ΚΡΙΣΙΜΟ ΤΡΙΜΗΝΟ

ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Επισήμως να σας καλωσορίσουμε και σ’ αυτόν τον οραματισμό του φθινοπώρου, όπου αποδεικνύεται περίτρανα για άλλη μια φορά το χαρακτηριστικό της ελληνικής ψυχής, ότι, αν δεν αρχίσουν να πέφτουν βροχή οι έκτακτες εισφορές και τα εκκαθαριστικά, ότι ο Έλληνας δεν ενεργοποιείται.

Έστω λοιπόν και τελευταία στιγμή, επειδή ο σημερινός οραματισμός και ο ερχόμενος του Δεκεμβρίου, είναι οι πιο κρίσιμοι που έχουνε γίνει ποτέ μέχρι τώρα αυτά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, που συντελείται ο συγκεκριμένος θεσμός.

Καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι, έχουμε πλέον ένα πολύ μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα, αυτό που είχαμε και στον προηγούμενο οραματισμό και είδατε τι επακολούθησε, μόλις απ’ τον Ιούνιο μέχρι τώρα, ότι η συμμετοχή πλέον υπερκαλύπτει κατά πολύ την κρίσιμη μάζα, τον μίνιμουμ αριθμό, ο οποίος για τα ελληνικά πράγματα ήταν γύρω στα τριακόσια τριάντα, με τρικόσια πενήντα άτομα συμμετοχή, πράγμα που μας επιτρέπει να έχουμε μια πολύ καταλυτική επίδραση επάνω στη ροή των πραγμάτων.

Οφείλω να χαιρετήσω και να δώσω συγχαρητήρια και τις ευχαριστίες μας, όχι μόνο σε όσους συμμετέχουν διά ζώσης εδώ στην Αθήνα και στη Θεσ-νίκη, αλλά και στα υπόλοιπα σαράντα-σαράντα δύο σημεία, με τα οποία είμαστε συνδεδεμένοι, καλύπτοντας αρκετές περιοχές της Ελλάδας, αλλά και από το εξωτερικό. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις πρέπει να συμμετέχουμε πάνω από χίλια άτομα αυτή τη στιγμή, οπότε μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε μια πολύ σημαντική παρέμβαση πλέον στην ροή των πραγμάτων. Έστω και τώρα, που είναι η τελευταία στιγμή, υπάρχει αυτή η ευκαιρία και οφείλουμε να την εκμεταλλευτούμε.

Έτσι λοιπόν, επέλεξα λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης να μην έχουμε μια μεγάλη ομιλία για να δώσουμε το βάρος της ενέργειάς μας σ’ αυτή καθ’ αυτή τη διαδικασία του οραματισμού, γιατί αυτή είναι που μας χρειάζεται, αυτή τη στιγμή.

Εκείνο που θα ήθελα μόνο, είναι να σας υπενθυμίσω δυο-τρία πράγματα προκειμένου να φύγουμε απ’ αυτό το αρνητικό νέφος, το οποίο προσπαθούν να επιβάλλουν στα ελληνικά πράγματα, κυρίως μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Θα ξεκινήσω πάλι στα γρήγορα για να θυμηθείτε, τουλάχιστον όσοι συμμετείχατε έως τώρα, αλλά και όσοι είσαστε για πρώτη φορά σήμερα, τι επακολούθησε από τη μεγάλη έκχυση ενεργειών που συντελέστηκε στις 12 Μαίου του 2010.

Όσοι μας είχατε παρακολουθήσει, θα θυμάστε ότι, από τότε είχαμε προδιαγράψει, ότι μέσα απ’ αυτή τη μεγάλη έκχυση ενεργειών, τα πράγματα τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο και στην Ελλάδα, θα έβαιναν σε μια κορύφωση μέσω κρίσης, γιατί ακριβώς είναι μια απαραίτητη καθαρτική διαδικασία, για να αναδιευθετηθούν ενέργειες τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε εθνικό επίπεδο, για να αλλάξουν συσχετισμοί, να αλλάξουν δομές, έτσι ώστε μετά από κάποια χρόνια να μπορέσουν να προσαρμοστούν τα πράγματα στη νέα πνευματική πραγματικότητα, που αναμένουμε να γεννηθεί στον πλανήτη. Σ’ αυτή την προσπάθεια της αναγέννησης του πλανήτη, είχαμε τονίσει και τότε, πρέπει να παραδεχτούμε όλοι, ότι, δεν υπήρχε κανένα σημάδι να το μαρτυράει, ότι η Ελλάδα θα βρεθεί στο επίκεντρο διεθνώς και ότι ο ρόλος της Ελλάδας θα είναι τέτοιος, ο οποίος θα ωθήσει την παγκόσμια κατάσταση μαζί με την Ινδία και κάποιες άλλες χώρες να οδηγηθούν σ’ αυτό το δρόμο της πνευματικής αναγέννησης. Όταν είχαν ληφθεί αυτές οι υπαγορεύσεις δεν είχαμε κανένα στοιχείο στα χέρια μας, τώρα βλέπουμε όμως, πού οδηγεί η όλη κατάσταση.

Εκείνο το οποίο ενδεχομένως δεν περιμένει κάποιος που βλέπει τα πράγματα λίγο κοντόφθαλμα, είναι το τι καλό μπορεί να προκύψει άραγε απ’ όλη αυτή την παγκόσμια κρίση, που έχει δημιουργηθεί σήμερα και κορυφώνεται όλο και περισσότερο, αλλά κι απ’ αυτή την κρίση που υφιστάμεθα κυρίως εμείς, εδώ στην Ελλάδα;

Έτσι λοιπόν, πρέπει οπωσδήποτε να δούμε λίγο πιο μακριά και να αποταυτιστούμε από εκείνες τις χρονικές στιγμές, τις οποίες βιώνουμε αυτή τη στιγμή και οι οποίες είναι καθαρτικές, είναι και επώδυνες.

Είδαμε ότι, απ’ τις 12 Μαίου του 2010, τα πράγματα διεθνώς βαδίζουν σε μια ένταση, σε μια κλιμάκωση κι αυτό το βλέπετε σε όλα τα μέτωπα, βλέπετε την οικονομική κρίση, η οποία δημιουργεί ένα τεράστιο αδιέξοδο, βλέπετε τους περιφερειακούς πολέμους και την αποσταθεροποίηση, η οποία έχει ξεκινήσει σ’ όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής, βλέπετε ότι ήδη έχουμε ακύρηχτο κι αυτό το ομολογούν όλοι, ένα τρίτο παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν δυνάμεις, της λεγόμενης τεχνοφεουδαρχίας, οι οποίες προωθούν με πάρα πολύ γρήγορους ρυθμούς εκείνη την κατάλληλη τεχνολογία, μέσω της οποίας να αποπειραθούν ένα καθολικό έλεγχο και μια υποδούλωση της ανθρωπότητας, είναι πράγματα που τα έχουμε τονίσει επανανειλημμένως, απλώς τώρα τα συνοψίζω.

Μάλιστα, καινούργιες πληροφορίες, οι οποίες είναι πάρα πολύ έγκυρες, αναφέρουν ότι, είμαστε πάρα πολύ κοντά στο να ιδρυθεί κι ένα καινούργιο παγκόσμιο νόμισμα, το οποίο θα αντικαταστήσει όλα τα προηγούμενα και το οποίο δεν θα είναι χάρτινο, όπως υπήρχαν κάποιες φήμες μέχρι τώρα, αλλά θα είναι ένα καθαρά ηλεκτρονικό νόμισμα, το νόμισμα του άνθρακα, ένα νόμισμα το οποίο θα βασίζεται στις εκπομπές ρύπων του άνθρακα και το οποίο θα πιστώνει και θα χρεώνει όλες τις δραστηριότητες ανάλογα με την ενέργεια που καταναλίσκεται. Αυτό είναι στα σκαριά και θεωρούν ότι υπάρχει σχέδιο να το επιβάλλουν μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια, δηλαδή το πολύ μέσα σε μια δεκαετία.

Η ουσία είναι ότι, βιώνουμε μια κατάσταση, όπου οι αντίρροπες δυνάμεις που δουλεύουν στην ανθρωπότητα, αυτές που επιδιώκουν δηλαδή έναν καθολικό έλεγχο και μια εξελικτική υποβάθμιση του ανθρώπινου είδους και απ’ την άλλη μεριά οι δυνάμεις του φωτός, οι οποίες εργάζονται αργά και συστηματικά και σταθερά για την αλλαγή της συνειδητότητας των ανθρώπων, που θα έχει και σαν αποτέλεσμα προφανώς τη γέννηση μιας καινούργιας κοινωνίας, ενός καινούργιου πνευματικού πλανήτη, βρίσκονται σε μια διαρκή σύγκρουση, η οποία θα εντείνεται μέσα στα επόμενα χρόνια. Και όπως είπαμε οι υπαγορεύσεις λένε, ότι η επόμενη δεκαπενταετία θα είναι καθοριστική για την εξέλιξη της όλης υπόθεσης.

