτάχτε να δείτε, αυτό το μοντέλο, πάνω στο οποίο είχε αναπτυχθεί η Ελλάδα, ήταν ένας κρατισμός, μας λένε, τύπου σοβιετίας, δεν μπορεί να βαδίσει τίποτα έτσι, πρέπει ν’ ανοίξουμε στην επιχειρηματικότητα, στο νεοφιλελευθερισμό.

Ναι, αλλά εκείνο που δεν μας λένε είναι ότι, θεωρώντας δεδομένη κι απαραίτητη να διατηρηθεί αυτή η διαβρωτική λούμπεν νοοτροπία, που μας έφερε μέχρι εδώ, εκείνο που επιδιώκουν είναι να κάνουν μια βίαιη μετάβαση απ’ το λούμπεν κρατισμό, στο λούμπεν νεοφιλελευθερισμό, γιατί αυτός ο φιλελευθερισμός τον οποίο επιδιώκουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα, δεν έχει καμία σχέση πάλι με το φιλελελευθερισμό των σύγχρονων χωρών.

Το να μετατρέψεις την Ελλάδα σε χώρα ευκαιρίας για οποιονδήποτε τυχοδιώκτη της παγκόσμιας επιχειρηματικής σκηνής, για οποιοδήποτε τυχοδιώκτη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, για την παγκόσμια μαφία, για τους παγκόσμιους εκμεταλλευτές της γης, δεν σημαίνει εκσυγχρονισμό, ούτε σημαίνει φιλελευθεροποίηση, σημαίνει ότι παίρνω από ένα διεφθαρμένο κράτος την εξουσία και την παραδίδω σ’ ένα κλαμπ διεφθαρμένων επιχειρηματιών, οι οποίοι δεν θα πήγαιναν σε καμία άλλη χώρα πολιτισμένη, αλλά ψάχνουν σαν τα κοράκια να βρουν σε ποιά χώρα επικρατεί αυτή η λούμπεν νοοτροπία, για να πάμε εκεί να καταλάβουμε τα πάντα.

Εκεί βρισκόμαστε σήμερα, από τη Σκύλα στη Χάρυβδη, γιατί εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία αυτή, η οποία έχει μπει βαθιά μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, ότι σύστημα πολιτικό το καλύτερο του κόσμου να είχαμε, θα έβγαινε σ’ αυτή τη λούμπεν εκδοχή, είτε μιλάμε για προχωρημένο καπιταλισμό, είτε μιλάμε για σοσιαλισμό, είτε μιλάμε για ενδιάμεσο, δηλαδή το σύστημα της Σουηδίας να φέρνανε εδώ, περνώντας μέσα απ’ αυτή τη νοοτροπία, που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, θα έβγαινε λούμπεν σουηδικό μοντέλο.

Αυτό είναι κάτι το οποίο έχει χτιστεί για σαράντα χρόνια, μας το έχουν κάνει ένεση, από τα μέσα ενημέρωσης, απ’ την παιδεία, απ’ τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφέρθηκε το κράτος, απ’ τον τρόπο που μας συμπεριφέρθηκαν οι πολιτικοί, απ’ τον τρόπο που μας συμπεριφέρθηκαν οι πνευματικοί μας ταγοί, οι καλλιτέχνες, τα στελέχη του πολιτισμού, εδώ σ’ αυτή τη χώρα και δεν το ξεφορτώνεσαι εύκολα χωρίς να πονέσεις και χωρίς ενδοσκόπηση. Κι έτσι ακριβώς σ’ αυτή τη φάση είμαστε σήμερα, είναι η νοοτροπία, έχουμε καταλάβει σιγά-σιγά ότι η νοοτροπία και οι ηθικές αρχές είναι αυτές, που διαμορφώνουν την εξωτερική μας πραγματικότητα, γιατί, εμείς που ασχολούμαστε και με τα πνευματικά θέματα, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι, η εξωτερική πραγματικότητα διαμορφώνεται μέσω σκεπτομορφών. Και όταν μιλάμε για ομαδική σκεπτομορφή για την Ελλάδα, σαν κι αυτή που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μέσα απ’ τη διαδικασία του οραματισμού, μόνο μέσα από ομαδική σκεπτομορφή δομείται η εξωτερική πραγματικότητα, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα.