Έτσι λοιπόν, βιώνουμε μια κατάσταση, όπου έχει ωριμάσει ένα κάρμα, ένα διεθνές κάρμα κι ένα εθνικό κάρμα κι όταν λέω έχει ωριμάσει ένα κάρμα εννοώ ότι οι συσσωρευμένες τάσεις του παρελθόντος μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι, δεν μπορεί να δημιουργηθεί ένα ποιοτικό άλμα στην ανθρωπότητα και στην Ελλάδα κατ’ επέκταση, εάν δεν περάσουμε από μια περίοδο σαρωτικών αλλαγών. Αυτές οι σαρωτικές αλλαγές σπάνια γίνονται ανώδυνα, τις περισσότερες φορές γίνονται επώδυνα, γιατί κάθε αλλαγή στις δομές της ανθρώπινης κοινωνίας δημιουργεί πολύ μεγάλους κραδασμούς. Επίσης, όταν λέμε ότι έχουν συσσωρευτεί κάποιες τάσεις του παρελθόντος, αυτές οι τάσεις δεν είναι αναλλοίωτες, είναι μεν ισχυρές, αλλά εξαρτώνται και σε καθοριστικό βαθμό από τη δράση των ίδιων των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει αυτές τις τάσεις και άρα μπορούν επίσης και να τις ανατρέψουν, να τις εκτρέψουν, να τις οδηγήσουν προς άλλες καταστάσεις. Έτσι λοιπόν, μπαίνοντας τώρα το 2012, γιατί στον επόμενο οραματισμό που θα γίνει στις 11 Δεκεμβρίου, είμαστε υποχρεωμένοι ν’ ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα και τι αναμένουμε να γίνει διεθνώς και στην Ελλάδα, αλλά μπαίνοντας στο 2012, το σίγουρο είναι ότι ωριμάζει ένα κάρμα, το οποίο θα επιφέρει πολύ μεγάλες κρίσεις και κραδασμούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πώς θα το δουλέψουμε, το πώς θα εργαστούμε μ’ αυτό το κάρμα όμως, είναι καθαρά ρευστό και εξαρτάται αποκλειστικά από μας τους ίδιους. Άρα, δεν είναι μια κατάσταση στην οποία θα παραμείνουμε μοιραλατρικά ελπίζοντας να πάνε τα πράγματα προς το καλύτερο και να μην έχουμε καταστροφές, αλλά αντιθέτως είναι μια κατάσταση την οποία θα πρέπει να προσπαθήσουμε να επηρεάσουμε με όσο το δυνατόν περισσότερο.

Έτσι λοιπόν πέφτει το κύριο βάρος σ’ αυτή την ομάδα των συνειδητών ανθρώπων, η οποία αυξάνεται ολοένα και περισσότερο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αυτή η ομάδα καλείται να είναι η εμπροσθοφυλακή, ασχέτως του τι συμβαίνει γύρω μας, ασχέτως των κρίσεων, οι οποίες θα επακολουθήσουν, ασχέτως του πόνου, γιατί καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς πόνο, ασχέτως εξωτερικών συνθηκών, υπάρχει πλέον και είναι σχηματισμένη μια πολύ μεγάλη ομάδα συνειδητών ανθρώπων, οι οποίοι θα φέρουν επάνω τους όλο το βάρος της αλλαγής, η οποία πρόκειται να επακολουθήσει. Αυτό το βάρος είμαι απόλυτα σίγουρος, γιατί είναι εμπειρικά αυτά τα πράγματα, είναι βιωματικά διαπιστωμένα, ότι τα βιώνετε κι εσείς. Δηλαδή το ενεργειακό βάρος της πάλης με την αρνητικότητα, ο συνειδητός άνθρωπος το βιώνει κάθε μέρα, το βιώνει και διανοητικά και ψυχολογικά ακόμα και σωματικά. Ήδη, μην νομίζετε αυτές τις μέρες, που ήταν να γίνει ο οραματισμός και κυρίως από χθες, πολλοί είμασταν αυτοί, που διαπιστωμένα βιώναμε αυτή την πίεση της ενέργειας και είμαι σίγουρος ότι, και πολλοί από σας την έχετε βιώσει.

Κάθε φορά λοιπόν που μπαίνουμε σε μια κατάσταση κρίσης, οι συνειδητοί άνθρωποι δοκιμάζονται, γιατί είναι οι πρώτοι, είναι στην πρώτη γραμμή, αλλά όταν κατορθώνουμε και διατηρούμε την ψυχραιμία και τη συνειδητότητά μας και μια αταλάντευτη ενεργειακή στάση, η οποία πρέπει να εδρεύει στην πίστη επάνω, ότι, ότι γίνεται στο τέλος είναι για το καλό μας. Μ’ αυτό τον τρόπο αποτινάσσεται η αρνητικότητα, η οποία καλλιεργείται απ’ όλες τις πλευρές.

Ερχόμαστε λοιπόν στην Ελλάδα, όπου πρέπει να κάνουμε μια παραδοχή, προκειμένου να υπηρετήσει η Ελλάδα αυτό τον υψηλό εξελιχτικό στόχο, του να βγει μπροστάρης στα διεθνή δρώμενα, γιατί για εκεί προορίζεται η Ελλάδα, στο να μπορέσει ν’ αποτελέσει την ατμομηχανή των όσων θα επακολουθήσουν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία, είτε το θέλουμε, είτε όχι δεν μπορούσε να είναι η Ελλάδα που είχαμε κι αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε.

Έτσι λοιπόν, εάν κάποιος θέλει να βλέπει κοντόφθαλμα, ότι περνάμε αυτή τη στιγμή απλώς μια μεγάλη οικονομική κρίση, στην οποία θα τελέσουμε υπό κατοχή και όπου τα επόμενα χρόνια θα είναι απλώς χρόνια μιας πάρα πολύ σκληρής λιτότητας, βλέπει ένα ελάχιστο μέρος της εικόνας και βλέπει ακριβώς μπροστά από τη μύτη του.

Εκείνο το οποίο οφείλει να δει κανείς είναι ότι, όλη αυτή η κατάσταση κι όλη αυτή η περίοδος που βιώνουμε σήμερα είναι μια περίοδος κάθαρσης, ανακατάταξης και προετοιμασίας, προκειμένου να δημιουργηθούν αυτές οι κοινωνικές δομές στην Ελλάδα κι εκείνο το απαραίτητο ρεύμα συνειδητότητας, το οποίο απαλλαγμένο από τις παθογένειες του παρελθόντος, θα μπορέσει να σπρώξει μπροστά τα διεθνή πράγματα.

Έτσι λοιπόν να είστε σίγουροι, ότι, από επίκεντρο χλευασμού και πιέσεων που αυτή τη στιγμή αποτελεί η Ελλάδα διεθνώς, θα μετατραπεί πολύ σύντομα σε επίκεντρο θαυμασμού και διεθνούς καθοδήγησης των πραγμάτων στον πνευματικό τομέα και όχι μόνο. Στο να επικρατήσουν αυτές οι νέες νοοτροπίες και οι νέες πρωτοποριακές εναλλακτικές κοινωνικές δομές, οι οποίες θα δημιουργήσουν μέσα στην επόμενη δεκαπενταετία μια νέα πραγματικότητα.

Για να είμαστε τελείως ειλικρινείς όμως, πώς να το έκανε αυτό η Ελλάδα με τους πολιτικούς που διέθετε;

Μόνο αυτό σκεφτείτε, μην σκεφτείτε τίποτε άλλο, πώς να το έκανε με τις προσωπικότητες εκείνες, οι οποίες επέπλεαν μέχρι σήμερα σε μια τέτοια λιμνάζουσα κατάσταση σήψης, υπήρχε ποτέ μια τέτοια περίπτωση;

Καμία, αυτό μόνο αν σκεφτείτε καταλαβαίνουμε τι ανακατατάξεις χρειάζονται για να γίνουν σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, προκειμένου να μπορέσει να παράγει εκείνον τον απαραίτητο πολιτισμό, που απαιτείται και στο πολιτικό επίπεδο και στο κοινωνικό και στο πολιτισμικό επίπεδο, για να παίξει αυτό το ρόλο που της επιφυλάσσεται.

Σας καλώ λοιπόν και όχι μόνο εμάς που βρισκόμαστε εδώ, ή που επικοινωνούμε, αυτό το μήνυμα να προσπαθήσουμε να το περάσουμε και σε έναν πολύ ευρύτερο χώρο, εκεί που κινούμαστε στη δουλειά μας, στην οικογένειά μας, οπουδήποτε, ότι το πράγμα δεν σταματάει εδώ, δεν είναι η κορύφωση εδώ, εδώ είναι απλώς η αρχή, είναι απλώς η νέα αρχή και θα το έχετε διαπιστώσει και στη ζωή σας ότι, καμία αλλαγή δεν έχουμε πετύχει ποτέ χωρίς το απαραίτητο σοκ.

Εκείνο που πρέπει να κάνουμε ενεργειακά, είναι να μην στεκόμαστε στο σοκ, αυτό αργά ή γρήγορα θα περάσει. Και να σας πω και κάτι άλλο, δηλαδή η διεθνής εμπειρία τι δείχνει, που αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σ’ εμάς και να το θυμηθείτε, αλλά ακόμα και χώρες οι οποίες πτωχεύσανε καθολικά και ο κόσμος κοιμότανε στους δρόμους, δεν ήταν μια κατάσταση η οποία κράτησε για πολύ, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ σ’ εμάς, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να πολωνώμαστε στο αρνητικό, αντίθετα πρέπει να πολωθούμε με όλες μας τις δυνάμεις στο θετικό, στη θετική εξέλιξη των πραγμάτων.

Για να έρθω και στον οραματισμό, το λέω και για όσους μπορεί να συμμετέχετε για πρώτη φορά σ’ αυτή τη διαδικασία, τηρούμε μια αρχή, η οποία είναι η εξής. Όταν έχουμε ένα στόχο, δεν πρέπει να παγιδευτείς, να περιγράψεις με λεπτομέρειες τον τρόπο με τον οποίο θα υλοποιηθεί αυτός ο συγκεκριμένος στόχος, διότι αν περιγράψεις με λεπτομέρειες τη διαδικασία υλοποίησης η ενέργεια θα πρέπει ν’ ακολουθήσει υποχρεωτικά αυτή την περιγραφή στην οποία έχεις εγκλωβιστεί και ενδεχομένως ο συγκεκριμένος δρόμος να μην είναι διαθέσιμος και με την περιορισμένη κατανόηση των πραγμάτων, που έχουμε εμείς για την αλήθεια, μπορεί να κάνουμε λάθος.

Άρα, εκείνο στο οποίο πολώνεσαι είναι στις ποιότητες που θέλεις να επικρατήσουν, από κει και πέρα η ενέργεια θα βρει τον πιο σύντομο, τον πιο άμεσο και τον πιο κατάλληλο εξελικτικά τρόπο, για να μπορέσει να υλοποιηθεί.

Έτσι λοιπόν, όταν ο στόχος σου είναι να δημιουργήσεις μια καινούργια Ελλάδα, η οποία θα στηρίζεται στη συνειδητότητα, στην αφθονία, στην ειλικρίνεια, στην αξιοκρατία και σε όλες τις θετικές ποιότητες, που φορτίζουμε μέσω του οραματισμού, δεν θα πρέπει να εγκλωβιστούμε στον τρόπο, γι αυτό και βλέπετε ότι δεν αναφέρονται στόχοι του τύπου να φύγουμε απ’ το μνημόνιο, να γίνει μια καλύτερη διαπραγμάτευση με την τρόικα, να φύγει ο Παπανδρέου, να έρθει ο Σαμαράς, να γίνει το ένα, ή το άλλο, γιατί αυτά είναι πράγματα, τα οποία η ίδια η ροή της ενέργειας τα ξεπετάει αυτόματα, όταν ο στόχος είναι υγιής.

Έτσι λοιπόν δεν θα υποδείξουμε, ούτε θα εγκλωβιστούμε, αυτό το λέω γιατί έχει σημασία και στη στάση που κρατάμε στην καθημερινότητα και εκτός οραματισμού. Κάνω μια έκκληση στις σκέψεις μας που κάνουμε, να αποπαγιδευτούμε απ’ τον αυτοοικτιρμό και τη γκρίνια.

Κάθε φορά που έρχεται ο επόμενος λογαριασμός, ή κάθε φορά που έρχεται το επόμενο έκτακτο, δεν κερδίζουμε τίποτα με το να λέμε αμάν και ποιός ξέρει τι άλλο θα γίνει και ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και δεν πάει άλλο και δεν αντέχω κι ως πού θα πάμε κοκ.

Πρέπει να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, αυτή η κατάσταση πρέπει να ξεπεραστεί το συντομότερο δυνατό, αυτή η κατάσταση πρέπει να οδηγήσει κάπου αλλού, αυτή η κατάσταση πρέπει να οδηγήσει σε μια νέα Ελλάδα, αυτή κατάσταση πρέπει να πάει σε μια νέα Ελλάδα που θα υπάρχει αφθονία, που θα υπάρχει συνεργασία, που θα υπάρχει ομοψυχία, που θα υπάρχει εθνική υπερηφάνεια, που θα παράγουμε πολιτισμό, δηλαδή την οργή μας πρέπει να τη διοχετεύουμε συνειδητά σε κείνα τα πράγματα που θέλουμε να πάμε, στους στόχους που θέλουμε να πάμε, στη νέα κατάσταση που θέλουμε να επικρατήσει κι από κει και πέρα η ενέργεια θα βρει το δρόμο, του πώς θα το πραγματοποιήσει αυτό.

Συνοψίζοντας λοιπόν, το ξέρουμε ασφαλώς ότι είμαστε σε ένα σημείο καμπής, έτσι λοιπόν αναμένουμε ένα πάρα πολύ κρίσιμο τρίμηνο, μέχρι το τέλος του χρόνου, όπου παίζεται το στοίχημα για το αν αυτές οι προσπάθειες που κάνουμε και η θετική διέξοδος που θέλουμε να δώσουμε στην Ελλάδα σε ενεργειακό επίπεδο, θα μπορέσουν να υπερβούνε, να βγουν από πάνω, από το δυσμενές κάρμα, το οποίο έχει συσσωρευτεί και το οποίο το βιώνουμε με όλα αυτά τα συμπτώματα και τα περιστατικά που το βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.

Από τις ενεργειακές ενδείξεις που έχουμε, από τα δείγματα που έχουμε, είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι από τα Χριστούγεννα και μετά η κατάσταση θα έχει αλλάξει οριστικά προς το καλύτερο, θέλει όμως αυτό που λέμε, συν Αθηνά και χείρα κίνει, θέλει και την ενεργειακή στήριξη από όλους. Το τι μπορεί να σημαίνει προς το καλύτερο, δεν θέλω πάλι να το προσδιορίσω, γιατί δεν πρέπει να δεσμεύσουμε την ροή της ενέργειας, μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα, μπορεί να σημαίνει ότι μέχρι τα Χριστούγεννα θα γίνουν σημεία και τέρατα, γιατί βλέπετε πόσο οξύνονται πράγματα, ακόμα και σε γεωπολιτικό επίπεδο, βλέπετε τις κινήσεις της Τουρκίας που γίνονται αυτή τη στιγμή σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες πιέσεις που δεχόμαστε στο οικονομικό πεδίο, όμως όλα αυτά είναι σίγουρο ότι πρόκειται να οδηγήσουν στο ανώτερο καλό μας και γι αυτό δεν μπορεί κανείς να προβλέψει όλα αυτά τα “κρίσιμα” που συμβαίνουν γύρω, τι διέξοδο θα βρουν. Και όπως σας λέω, είμαστε σχεδόν σίγουροι, ότι μέχρι τα Χριστούγεννα η κατάσταση θα έχει παρουσιάσει τέτοιες διακυμάνσεις και τέτοια γεγονότα, που δεν θα μπορούμε να τα υπολογίσουμε αυτή τη στιγμή, ώστε από την καινούργια χρονιά η κατάσταση θα είναι δρομολογημένη σ’ ένα πολύ καλύτερο επίπεδο για την Ελλάδα. Το τι θα περάσουμε δεν μπορούμε να το ξέρουμε, μπορούμε όμως να ξέρουμε και να οραματιστούμε δυναμικά την κατάληξη, το πού θα μας βγάλει όλη αυτή η περιπέτεια.

Έτσι λοιπόν, τώρα που θα ξεκινήσουμε με το καλό τη διαδικασία του οραματισμού, δυο πολύ σύντομες συμβουλές, ιδίως για όσους συμμετέχουν για πρώτη φορά.

Η πρώτη συμβουλή είναι ότι ο οραματισμός για την Ελλάδα είναι μια δυναμική, ενεργειακή διαδικασία, που σημαίνει ότι σας παρακαλώ να μην ξεχαστείτε και να μην χαθείτε, δεν είναι μια διαδικασία που χαλαρώνουμε και αυτουπνωτιζόμαστε και αφηνόμαστε, αλλά είναι μια διαδικασία όπου το σώμα μεν χαλαρώνει, αλλά το πνεύμα μας πρέπει να τα έχει τετρακόσια, να είναι απόλυτα εστιασμένο και να έχει τον έλεγχο ολόκληρης της διαδικασίας, γιατί για να μπορέσουμε να εκπέμψουμε δεν πρέπει ο νους μας να είναι πλαδαρός, πρέπει να παραμένει σε πλήρη εγρήγορση.

Έτσι σας εφιστώ την προσοχή γι αυτό το θέμα, μην χαλαρώσετε το νου σας, να είστε διαρκώς σε πλήρη εγρήγορση.

Η δεύτερη συμβουλή είναι ότι προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο συντονισμένοι επάνω στις έννοιες, οι οποίες αναφέρονται στο κείμενο που υπαγορεύεται κάθε φορά. Όταν αναφερόμαστε σε μια έννοια προσπαθούμε να είμαστε εστιασμένοι πάνω σ’ αυτήν, γιατί μόνο έτσι επέρχεται αυτός ο καλύτερος συντονισμός που όλοι μαζί εκπέμπουμε τη συγκεκριμένη έννοια. Το ίδιο προσπαθούμε να κάνουμε και με την εικονοπλασία, δηλαδή προσπαθούμε με ελεύθερη μεν τη φαντασία, αυτές τις έννοιες τις οποίες ακούμε και τις περιγραφές που ακούμε, να τις οραματιζόμαστε, όσο πιο ζωντανά και ζωηρά μπορεί ο καθένας. Και το τελευταίο και ίσως πιο σημαντικό είναι ότι το καύσιμο του οραματισμού, δηλαδή εκείνου που τροφοδοτεί με ενέργεια αυτή τη σκεπτομορφή, την οποία δημιουργούμε για το καλό της Ελλάδας, είναι το ζωηρό συναίσθημα.

Έτσι λοιπόν, είναι μια διαδικασία την οποία όλοι πρέπει να την κάνουν με ενθουσιασμό και εκείνες τις έννοιες στις οποίες αναφερόμαστε και φανταζόμαστε, με την εικονοπλασία, προσπαθούμε να τις φορτίζουμε συναισθηματικά. Δηλαδή όταν λέμε π.χ. ότι περιβάλλουμε την Ελλάδα μ’ ένα αδιαπέραστο ενεργειακό τείχος προστασίας, που την κρατάει απρόσβλητη από οποιαδήποτε αρνητική ενέργεια, εκεί δίνουμε, δηλαδή από μέσα μας βάζουμε ένταση στον οραματισμό, βάζουμε θέληση, βάζουμε συναίσθημα, ότι ναι, αυτό είναι, σταθερό, δεν περνάει τίποτα, προσπαθούμε να έχουμε αυτή την αίσθηση, γιατί μόνο έτσι ενδύοντας με συναίσθημα τις απεικονίσεις, είναι που τους δίνουμε και το απαραίτητο καύσιμο υλοποίησης.

Αυτή είναι η συνταγή, που σήμερα καλούμαστε χίλια άτομα να την εφαρμόσουμε όσο πιο καλά και πιο δυνατά μπορούμε.