Αυτή η πραγματικότητα που δομήσαμε ως αποτέλεσμα σαράντα ετών σκεπτομορφής κι είναι αυτή η λούμπεν πραγματικότητα, που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, αυτή είναι και που πρέπει ν’ ανατραπεί, διαμορφώνοντας την απαραίτητη κρίσιμη μάζα αυτών των συνειδητών πολιτών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται κι έχουν την απαραίτητη αυτογνωσία, να συνειδητοποιήσουν ότι, για ν’ αλλάξει εξωτερικά η Ελλάδα όποιο πολίτευμα και να έχει, εκείνο που απαιτείται είναι η εσωτερική αλλαγή, η αλλαγή της νοτροπίας και των ηθικών αρχών.

Καταλαβαίνετε ότι, μέσα από μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας, οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, θα ήταν διαφορετικό. Κάντε τη σύγκριση και δείτε πώς είναι τα σοσιαλιστικά κόμματα στην Ελλάδα και πώς είναι σ’ άλλες προηγμένες κοινωνίες, που υποτίθεται ότι πιστεύουν τα ίδια πράγματα. Ακόμα και τα ακροδεξιά κόμματα, κάντε μια σύγκριση τώρα μεταξύ της Χρυσής Αυγής εδώ και του Στράους και του Λεπέν, στο εξωτερικό, καμία σχέση, το λούμπεν στοιχείο στην Ελλάδα είναι έκδηλο, όποιο κόμμα κι αν αγκαλιάσει, όποια ιδεολογία κι αν αγκαλιάσει. Δηλαδή η Ελλάδα παράγει Μιχαλολιάκο, δεν μπορεί να παράξει Λεπέν και Στράους, επειδή είναι ακριβώς αυτή η σκεπτομορφή, που έχει επικρατήσει μέχρι σήμερα.

Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε αυτά τα πράγματα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή τη στιγμή, όπως είπα  βρισκόμαστε σε μια παύση και είναι πάρα πολύ σοφό εν τέλει αν το δείτε και θετικό για το επίπεδο που σιγά-σιγά αρχίζει και διαμορφώνεται, μέσα στην ελληνική κοινωνία, γιατί ακριβώς αυτή η παύση που βιώνουμε, όχι μόνο δεν δείχνει, κατά τη γνώμη μου, παθητικότητα και παραίτηση, άλλωστε το ξέρετε πολύ καλά όλοι σας, ότι μέσα σας δεν νιώθετε παραιτημένοι, όλοι μας νιώθουμε απλώς ότι δεν έχει ωριμάσει ακόμη το καινούργιο, για να μπορέσει να εκφραστεί και με εξωτερική  δράση, εκεί είναι όλο το ζήτημα και γι αυτό ακριβώς σας λέω ότι βρισκόμαστε σε παύση.

Παύση σημαίνει, έχω δανειστεί χάριν της ομιλίας τη συγκεκριμένη λέξη από την θεωρία του Γκεόργκι Γκουρτζίεφ, η οποία παίζει με τις μουσικές κλίμακες και θεωρεί κάθε μουσική κλίμακα σαν μια εξελικτική κλίμακα και πίστευε ότι σε κάποια κρίσιμα σημεία αλλαγών στη ζωή μας, ή στην κοινωνία, αντιστοιχούν σ’ αυτές τις παύσεις της μουσικής κλίμακας, δηλαδή εκεί που υπάρχουν τα ημίτονα, μεταξύ του μι και του φα και του σι με το ντο. Κι έλεγε ότι, όταν πρόκειται να περάσει μια κοινωνία, ή ένας άνθρωπος σε κάποιο άλλο εξελικτικό στάδιο, τότε συμβαίνει μια παύση, εκεί στη διάρκεια ενός ημιτόνου, από την οποία φεύγεις και περνάς σε μια άλλη μουσική κλίμακα.

Αυτή η εξελικτική κλίμακα, μπορεί να είναι καλύτερη, μπορεί να είναι και χειρότερη και ασφαλώς ευχόμαστε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι προς το καλύτερο, γιατί βλέπουμε ότι η νοοτροπία, που ωριμάζει μέσα στον κόσμο, ευτυχώς, δεν είναι για το χειρότερο, είναι για το καλύτερο.

Βλέπουμε ότι η νοοτροπία και η ωρίμανση που επέρχεται στον ελληνικό λαό δεν ευφορεί ιδέες, οι οποίες να τον πάνε προς τα κάτω, δεν βγαίνει δηλαδή στον Έλληνα πολίτη τάση αυτοκαταστροφής, ευτυχώς, εκείνη η τάση που του βγαίνει είναι ενδοσκόπησης, αποδοχής και έρευνας, για να μπορέσει να βρει τον τρόπο να προχωρήσει μπροστά, να ξεφύγει απ’ τη δυσάρεστη πραγματικότητα, που βιώνουμε σήμερα.