Ας αποταυτιστούμε από την ομιλία, ας αποφύγουμε τις παρεμβολές και ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο πιο σωστά και πιο δυναμικά μπορούμε.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ

ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΛΑΓΗ

Να σας ευχαριστήσουμε που συμμετέχετε με τόσο μαζικό και δυναμικό τρόπο σ’ αυτό το οραματισμό για την Ελλάδα. Είδατε τι κάνει η κρίση; Γι αυτό μερικές φορές δε μπορείς να προβλέψεις σκοπιμότητες, οι οποίες υπάρχουν πίσω από φαινομενικά αρνητικά γεγονότα. Θα κάνω μια σύντομη αναδρομή, στην όλη υπόθεση του οραματισμού και στη σημερινή συγκυρία, έτσι όπως παρουσιάζεται και τοπικά, εδώ στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια, καταλήγοντας και σε κάποιες πρακτικές συμβουλές, προτάσεις, για την συμμετοχή σας σήμερα, γιατί το πράγμα βλέπουμε ότι γίνεται αρκετά δυναμικό και άρα απαιτείται και μια καλύτερη διαχείριση από πλευράς ενέργειας. Είμαι σίγουρος, απ’ ότι σας βλέπω κιόλας, ότι σήμερα έχουν έρθει και πολλοί πρώτη φορά, η κατάσταση κινητοποιεί πλέον συνειδητούς πολίτες και στο πεδίο της ενεργειακής μάχης, που διεξάγεται και άρα καλά φαντάστηκα ότι, θα ήταν πολύ χρήσιμο να πούμε κι ορισμένα πράγματα για την ίδια τη διαδικασία του οραματισμού. Το εκπληκτικό είναι ότι, όταν εμπνευστήκαμε άνωθεν και ξεκινήσαμε τον όλο θεσμό του οραματισμού για την Ελλάδα, μιλάμε για το 1996, συμπληρώνουμε τώρα δεκαπέντε χρόνια και τρεις μήνες, γιατί ξεκίνησε το Μάρτιο του 1996, δεκαπέντε χρόνια ανελλιπούς διεξαγωγής του οραματισμού σταθερά, κάθε τρίμηνο κι αυτή η σταθερότητα έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Όταν το ξεκινήσαμε βέβαια τότε, ασφαλώς δεν μπορούσαμε να φανταστούμε με τίποτα τα γεγονότα, που θα επακολουθούσαν και πού θα φτάναμε σήμερα. Ωστόσο, επειδή εδώ μέσα υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι συμμετείχαν απ’ την πρώτη στιγμή και δεν είναι και λίγοι, εάν τους ρωτήσετε, θα σας βεβαιώσουν όλοι, ότι όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια ο θεσμός του οραματισμού συνδέθηκε με πολύ ισχυρές συγχρονικότητες και με πολύ σοβαρά γεγονότα, που επηρέασαν τη ζωή της Ελλάδας, είτε αυτά ήταν χαρακτήρα αμυντικού και προστατευτικού, απέναντι σε διάφορες εθνικές κρίσεις, τις οποίες περάσαμε και που ταυτίστηκαν και προασπίστηκαν τα ελληνικά συμφέροντα, μέσα απ’ το θεσμό του οραματισμού, είτε μέσα από ευχάριστες στιγμές για την υπόθεση της Ελλάδας, είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον, όσοι έχουν παρακολουθήσει από παλιά τη διεξαγωγή του οραματισμού θα έχουν παρατηρήσει πάρα πολλές δήθεν συμπτώσεις, οι οποίες μόνο συμπτώσεις δεν ήταν, οι οποίες πολλές φορές εκδηλωνόντουσαν ακριβώς πάνω στις ημερομηνίες, στις οποίες είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί ο οραματισμός για την Ελλάδα. Το τελευταίο φαινόμενο το βλέπετε όλοι σας, γιατί είσαστε μάρτυρες και βλέπετε ότι για τη συγκεκριμένη ημερομηνία τη σημερινή, η οποία ήταν προγραμματισμένη πριν από τρεις μήνες, και βλέπετε μέσα σε τι συγκυρία σήμερα έχουμε μαζευτεί. Από τώρα μπορώ να σας πω ότι ο επόμενος οραματισμός, που θα γίνει στις 18 Σεπτεμβρίου, θα έχετε τη δυνατότητα να δείτε και πώς θα είναι η κατάσταση τότε,. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για μια διαδικασία, η οποία χάρη στη σταθερότητα, με την οποία έγινε, έχει συσσωρεύσει μια πάρα πολύ ισχυρή ενέργεια, η οποία λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια πραγματικά προστατευτικά απέναντι στο ελληνικό αρχέτυπο. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα, ότι δεν είχε κορυφωθεί κάποια κρίση, όπως στις σημερινές συνθήκες, ότι ήταν ελάχιστες οι φορές, τρεις ή τέσσερις μόνο σ’ όλα αυτά τα χρόνια, όπου οι συμμετέχοντες στον οραματισμό για την Ελλάδα ξεπέρασαν τον αριθμό των τριακοσίων τριάντα, που είναι ο απαραίτητος αριθμός, για να υπερκεραστεί η κρίσιμη μάζα, που μπορεί να τροφοδοτήσει πολύ σημαντικές εξελίξεις. Αυτός είναι ένας λόγος που περισσότερο μέχρι τώρα κινηθήκαμε στη συντήρηση, στην περιφρούρηση και όχι σε μια δυναμική πορεία προς τα μπρος. Τώρα λοιπόν, είναι η δεύτερη φορά, γιατί και στον προηγούμενο οραματισμό είχαμε πολύ μεγάλη συμμετοχή, η οποία ξεπέρασε κατά πολύ την κρίσιμη μάζα, σήμερα λόγω των συνθηκών είναι ακόμα περισσότερη συμμετοχή. Η εκτίμησή μας είναι ότι σήμερα εμείς εδώ, μαζί με τη Θεσ-νίκη και άλλες εικοσιδύο έως εικοσιπέντε περίπου πόλεις-περιοχές και από χώρες του εξωτερικού, που είναι συνδεδεμένοι μαζί μας, ομογενείς με ομαδικές συγκεντρώσεις που έχουν διοργανώσει, ότι πρέπει να προσεγγίζουμε το νούμερο των εφτακοσίων τουλάχιστον, οπότε μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε μια πάρα πολύ δυναμική παρέμβαση σε ποσοστό πολύ πάνω από την κρίσιμη μάζα. Έτσι λοιπόν είναι και πραγματικά σημαδιακή και πρωτόγνωρη η κατάσταση από ενεργειακής πλευράς και στον προηγούμενο οραματισμό του Μαρτίου, αλλά και τώρα, αλλά και φαντάζομαι ότι η ίδια κατάσταση θα επικρατεί και το Σεπτέμβριο, που θα γίνει ο επόμενος και η εμπειρία δείχνει ότι, αν έχουμε καταφέρει να κάνουμε τρεις πολύ γερούς οραματισμούς, με συμμετοχή πολύ πάνω απ’ την κρίσιμη μάζα, οι εξελίξεις μπορεί να είναι ραγδαίες. Έτσι ερχόμαστε σήμερα και νομίζω ότι για να έχουμε μια καλύτερη κατανόηση πάνω στο θέμα της κρίσιμης μάζας, πρέπει να εξηγήσουμε κάποια πράγματα για όσους έρχονται πρώτη φορά σ’ επαφή με τον συγκεκριμένο όρο, ίσως και ελπίζω να έχετε όλοι ακουστά για τη θεωρία των μορφογεννητικών πεδίων. Είναι μια θεωρία την οποία εισήγαγε ο βιολόγος Ρούμπερτ Σέλντρεϊκ, η οποία με δυο λόγια λέει το εξής, ότι τα διάφορα φαινόμενα τα οποία εκδηλώνονται στο υλικό επίπεδο, οφείλονται σε αιτίες ενεργειακές, οι οποίες σχηματίζονται σ’ ένα υπερκείμενο επίπεδο, το οποίο ονόμασε μορφογεννητικό πεδίο, με την έννοια ότι είναι αυτό το πεδίο, μέσα στο οποίο σκέψεις, συναισθήματα, άυλες ενέργειες και προθέσεις των ανθρώπων, αυτό το γονιμοποιούν και γι αυτό ακριβώς το ονόμασε μορφογεννητικό, διότι στη συνέχεια, αφού γονιμοποιηθεί απ’ αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα, γεννάει μορφές πλέον στο υλικό επίπεδο. Δεν είναι μια θεωρία απλά, γιατί είχε στηριχτεί και σε συγκεκριμένα πειράματα και ως βιολόγος ο Σελντρέικ σε πειράματα που έκανε με κύτταρα, αλλά τη συγκεκριμένη θεωρία υποστηρίζουν και συμπληρωματικές έρευνες που έχουν γίνει, όπως την πιο χαρακτηριστική για να καταλαβαίνετε το θέμα της κρίσιμης μάζας, αυτή που έχει μείνει στην ιστορία, ως ο εκατοστός πίθηκος. Ήταν μια πολύ απλή υπόθεση, όπου πήγαν σ’ ένα πείραμα σε κάποια τροπικά, υπήρχε μια συστάδα νησιών, τα οποία ήταν απομονωμένα εντελώς το ένα από το άλλο κι εκεί πήγαν σε ένα νησί και έμαθαν μια ομάδα πιθήκων να πλένει τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Διαπίστωσαν με έκπληξη ότι και στην άλλη άκρη του νησιού μετά από λίγο, ενώ δεν είχαν καμία επαφή μεταξύ τους, οι διαφορετικές ομάδες των πιθήκων, ότι και οι άλλοι πίθηκοι άρχισαν ξαφνικά να καθαρίζουν κι αυτοί και να πλένουν τις γλυκοπατάτες, πριν τις φάνε. Και όταν ξεπεράστηκε κι ένας αριθμός – εδώ είναι η κρίσιμη μάζα- πιθήκων στο συγκεκριμένο νησί, είδαν κατάπληκτοι, ότι και στα γειτονικά νησιά, χωρίς να έχουν καμία απολύτως επαφή, άρχισαν κι εκεί οι πίθηκοι να καθαρίζουν και να πλένουν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε. Από κει ξεκίνησε μια ολόκληρη έρευνα, που κατέληξε ότι, αν έχουμε ένα συγκεκριμένο πληθυσμό, οποιουδήποτε είδους, είτε μιλάμε για μικρόβια και αμιβάδες, είτε μιλάμε για ανθρώπους, ότι εάν ένας συγκεκριμένος αριθμός πληθυσμού και πάνω αρχίζει να σκέφτεται, να συναισθάνεται, να συμπεριφέρεται μ’ έναν καινούργιο τρόπο απ’ ότι πριν, τότε μέσω των μορφογεννητικών πεδίων, σε ασυνείδητο δηλαδή επίπεδο, καθαρά ενεργειακό, επηρεάζεται και ο υπόλοιπος πληθυσμός κι αρχίζει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Εδώ, ίσως έχετε ακούσει και τις πιο μοντέρνες κοινωνιολογικές θεωρίες, όπως αυτή της θεωρίας των μιμιδίων, είναι μια καινούργια κοινωνιολογική θεωρία, η οποία υποστηρίζει ακριβώς το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο. Λέει δηλαδή ότι οι ιδέες μεταδίδονται σαν τα παράσιτα, σαν τους ιούς, σαν τα μικρόβια, γι αυτό τα ονομάζουμε μιμίδια, μέσω της μίμησης και λένε λοιπόν ότι, μια ιδέα αποτελεί ένα μιμίδιο και άπαξ και με διάφορους συγκεκριμένους τρόπους, προπαγάνδας, με τη χρήση των ΜΜΕ κλπ, μπορέσει και τη μεταδώσεις σ’ ένα συγκεκριμένο οριακό αριθμό ατόμων, αν αυτά τα άτομα την υιοθετήσουν μετά αρχίζει να μεταδίδεται σαν να κολλάει, σαν ασθένεια, αρχίζει να μεταδίδεται ασυνείδητα και αρχίζουν και την υιοθετούν όλοι. Και πάνω σ’ αυτή τη θεωρία των μιμιδίων βασίζουν πολλές έννοιες, όπως τα διάφορα πρότυπα που υιοθετεί η νεολαία, η σώου μπιζ, η μόδα και διάφοροι τρόποι συμπεριφοράς, όπως επίσης και η γλώσσα. Δηλαδή έχω παρατηρήσει ότι άπαξ και μια κρίσιμη μάζα υιοθετήσει συγκεκριμένους τρόπους έκφρασης, γλωσσικά, ότι ξαφνικά αρχίζουν να τους υιοθετούν και οι υπόλοιποι, ακόμα κι αν δεν έχουν έρθει σ’ άμεση επαφή μ’ αυτή τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Όπως και να έχει λοιπόν, έχει πιστοποιηθεί και πειραματικά, ότι αν σ’ ένα πληθυσμό, ένα συγκεκριμένο ποσοστό και πάνω, μικρό ποσοστό, σε σχέση με το συγκεκριμένο πληθυσμό υιοθετήσει ομοικραδασμικά, συντονισμένα, κάποιες συγκεκριμένες απόψεις, αμέσως αυτές περνάνε και υιοθετούνται και από το σύνολο του πληθυσμού. Εκεί πάνω έπιασαν ορισμένοι επιστήμονες με πρωταγωνιστές κάποιους από το ίδρυμα Μαχαρίσι, στις ΗΠΑ, που είχε ιδρύσει ο γκουρού, ο Μαχαρίσι, που ασχολήθηκε με τέτοια θέματα και προσπάθησαν και τελικά βρήκαν ένα μαθηματικό τύπο, ο οποίος ορίζει πως υπολογίζεται η κρίσιμη μάζα. Αυτός ο μαθηματικός τύπος μας λέει ότι, αν έχουμε ένα συγκεκριμένο πληθυσμό ατόμων, ότι η κρίσιμη μάζα του ορίζεται με το ένα δέκατο της τετραγωνικής ρίζας του συγκεκριμένου πληθυσμού. Αυτό δηλαδή για τα ελληνικά δεδομένα αν βάλουμε έντεκα εκατομμύρια, πηγαίνει γύρω στα τριακόσια σαράντα άτομα. Σε παγκόσμιο επίπεδο αν βάλεις τα δις του παγκόσμιου πληθυσμού, θα εκπλαγείτε, αλλά ο αριθμός δεν ξεπερνάει τα οχτώ χιλιάδες οχτακόσια άτομα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Μάλιστα είχαν κάνει και μια συγκεκριμένη εφαρμογή απ’ το ίδρυμα Μαχαρίσι, όπου είχαν προσπαθήσει και έκαναν τακτικά ένα συγκεκριμένο οραματισμό, όπως κι εμείς για τη μείωση της εγκληματικότητας, σε μια πολιτεία των ΗΠΑ, όπου πράγματι είδαν ότι μετά από λίγο έπεσε η εγκληματικότητα δραματικά. Υπάρχουν λοιπόν μια σειρά από δεδομένα, που συνηγορούν στην υπόθεση αυτή της κρίσιμης μάζας κι έτσι νομίζω και θέλω να το αντιληφθείτε κι εσείς ότι δεν είναι κάτι θεωρητικό, ή κάποιο ευχολόγιο η συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά ότι αυτή τη στιγμή από τώρα που ξεπερνάμε την κρίσιμη μάζα για τα ελληνικά δεδομένα σε πληθυσμό, όπως και τον προηγούμενο οραματισμό, ότι υπάρχει μια μεγάλη ευθύνη και δίνεται και μια μεγάλη ευκαιρία. Άλλωστε, δεν έχετε παρά να δείτε τι έχει επακολουθήσει μόλις μέσα σε τρεις μήνες απ’ τον προηγούμενο οραματισμό. Κανένας δεν το φαντάζονταν και όλοι έλεγαν μα τι γίνεται, δεν έχει ενεργοποιηθεί ο κόσμος και μέσα σε τρεις μήνες φτάσαμε ξαφνικά εδώ που είμαστε σήμερα. Βλέπετε λοιπόν ότι τα πράγματα διεξάγονται μη γραμμικά, η ενέργεια έχει άλλους τρόπους να κινείται, κβαντικά κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να δεις τις πιο φοβερές αλλαγές που δεν τις περίμενες ποτέ σου. Όμως, πέρα από την ελληνική συγκυρία, την οποία όλοι τη γνωρίζουμε, πρέπει οπωσδήποτε να σας επισημάνω και τη σύνδεση που υπάρχει μεταξύ των ελληνικών πραγμάτων και της παγκόσμιας κατάστασης. Πέρσι, σχεδόν πριν από ένα χρόνο, ορισμένοι από σας πληροφορηθήκατε και είχατε τη δυνατότητα να ενημερωθείτε για τα τεκταινόμενα της 12ης Μαΐου του 2010. Είπαμε λοιπόν ότι, τότε έγινε μια πολύ μεγάλη ενεργειακή κρούση από ανώτερες πνευματικές ενέργειες σε παγκόσμιο επίπεδο και μάλιστα είπαμε ότι η κρούση αυτή θα αρχίσει να φαίνεται σιγά-σιγά και θ’ αρχίσει να εξελίσσεται, να κορυφώνεται από το 2012 και μετά, κρατώντας ίσως και μέσα από έναν ορίζοντα δεκαπενταετίας για ν’ αρχίζουν να φαίνονται πολύ ουσιαστικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Στα πλαίσια αυτής της κρίσης, δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί μας είχε ειπωθεί ότι θα έπαιζε και πολύ συγκεκριμένο ρόλο η Ελλάδα, είχε ειπωθεί ότι η ατμομηχανή των αλλαγών που θα γίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο θα ήταν η Ελλάδα και κατά δεύτερο λόγο και η Ινδία. Προς το παρόν για την Ινδία δεν έχουμε δει κάτι, αλλά δεν ξέρουμε ασφαλώς τι μπορεί να εξελιχθεί, τι μπορεί να δημιουργηθεί μέσα στα επόμενα χρόνια. Όμως, ποιος θα το περίμενε ότι όταν τα συζητούσαμε αυτά πέρσι και είχαμε αναλύσει για ποιό λόγο η ελληνικότητα και η ελληνική παράδοση θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στις παγκόσμιες αλλαγές. Γιατί ακριβώς είναι μια παράδοση, η οποία στηρίζεται στην ελευθερία, αντιτάσσεται σ’ αυτή την ολοκληρωτική στροφή, την οποία προωθούν διάφορες δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο κλπ. Βλέπετε όμως ότι κανείς δεν το περίμενε ότι ξαφνικά, ένα χρόνο μετά η Ελλάδα θα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο διεθνώς, διότι μπορεί να ξεκίνησε η όλη υπόθεση με το να μπούμε στο στόχαστρο και να μας κατηγορούν διάφοροι για τεμπέληδες και για λαμόγια κλπ, αλλά όπως είδατε αυτές τις μέρες φτάσαμε στο σημείο, να διαρρηγνύουν όλοι τα ιμάτιά τους και να καίγονται μην τυχόν και πάθει κάτι η Ελλάδα, διότι μέσα από την κρίση εάν πέσει η Ελλάδα, τους πήρε όλους και τους σήκωσε, ολόκληρο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Κι έτσι αυτή τη στιγμή είμαστε στο επίκεντρο της προσοχής και βλέπετε πώς ξαφνικά από κει που έλεγαν δεν θα πάρετε την πέμπτη δόση, τώρα μας κυνηγάνε να μας δώσουν άλλα εκατόν είκοσι δις. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται πλέον κακομοίρικα, γιατί κακομοίρηδες μπορεί να είναι οι πολιτικές ηγεσίες, που έχουμε στην Ελλάδα, το πράγμα όμως είναι ολοφάνερο, ότι από ενεργειακής πλευράς τους έχει ξεπεράσει, τους έχει υπερβεί και οι εξελίξεις τρέχουν με διαφορετικούς ρυθμούς, όπου πλέον πραγματικά να μην σας ενδιαφέρει ποιος είναι εκείνος ο οποίος θα δράσει, ως ενεργούμενο αυτής της ανωτέρω υπαγορευμένης κατάστασης. Μπορεί κι ο ίδιος να μην καταλαβαίνει τι κάνει και πραγματικά έτσι θα εξελιχθεί το παιχνίδι από δω και πέρα, εκείνοι, οι οποίοι θα αναλάβουν από δω και πέρα ευθύνες, είτε είναι κυβερνητικές, είτε είναι πολιτικές, είναι έρμαια της ενέργειας, μπορεί άλλα να νομίζουν ότι θέλουν να κάνουν και άλλα τελικά να κάνουν και όλα θα είναι προς όφελος της Ελλάδας, η οποία θα παίξει πολύ σημαντικό παγκόσμιο ρόλο. Γιατί ήδη βλέπετε πόσα κινήματα πολιτών έχουν δημιουργηθεί στην Ευρώπη. Η Αμερική βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το παγκόσμιο σύστημα πολλοί οικονομολόγοι λένε ότι μπορεί να μην αντέξει πέρα απ’ το 2012. Βλέπετε λοιπόν ότι υπάρχουν πάρα πολλές προϋποθέσεις, γιατί εδώ ένα τσακ χρειάζεται, κυριαρχεί πραγματικά η θεωρία του χάους, όπου ένα τσακ σε μια χώρα μπορεί να συμπαρασύρει και ν’ αλλάξει ριζικά το παγκόσμιο στερέωμα. Να είστε σίγουροι ότι αυτές οι ενέργειες της 12ης Μαΐου, που ήδη έχουμε αρχίσει να βλέπουμε τα αποτελέσματά τους, μέσα απ’ την κρούση που έχει γίνει, ότι θα συνεχίσουν αμείωτα να δημιουργούν καινούργιες καταστάσεις και εδώ είναι που θα ήθελα να είμαστε πιο συνειδητοί στο τι ζητάμε και γι αυτό το λόγο θα μου επιτρέψετε με δυο λόγια να ξαναθέσω ένα πλαίσιο, το οποίο μας έχει δοθεί άνωθεν, ότι θα πρέπει να κινούμαστε στον τρόπο σκέψης, στον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τις καταστάσεις και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε. Πραγματικά, ως άτομα δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα, έτσι λοιπόν δεν μπορούμε να ξέρουμε όλες τις παραμέτρους ενός τόσο σύνθετου προβλήματος, όπως είναι το ελληνικό και πόσο μάλλον το παγκόσμιο. Δεν μπορείς να βρεις άκρη με το να εγκλωβίζεσαι σε διλήμματα, τύπου ποιος είναι πιο καλός να βγάλει απ’ την κρίση, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, η Ντόρα, ο Τσίπρας, η Παπαρήγα, ή τι θα γίνει αν δεν μας δώσουν την πέμπτη δόση, ή τελικά τι είναι πιο σωστό να γίνει επιστροφή στη δραχμή και αποχώρηση απ’ την ευρωπαϊκή ένωση, ή να μείνουμε μέσα στην ευρωπαϊκή ένωση και να το παλέψουμε; Αυτά είναι λεπτομέρειες, οι οποίες δεν αφορούν την ενέργεια, εμείς πρέπει να είμαστε εστιασμένοι σ’ αυτό που θέλουμε, ως στόχο και οι συγκεκριμένοι στόχοι είναι πολύ απλοί, τους έχουμε αναφέρει, θα τους αναφέρω γι άλλη μια φορά, γιατί πραγματικά έχει πολύ μεγάλη σημασία να είμαστε προσανατολισμένοι στο αποτέλεσμα κι όχι ακριβώς στον τρόπο με τον οποίο αυτό θα επιτευχθεί, ούτε στα πρόσωπα, μέσω