Έτσι λοιπόν, έχουμε όλους τους λόγους να πιστεύουμε ότι, αυτή η παύση που παρατηρούμε σήμερα, πρόκειται να μας οδηγήσει σ’ αυτή τη νέα εξελικτική κλίμακα, αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε, ότι θα είναι μια εθνική αναγέννηση.

Έτσι λοιπόν, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μέσα απ’ την παλιά ματιά των πραγμάτων δεν μπορούμε να πιάσουμε το καινούργιο, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μέσα απ’ τους παλιούς τρόπους αντίδρασης, που είχαμε συνηθίσει να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, ότι απλώς τα αναπαράγουμε κι έτσι αυτή τη στιγμή έχουμε κατεβάσει τους ρυθμούς, είναι σαν να κάνουμε έναν εμπνευστικό διαλογισμό, συνολικά ως έθνος, έχουμε χαλαρώσει, έχουμε κλείσει τα μάτια και βρισκόμαστε σε φάση ενόρασης, να μπορέσουμε να συλλάβουμε, να συλλέξουμε, να μπορέσουμε να εντυπωθούμε από ψηλά, να εμπνευστούμε τις επόμενες κινήσεις μας κι αυτό κάθε άλλο παρά αρνητικό είναι.

Θέλουμε να πιστεύουμε, απ’ τις ενδείξεις που έχουμε, ότι, αυτή η κρίσιμη μάζα που λέμε, είναι ήδη υπό διαμόρφωση, έχει αρχίσει ήδη εδώ και μια διετία να πλάθεται μέσα στην ελληνική κοινωνία και ήδη απ’ την επόμενη χρονιά κιόλας, απ’ τα τέλη του ’12 και μέσα στο ’13, πιστεύουμε ότι θ’ αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται η νέα σκεπτομορφή, εννοώντας ότι θ’ αρχίσουν ν’ αποκρυσταλλώνονται αυτές οι νέες υγιείς αρχές, με βάση τις οποίες θα πρέπει να κινηθούμε ως έθνος, ως συνειδητοί πολίτες και ως χώρα, αρχές δηλαδή που θα ισχύουν σε μια υγιή κοινωνία, ουσιαστικά ασχέτως πολιτεύματος, γιατί η ακεραιότητα, η δικαιοσύνη, η έννοια της αλληλεγγύης, της τιμιότητας, της δημιουργικότητας, της αυτενέργειας, της συνεργασίας, της αυτογνωσίας, της συνειδητότητας, όλες αυτές οι έννοιες είναι απαραίτητα στοιχεία για ένα οποιοδήποτε προηγμένο πολιτισμένο έθνος και πάνω σε μια τέτοια γκάμα νοοτροπιών βλέπουμε ότι θα αποκρυσταλλωθεί η καινούργια σκεπτομορφή, που θα σπρώξει τα πράγματα, για να υλοποιήσει σιγά-σιγά την καινούργια πραγματικότητα, που έρχεται για την Ελλάδα.

Έτσι λοιπόν, λέμε ώρα αφύπνισης γιατί μπαίνουμε σε μια περίοδο αφύπνισης, στην οποία προφανώς πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας, προκειμένου να χτιστεί αυτό το νέο θετικό κάρμα, που θα ωθήσει τη χώρα προς τα μπρος και αυτή η περιόδος αφύπνισης είναι που θ’ ακολουθήσει αυτό το ισχυρό σοκ και τις διεργασίες αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης, που αυτή τη στιγμή συντελούνται μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Έχουμε κάνει κι εμείς όλοι τα λάθη μας, γιατί αυτό το στοιχείο που είπα λούμπεν, γιατί υπάρχει και λούμπεν καταναλωτισμός, είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο, στο οποίο και οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας, ότι όλα αυτά τα χρόνια, πολλές φορές παρασυρθήκαμε και εκφύγαμε ακόμα κι απ’ τον πνευματικό δρόμο, πολλοί από μας, μπαίνοντας μέσα σ’ αυτή την φούσκα, τη χαρά του λούμπεν καταναλωτισμού, πάρε κι αυτό, χρεώσου να πάρεις κι εκείνο, πήγαινε δες κι αυτό, δηλαδή αυτό το κλέψιμο της προσοχής από τα πραγματικά ενδιαφέροντα κι από το πραγματικό νόημα ζωής, που πρέπει να έχει ο καθένας από μας, αυτό το κλέψιμο της προσοχής στα παροδικά, τα πιο χυδαία, εκείνα τα πράγματα, τα αντικείμενα και τις δραστηριότητες που αδειάζουν την ψυχή, αντί να τη γεμίζουν. Κι αυτό το άδειασμα ψυχής είναι δυστυχώς που χαρακτήρισε και όλους εκείνους τους Έλληνες στο μάξιμουμ, οι οποίοι προσπάθησαν ή επίτηδες, μας παρέδωσαν σ’ αυτή την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, ή μας παρέδωσαν, ή προσπάθησαν να την αποφύγουν δεν έχει σημασία, η ουσία είναι ότι αυτό το άδειασμα ψυχής, που είχε η συνολική σκεπτόσφαιρα της Ελλάδας, βρήκε κυρίως έκφραση και αντανάκλαση επάνω τους, για αυτό ακριβώς και αποδείχτηκαν τόσο λίγοι.