των οποίων αυτό θα επιτευχθεί. Κι εμάς μας ενδιαφέρουν για την Ελλάδα συγκεκριμένα πράγματα, δηλαδή να υπάρχει ασφάλεια και ειρήνη, γιατί ο στόχος μας και για την Ελλάδα και παγκόσμια, είναι να υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες πνευματικής αφύπνισης, αυτός είναι ο σκοπός και λέμε ποιες είναι αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες για πνευματική αφύπνιση; Είναι οι εξής, πρώτον όπως είπαμε ασφάλεια και ειρήνη, να μην υπάρχει πόλεμος, να μην υπάρχει εγκληματικότητα, να μην ζούμε σε επιβαρυμένο περιβάλλον, να μην υπάρχουν παράγοντες, οι οποίοι υποσκάπτουν την υγεία μας. Δεύτερον, ευημερία για όλους, δεν μας ενδιαφέρει με ποιόν τρόπο θα γίνει, είμαστε όμως εστιασμένοι εκεί, διότι είπαμε ότι η φτώχια και η ένδεια δημιουργούν κακές συνθήκες αφύπνισης, δημιουργούν πόνο, δημιουργούν εγκλωβισμό, δημιουργούν κακές συνθήκες αφύπνισης, δεν μας ενδιαφέρει η απληστία, ούτε ο πλούτος, λέμε ευημερία για όλους. Τρίτον, ελευθερία στη σκέψη, στην έκφραση, στην κίνηση, στο πνεύμα, ελευθερία. Τέταρτον, ενεργή συμμετοχή των πολιτών, να παίρνονται οι αποφάσεις δημοκρατικά κι όχι από κάποιους λίγους για λογαριασμό όλων, το πώς θα γίνει αυτό, πάλι δεν κολλάμε εκεί, αν θα πρέπει να γίνει μέσω ίντερνετ, αν θα πρέπει να γίνει μέσα από το αρχαιοελληνικό πρότυπο, που υποστηρίζουν ορισμένοι, η άκρη θα βρεθεί, το θέμα είναι ότι θέλουμε δημοκρατία με άμεση συμμετοχή κι ενεργοποίηση των πολιτών. Θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη, να μην επικρατεί διαφθορά και τα λαμόγια, το πώς θα γίνει δεν μας ενδιαφέρει, εμείς όμως πρέπει να προσανατολιστούμε στην κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Θέλουμε να υπάρχει εθνικό όραμα, γιατί ως έθνος, όπως και κάθε έθνος είμαστε υποχρεωμένοι από την ίδια την εξέλιξη, το απαιτεί η πνευματική εξέλιξη κάθε έθνους να τιμάει τη μοναδικότητά του και να έχει ένα όραμα για να προσφέρει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θέλουμε λοιπόν να υπάρχει εθνικό όραμα, να υπάρχει εθνική ταυτότητα. Θέλουμε σωστές ανθρώπινες σχέσεις, γιατί είναι κι αυτή μια ευνοϊκή συνθήκη, για να μπορέσει ν’ αναπτυχθεί πνευματικά ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο ον. Θέλουμε μόρφωση, γνώση, πολιτισμό και τέλος, θέλουμε πνευματικότητα, να μην κυνηγιέται, να μην καταδιώκεται η προσπάθεια του ανθρώπου για πνευματική ανάπτυξη. Εάν λοιπόν είμαστε εστιασμένοι σ’ αυτές τις συγκεκριμένες ιδιότητες, ως στόχους και για τη χώρα μας, αλλά και παγκόσμια, το σύμπαν θα βρει τους τρόπους για να τα υλοποιήσει. Εμείς δεν κολλάμε στον τρόπο, εμείς εστιαζόμαστε στο αποτέλεσμα. Ξαναλέω, ασφάλεια, ειρήνη, ευημερία για όλους, ενεργοποίηση των πολιτών, συμμετοχή και δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοκρατία, ελευθερία στη σκέψη, στην έκφραση, στην κίνηση, εθνική ταυτότητα και εθνικό όραμα, που είναι ο ανώτερος δρόμος του κάθε έθνους, σωστές ανθρώπινες σχέσεις, γνώση, πολιτισμός και πνευματικότητα. Αυτές είναι οι καλές συνθήκες, τις οποίες οφείλει κάθε συνειδητό ανθρώπινο ον να διεκδικήσει και σε εθνικό επίπεδο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι λοιπόν, εστιαζόμενοι εκεί, να είσαστε απόλυτα σίγουροι, μα απόλυτα σίγουροι, ότι από τη στιγμή που κατορθώσουμε και διατηρήσουμε τις συγκεντρώσεις αυτές του οραματισμού για την Ελλάδα για κάποιες φορές ακόμα, με συμμετοχή πάνω απ’ την κρίσιμη μάζα, ότι η ενέργεια θα κινηθεί καταιγιστικά και στους συγκεκριμένους στόχους, που σας ανέφερα, θα υλοποιήσει σωρεία γεγονότων, θα ανακατατάξει πρόσωπα και καταστάσεις, θα βρει τον τρόπο να τα επιβάλλει. Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται, είναι σε διαδικασίες όπως η σημερινή, η συμμετοχή μας να είναι συνειδητή. Θέλω να ολοκληρώσω λέγοντας απλώς μερικές απλές οδηγίες, για όσους συμμετέχουν για πρώτη φορά σε μια τέτοια ιστορία. Κατ’ αρχήν είναι κάτι απλό, όσοι είστε για πρώτη φορά μην το πάρετε από φόβο, γιατί αν κάποιος δεν έχει κάνει στη ζωή του ποτέ του, ούτε μια χαλάρωση, μπορεί να μ’ ακούει τόση ώρα να μιλάω και να νιώθει κάποιο δέος, ότι α, τι θα γίνει εδώ πέρα, οτιδήποτε. Είναι μια διαδικασία απλή, το μόνο πράγμα το οποίο χρειάζεται είναι να είμαστε εστιασμένοι πάνω σ’ αυτό που κάνουμε. Το πρώτο που θέλω να σας συμβουλεύσω κι αυτό ισχύει για όλους, είναι ότι επειδή εδώ μιλάμε για μια δυναμική προβολή σκέψεων και συναισθημάτων, ο σκοπός και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται ο οραματισμός, δεν είναι να χαλαρώσουμε, να πλαδαρέψουμε κι ο νους μας να γίνει υπνωτικός, δεν θέλουμε να υπνωτιστείτε, δεν θέλουμε να χαζέψετε, δεν θέλουμε ν’ αφήσετε να περιπλανιέται ο νους σας και να πέσετε σε τρανς. Αυτό είναι καταστροφικό για την προσπάθειά μας. Θέλουμε όση ώρα κάνουμε τη συγκεκριμένη εργασία, να είστε δυναμικά εστιασμένοι σε πλήρη εγρήγορση, το σώμα μπορεί να είναι χαλαρό, αλλά θέλουμε ο νους, τα συναισθήματά μας, η ενέργειά μας να είναι σε νευρικότητα, σε εγρήγορση, να βγαίνει η ενέργεια προς τα έξω με πάθος. Το δεύτερο στοιχείο που θέλουμε είναι την καλή συγκέντρωση. Το τρίτο στοιχείο που θέλουμε είναι, επειδή το καύσιμο δημιουργίας σκεπτομορφών, το καύσιμο με το οποίο λειτουργεί ο οραματισμός, είναι το ισχυρό συναίσθημα, θέλουμε να προσπαθήσετε αυτά που λέμε και φανταζόμαστε να τα βιώνετε και συναισθηματικά, να φορτίζουν δηλαδή την όλη κατάσταση με συναίσθημα, να μην είμαστε απαθείς, κατά τη διάρκεια του οραματισμού. Αυτό να το κάνουμε συνειδητά και το κάνουμε συνειδητά ακόμα και αν ξυπνήσαμε το πρωί και δεν έχουμε κέφια. Εκείνος που συμμετέχει συνειδητά σε μια κατάσταση του οραματισμού, προσπαθεί όταν ακούει να υπάρχει αγάπη, να υπάρχει ενότητα, προσπαθεί αυτό να το βιώσει έστω και με το ζόρι. Γιατί είναι μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν αναφορές απ’ την αρχαιότητα, άλλωστε μην ξεχνάτε ότι σε τέτοια πράγματα βασίζονταν και η λεγόμενη μιμητική μαγεία, δηλαδή ότι παριστάνεις ότι νιώθεις και είσαι έτσι όπως θες να επιφέρεις μια κατάσταση, ακριβώς για να φτιάξεις ένα πρότυπο της κατάστασης και να επαληθευτεί, να επιβεβαιωθεί, να υλοποιηθεί. Εδώ μιλάμε βέβαια για έναν επιστημονικό τρόπο, που βασίζεται σε πολύ πιο καινούργια στοιχεία, αναφορικά με τη συμπεριφορά της ενέργειας. Άρα, το πρώτο είναι δεν χαζεύουμε, δεν χανόμαστε, δεύτερο είμαστε συγκεντρωμένοι σ’ αυτά που γίνονται και τρίτο βιώνουμε ισχυρά συναισθήματα. Το τέταρτο και τελευταίο για όσους δεν μπορούν, κάνουμε μια προσπάθεια να επιστρατεύουμε τη φαντασία μας, ώστε αυτά που ακούμε να προσπαθήσουμε να τα εικονοποιούμε, δηλαδή να δημιουργούμε κάποιες εικόνες με τη φαντασία μας, τις οποίες να βλέπουμε να πραγματοποιούνται αυτά τα οποία αναφέρονται στο κείμενο που διαβάζουμε. Νομίζουν πολλοί ότι σωστός οραματισμός σημαίνει το να βλέπω εικόνες, όπως με ανοιχτά τα μάτια, αυτό είναι λάθος και φέρνει απογοήτευση χωρίς λόγο, δεν σημαίνει ότι πρέπει με κλειστά τα μάτια χωρίς να βλέπεις και να οραματίζεσαι εικόνες, όπως με βλέπετε τώρα έτσι μ’ ανοιχτά τα μάτια, τίποτα, απλώς χρειάζεται ελεύθερη φαντασία, έτσι ώστε να τα βλέπουμε όσο καλύτερα μπορούμε να σχηματίζουμε εμείς αυτές τις νοητικές εικόνες. Άλλωστε, τώρα που συμμετέχει και πολύς κόσμος, όσο περισσότεροι συμμετέχουν να ξέρετε ότι η ενέργεια συντονίζει και βρίσκει τρόπο και κουμπώνει και ακόμα και αν εδώ μέσα υπάρχουν και πενήντα άσχετοι, μην ανησυχούν καθόλου διότι είναι τέτοιο το ρεύμα που θα δημιουργηθεί απ’ τους υπόλοιπους, όπου αρκεί η πρόθεσή τους για να πάει η ενέργειά τους στο σωστό δρόμο. Αυτά με δυο λόγια είναι απλά πράγματα, σας είπα θα μπείτε στην όλη διαδικασία με φυσικότητα, μην μπείτε με δέος, ότι κάνουμε κάτι φοβερό, απ’ την άλλη όμως να υπάρχει ενθουσιασμός και συναίσθημα στα επιδιωκόμενα. Έχω και δυο ανακοινώσεις εκτός απ’ τον επόμενο οραματισμό που θα γίνει στις 18 Σεπτεμβρίου, θέλω να σας ενημερώσω για δυο πράγματα. Στο site του ΠΑΔΙΣΥ που έχει αρχίσει να λειτουργεί, http://www.padisy.gr θα αρχίσουν να ανεβαίνουν διάφορα κείμενα αυτογνωσίας, αλλά και κάποιες πρακτικές, που σχετίζονται και με τη διαδικασία του οραματισμού, οπότε έχετέ το υπ’ όψιν σας, θα μπορείτε να τα βρείτε εκεί. Ένα δεύτερο πολύ σοβαρό θέμα που ετοιμάζεται, είναι ότι από τα επόμενα Χριστούγεννα θα κάνουμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να ξεκινήσει ο παγκόσμιος οραματισμός, για τα παγκόσμια δρώμενα.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

 

 

 

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

 

ΜΑΡΤΙΟΣ 2011

 

Σήμερα σημπληρώνονται δεκαπέντε χρόνια οραματισμού για την Ελλάδα. Είναι ένας θεσμός, ο οποίος ξεκίνησε για πρώτη φορά το Μάϊο του 1996.

Έτσι λοιπόν, σήμερα έχει μια διπλή σημασία για μας η συγκεκριμένη εκδήλωση, διότι εκτός από την δεκαπενταετία, όπου ανελλιπώς ανά τρίμηνο διενεργείται ο οραματισμός, σήμερα έχουμε και ένα πάρα πολύ σημαντικό για πρώτη φορά -φαίνεται ότι έπρεπε να πάμε σε καταστάσεις έκτακτης κρίσης, όπως οι σημερινές στην Ελλάδα- αλλά για πρώτη φορά σήμερα ξεπερνάμε κατά πολύ ως αριθμό των συμμετεχόντων στον οραματισμό την κρίσιμη μάζα των τριακοσίων τριάντα ατόμων.

Για όσους είστε εξοικειωμένοι με το συγκεκριμένο θέμα, υπάρχει ένας μαθηματικός τύπος, που καθορίζει ότι, για να μπορέσει να επηρεαστεί με κρίσιμο τρόπο ένας συγκεκριμένος πληθυσμός, απαιτείται να ασκούν συνειδητή οραματική δράση το ένα δέκατο της τετραγωνικής ρίζας αυτού του πληθυσμού.

Έτσι λοιπόν, για τον πληθυσμό της Ελλάδας, από το 1996 κυνηγούσαμε για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το νούμερο των τριακοσίων τριάντα ατόμων, μερικές φορές το προσεγγίσαμε, αλλά καμιά φορά δεν το ξεπεράσαμε.

Σήμερα λοιπόν είναι πολύ σημαδιακή η μέρα, διότι έχει ξεπεραστεί κατά πολύ, καθώς εκτός από τη συγκέντρωσή μας εδώ και τη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, που ούτως ή άλλως γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια, σήμερα για πρώτη φορά, γίνονται παράλληλα άλλες δώδεκα συγκεντρώσεις σ’ όλη την Ελλάδα, οι οποίες είναι συνδεδεμένες μαζί μας, μέσω διαδικτύου, αλλά συμμετέχουν και αρκετοί Έλληνες από Ηνωμένες Πολιτείες, από Αγγλία, από Γερμανία, από Ελβετία, όπως επίσης κι ένας αρκετά μεγάλος αριθμός από Κύπρο.

Έτσι λοιπόν, είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο, αυτό σημαίνει ότι είναι τελικά σωστό, ότι κάθε μεγάλη κρίση κρύβει πίσω της και μα μεγάλη ευκαιρία, γιατί πραγματικά, αν κανείς κάνει μια ανασκόπιση και θα πούμε μερικά στοιχεία στη συνέχεια, για τη νοοτροπία που επικράτησε στην ελληνική κοινωνία όλα τα χρόνια από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, θα καταλάβουμε ότι πράγματι, κατόπιν σχεδίου φυσικά, αυτή η αποδόμηση, που ξεκίνησε απ’ το 74 και προχωρούσε μέχρι σήμερα, κατάφερε σ’ ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων να υποβάλλει μια στάση αφασίας και αυτή τη στάση είναι που πληρώνουμε σήμερα.

Αλλά γι αυτό το λόγο ακριβώς είναι και μια πολύ μεγάλη ευκαιρία η σημερινή κρίση, διότι μέσα από τη δυσκολία έχει ξεκινήσει και μια πολύ μεγάλη αφύπνιση. Και σ’ αυτό πιστεύουμε και θα το δείτε, ότι, από σήμερα πλέον που ξεπεράσαμε και την κρίσιμη μάζα των τριακοσίων τριάντα ατόμων, μέσω του οραματισμού, θα δρομολογηθούν πολύ σημαντικές αλλαγές.

Εν πάση περιπτώσει, είμαστε σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση και διεθνώς και στα δικά μας πράγματα εδώ στην Ελλάδα.

Βλέπετε ότι, καλά-καλά δεν έχει περάσει ένας χρόνος από την έκρηξη αυτή των ενεργειών της 12ης Μαίου, για την οποία είχατε πολλοί την ευκαιρία να πληροφορηθείτε του τι ακριβώς συνέβη και ήδη παρατηρούμε ότι, τα πράγματα κινούνται γρήγορα, αλλά τώρα πια παρατηρούμε ότι η επιτάχυνση και η κορύφωση των εξελίξεων πηγαίνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Βλέπουμε ήδη τα συμβάντα στην Ιαπωνία, βλέπουμε τις εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή και τελικά επιβεβαιωνόμαστε, γιατί εδώ πλέον υπάρχουν ηχογραφημένα ντοκουμέντα από ομιλίες μας, όλα αυτά τα χρόνια στους οραματισμούς και όσοι είσασταν πιο τακτικοί κιόλας θα το γνωρίζετε κι από πρώτο χέρι, επιβεβαιωνόμαστε για το πώς κάποιοι έχουν στήσει αριστοτεχνικά έναν κύκλο γεγονότων, που επαναλαμβανόμενα οδηγούν στην εφαρμογή ενός συγκεκριμένου σχεδίου.