Έτσι λοιπόν, νέα Ελλάδα βασισμένη σε νέες υγιείς αρχές και είναι μοιραίο ότι, από τη στιγμή που οι νέες υγιείς αρχές θα μπορέσουν να διαμορφώσουν αυτή τη σκεπτομορφή που λέμε της αναγέννησης, μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, αργά ή γρήγορα αυτή η σκεπτομορφή, αυτή η νέα νοοτροπία θα βρει επαφή, έκφραση και διέξοδο και μέσα σ’ εκείνους τους χώρους, οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και την κοινή νοοτροπία.

Θα δουλέψουμε ανάποδα δηλαδή, μέσα απ’ αυτή την κρίσιμη μάζα συνειδητών πολιτών και την νέα σκεπτομορφή για την Ελλάδα, νομοτελειακά σιγά-σιγά θα επηρεαστεί και η τάξη των πολιτικών και η τάξη των δημοσιογράφων και η τάξη του πολιτισμού, το στρώμα των δημιουργών του πολιτιμού στην Ελλάδα. Κι έτσι θα δούμε ανατροπές και φαινόμενα που πολλές φορές μπορεί να μην τα ονειρευόμασταν καν να συμβαίνουν, δεν ξέρουμε με ποιό τρόπο θα συμβούν, το σίγουρο όμως είναι ότι τέτοιου είδους ανακατατάξεις θα έχουμε κι έτσι αυτή η νέα σκεπτομορφή θα εκφραστεί στο επίπεδο της κοινωνίας και σε ιδεολογικό και σε πολιτικό επίπεδο.

Για μας, ας πούμε τους απλούς πολίτες, γιατί είναι ένας χαζός χαρακτηρισμός αυτός, γιατί στην ουσία δεν υπάρχει απλός και σημαίνων πολίτες, αλλά θέλω να πω για μας, που είμαστε έξω από τα πράγματα της λήψης αποφάσεων, εν πάση περιπτώσει, μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά για την καλλιέργεια αυτής της νέας σκεπτομορφής, μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά για την ώρα αφύπνισης, που πρέπει να έρθει και το κυριότερο, γιατί όλοι μας επηρεάζουμε πάρα πολύ κόσμο και μόνο όσοι είμαστε εδώ πέρα χωρίς υπερβολή επηρεάζουμε χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες.

Εκείνο που πρέπει να ξεκινήσουμε, όσο κι αν φαίνεται σε μερικούς περίεργο, είναι με τη συνειδητή διαχείριση της προσοχής μας, γιατί η αναπαραγωγή αυτού του αρνητικού λούμπεν στοιχείου, γίνεται κυρίως ασυνείδητα απ’ όλους, επειδή παρασυρόμαστε και η προσοχή μας υφαρπάζεται και ταυτίζεται ακριβώς με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που συθέτουν το παλιό.

Ακούς τις ειδήσεις στην τηλεόραση, επηρεάζεσαι, καταπίνεις τη σκεπτομορφή, αρχίζεις και την αναπαράγεις και σε όποιον συναντάς και όποιον βλέπεις, τι γίνεται, άστα να πάνε στο διάολο, καταστρεφόμαστε, μα δεν βλέπεις τι γίνεται, που όλοι κάνουν αυτό, όλοι κλέβουν, δεν υπάρχει προοπτική, καήκαμε, όπου να είναι χρεωκοπούμε, ή δεν βαριέσαι, άμα δεν κλέψεις σήμερα είσαι μηδέν, το μόνο που κυριαρχεί είναι η δολιότητα κι η διαφθορά, άμα κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια κάηκες, όλα αυτά αναπαράγουν ακριβώς αυτή τη μαυρίλα και εδώ είναι όλο το μυστικό, το κατά πόσον άνθρωποι, οι οποίοι είναι καλών προθέσεων, συνειδητοί, έχουν καταλάβει τι γίνεται, να μην επιτρέπουμε το κλέψιο της προσοχής μας, είτε από τον άλλο που συζητάμε, είτε από τον άλλο που ακούμε μέσα στο λεωφορείο, μέσα στο τρένο, στην παρέα, να γκρινιάζει, είτε από τα μέσα ενημέρωσης, ν’ ανατρέψουμε αυτή τη σκεπτομορφή, καλλιέργώντας τη νέα, τη σκεπτομορφή της νέας Ελλάδας.

Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ, ώστε οι σκέψεις, τα συναισθήματα, η νοοτροπία μας και προπαντός η στάση μας κι η συμπεριφορά μας απέναντι στα πράγματα, να είναι σε αρμονία και σε συνέπεια με αυτά που πράγματι πιστεύουμε, γιατί εάν αυτά που πράττεις, είναι σε αναντιστοιχία μ’ αυτά που πιστεύεις, δεν έχει καμία σημασία τι πιστεύεις μέσα στο κεφάλι σου, αυτό το καταλαβαίνετε καλά όλοι σας.

Έτσι λοιπόν, συγχορδία σκέψης, συναισθήματος και συμπεριφοράς είναι αυτή που χτίζει τη νέα σκεπτομορφή και δημιουργεί την απαραίτητη κρίσιμη μάζα.

Έχουμε λοιπόν ένα στοίχημα να παλέψουμε, εάν απ’ αυτή την παύση, που βιώνουμε σήμερα θα μπορέσουμε όσοι άνθρωποι είμαστε δημιουργικοί και οραματιζόμαστε μια καινούργια Ελλάδα κι είμαστε πάρα πολλοί, αν θα μπορέσουμε να συντονιστούμε και να ελέγξουμε την προσοχή μας, προκειμένου να μπορέσουμε να τη στρέψουμε συνειδητά απέναντι στο καινούργιο, ή εάν τα λαμόγια θα μας περάσουνε σε μια νέα εξελικτική κλίμακα, η οποία θα είναι προς τα κάτω κι εκεί είναι όλη η πάλη, που διεξάγεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αλλά δεν είναι καθόλου περίεργο, αν δείτε το σύστημα με το οποίο επιχείρησαν όλα αυτά τα χρόνια να διαβρώσουν την ελληνική κοινωνία, είναι ότι στην Ελλάδα παίζεται μια μάχη της Νορμανδίας για την παγκόσμια κατάσταση, είναι γιατί από την Ελλάδα αναμένεται να ξεκινήσουν πάρα πολύ σημαντικές εξελίξεις για το παγκόσμιο σκηνικό, για την παγκόσμια κατάσταση, έχουμε αφιερώσει ειδικές ομιλίες εδώ στον οραματισμό, ειδικά πάνω σ’ αυτό το θέμα κι οι ομιλίες είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο, μπορεί ο οποιοσδήποτε θέλει να μπει, να τις ακούσει, να τις διαβάσει.

Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ότι στην Ελλάδα παίζεται αυτή τη στιγμή ένα παιχνίδι, το οποίο είναι πολύ-πολύ περισσότερο ευρύτερης εμβέλειας απ’ ότι φαίνεται, για όσους δεν είναι υποψιασμένοι.

Έτσι λοιπόν, δεν είναι μόνο καθήκον μας στενά εθνικιστικό, ή επειδή κατοικούμε εδώ, που κι αυτό ασφαλώς θεμιτό και σεβαστό είναι, να θέλουμε να έχουμε μια χώρα η οποία να είναι σύγχρονη και υγιής και φιλάνθρωπη, να σέβεται, ν’ αγαπά τους πολίτες της, αλλά είναι και μια συνολικότερη υπηρεσία, απέναντι σ’ ένα πνευματικό σχέδιο που υπάρχει για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, το να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε όλοι, ώστε η Ελλάδα, μέσα απ’ αυτή την παύση που παρατηρούμε σήμερα, να βγει προς μια ανώτερη εξελικτική κλίμακα.

Ας τα έχουμε αυτά κατά νου, ας προσπαθήσουμε να μείνουμε σταθεροί στις υγιείς αξίες, τις οποίες όλοι μας εκπροσωπούμε και να μην εμπιστευόμαστε, να μην εναποθέτουμε την προσοχή μας, γιατί όταν εναποθέτουμε την προσοχή μας, εναποθέτουμε και την εξουσία, σε όλους αυτούς τους κύκλους, οι οποίοι ευαγγελίζονται τα αντίθετα.

Θα δομήσουμε δυναμικά αυτή τη νέα σκεπτομορφή, έτσι ώστε μέσα στα επόμενα χρόνια να μπορέσουμε να είμαστε μάρτυρες αυτών των θετικών αλλαγών, τις οποίες όλοι μας προσδοκούμε.