Απλά, σας θυμίζω ότι, ανά περιόδους έχουμε κρίσεις σε διεθνές επίπεδο, πάνω σε συγκεκριμένους τομείς, τους οποίους τους βλέπετε περιοδικά διαρκώς να εμφανίζονται και αυτοί οι τομείς βλέπετε ότι είναι οι περιβαλλοντικές καταστροφές, ένας τομέας, δεύτερος τομέας οι πανδημίες, τρίτος τομέας η οικονομική και ενεργειακή κρίση, τέταρτος τομέας η τρομοκρατία, πέμπτος τομέας εστίες πολέμου, το αίσθημα της ανασφάλειας που προκύπτει από ένοπλες συρράξεις και έκτος τομέας η έξωθεν απειλή, είτε αυτή είναι ένας μετεωρίτης, είτε κάποιοι κακοί εξωγήινοι, ή δεν ξέρω τι άλλο.

Η ουσία είναι ότι, ανακυκλώνοντας περιοδικές κρίσεις πάνω σ’ αυτούς τους τομείς, τα πράγματα μεθοδεύονται, έτσι ώστε να οδηγηθούν στο να φτάσει η ανθρωπότητα σ’ ένα σημείο, που να ωριμάσει μέσα της, μέσω του φόβου, του κινδύνου και της ανασφάλειας, η αναγκαιότητα να υπάρξει ένας ενιαίος έλεγχος σε πλανητικό επίπεδο.

Μιλάμε δηλαδή για εκείνους τους κύκλους εξουσίας, οι οποίοι επιδιώκουν την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας ολοκληρωτικής διακυβέρνησης και οι οποίοι έχουν συγκεκριμένα πλάνα για αποπληθυσμό, έχουν πλάνα για έλεγχο συνείδησης, έχουνε πλάνα για εξαθλίωση και προλεταριοποίηση της πλειοψηφίας των ανθρώπων και μάλιστα, πάλι γιατί τα πράγματα έχουν μια συνέχεια, πρέπει να σας θυμίσω ότι όσοι είσασταν οικείοι στις συνατήσεις μας εδώ, θα θυμάστε ότι είχαμε ασχοληθεί πολύ μ’ αυτό το θέμα και είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μέσα απ’ τα δεδομένα που διαθέτουμε, αυτοί οι κύκλοι, οι οποίοι κινούν την εφαρμογή αυτού του ολοκληρωτικού, εξαθλιωτικού καθεστώτος, για το σύνολο της ανθρωπότητας, κατ’ ουσίαν αποσκοπούν σε μια εξελικτική υποβάθμιση του ανθρώπινου είδους.

Αυτά λοιπόν, μπορεί κάποτε όταν λέγονταν να φαίνονταν και λίγο απίθανα και λίγο απίστευτα, αλλά βλέπετε ότι, όσο επιταχύνονται οι εξελίξεις, τόσο περισσότερο επιβεβαιωνόμαστε.

Όμως, ακριβώς αυτή την επίθεση, που γίνεται σε διεθνές επίπεδο, από τους συγκεκριμένους κύκλους, παράλληλα, στον αντίποδα αυτών των κέντρων, ενεργοποιούνται προφανώς και οι θετικές δυνάμεις και απόδειξη είναι όχι μόνο αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο, μια πολύ μεγάλη αφύπνιση, η οποία καλλιεργείται και η οποία αναδύεται μέσα από ένα καινούργιο φαινόμενο, αυτό των συνειδητών πολιτών, καθώς πάνω σε όλους αυτούς τους τομείς, που σας προανέφερα, τις μεθοδεύσεις δηλαδή που γίνονται πάνω στον τομέα της υγείας, στο περιβάλλον, στην πολεμοκαπηλεία και όλα τα σχετικά, ένας τεράστιος αριθμός πολιτών έχει πλέον καταλάβει πως παίζεται το παιχνίδι και με τη βοήθεια του ίντερνετ, υπάρχει μια πολύ μεγάλη ροή πληροφόρησης και αφύπνισης σε χώρες που παλιότερα θεωρούσαν ότι όλα είναι ωραία και καλά κι ότι η κεντρική εξουσία έχει πάντα τις πιο αγαθές προθέσεις και έτσι βλέπουμε ότι ιδίως τον τελευταίο χρόνο με τις ενέργειες που εκλήθηκαν τη 12η Μαίου, να παρατηρείται μια μεγάλη ενεργοποίηση των δυνάμεων του φωτός.

Στην περασμένη συνάντησή μας, αναφερθήκαμε στους υπέρμαχους του φωτός, δηλαδή σ’ εκείνες τις εξελιγμένες ψυχές, οι οποίες άρχισαν να ενσαρκώνονται από τη δεκαετία του πενήντα, όπως είχαμε πει και θα ενσαρκώνονται μέχρι και για τέσσερα- πέντε χρόνια στο γήινο πεδίο, με εντεταλμένη αποστολή ακριβώς να συμβάλλουν σ’ αυτή την προσπάθεια αναχαίτισης της εξελιχτικής υποβάθμισης του ανθρώπου και στην πνευματική αναγέννηση της ανθρωπότητας.

Είναι μια διαδικασία, η οποία θα αρχίσει να φαίνεται πολύ καθαρά μέσα στην επόμενη πενταετία, αλλά η οριστική της εδραίωση και η εκθεμελίωση αυτής της μαύρης συμμαχίας, που επιχειρεί την υποβάθμιση του ανθρώπινου είδους, θα επιτελεστεί μέσα στην ερχόμενη τριακονταετία, θα είναι δηλαδή τα επόμενα τριάντα χρόνια γεμάτα συγκρούσεις και γεμάτα κρίσεις, μέχρι τελικά να καταλήξουμε με τη βοήθεια του Θεού σε μια πνευματική αναγέννηση του πλανήτη.

Βλέπετε όμως, για να έρθουμε και στα δικά μας, ότι και η Ελλάδα όχι μόνο αποτελεί μέρος του διεθνούς προβλήματος, γιατί πλέον οι εξελίξεις επηρεάζουν το καθετί, δεν υπάρχουν πλέον στεγανά, αλλά επιπλέον έχει και τα δικά της ιδιαίτερα προβλήματα, διότι ο ελληνισμός, όχι μόνο ως ιδέα, όχι μόνο ως πληθυσμός, αλλά κυρίως ως νοοτροπία και ως φιλοσοφία ήταν μια παράμετρος ριζικά αντίθετη με τη νοοτροπία αυτών των μαύρων δυνάμεων, οι οποίες επιχειρούν να ελέγξουν την ανθρωπότητα και τη γη μας.

Έτσι λοιπόν, από παλιά ήταν στο στόχαστρο και από παλιά ξεκίνησε η Ελλάδα ν’ αποτελεί στόχο μιας μεθοδευμένης προσπάθειας αλλοίωσης ότι θετικού και ότι φωτεινού υπήρχε σ’ αυτό τον τόπο.

Πράγματι, από τη μεταπολύτευση και μετά στήθηκε μια πολύ μεγάλη παγίδα, η οποία στόχευε στην αποδόμηση της έννοιας ελληνικότητα και όλων των παραδοσιακών αξιών και νοοτροπιών που χαρακτήριζαν το ελληνικό αρχέτυπο.

Μιλάμε δηλαδή ότι μεθοδευμένα δημιουργήθηκε μια εκθεμελίωση σε μια σειρά από τομείς, των οποίων το αποτέλεσμα το βλέπουμε μόλις σήμερα και πολλοί έχουν καταληφθεί και εξ απίνης, γιατί ακριβώς δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν τη συνέχεια των γεγονότων, που αποδείκνυε ακριβώς και την αρνητική πρόθεση που υπήρχε πίσω απ’ αυτούς τους κύκλους, που έσπρωξαν την Ελλάδα μέχρι εδώ.

Όμως για όσους ήταν συνειδητοί σ’ αυτή την πορεία θα είχαν παρατηρήσει πολύ συγκεκριμένα πράγματα.

Πάρτε για παράδειγμα την παιδεία και κάντε μια σύγκριση τουλάχιστον όσοι είστε πάνω από σαράντα ετών, κάντε μια σύγκριση, πώς ήταν την εποχή που είσαστε εσείς μαθητές στο σχολείο και πώς είναι σήμερα, πώς διδασκόταν η ιστορία, πολύ βασικά πράγματα.

Κάντε μια σύγκριση για το ποιές ήταν οι πολιτσμικές αξίες στην Ελλάδα, ποιά ήταν τα ρεύματα τέχνης, της φιλοσοφίας, είχαμε έναν Ελύτη κι ένα Σεφέρη και σήμερα τι υπάρχει;

Στο θέατρο, στην τέχνη, στη μουσική, ο Έλληνας ήταν από τους πιο εργατικούς και υπεύθυνος στη νοοτροπία του λαός και κατάφεραν ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού να το μετατρέψουν σε λαμόγια και σε αφάσιους.

Χτυπήθηκε η παραγωγικότητα, αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που ορισμένοι το λένε με μια λέξη εθνομηδενισμός, το οποίο δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο, διότι μεθοδευμένα εκθεμελιώθηκε κάθε έννοια πατριωτισμού, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός, κυρίως των κρατούντων να μη δίνουν δεκάρα και όχι μόνο να μην δίνουν δεκάρα για κάθε τι που είχε την ταυτότητα του ελληνισμού, αλλά επιπλέον να το θεωρούν και κάτι βδελυρό, το οποίο θα πρέπει να εκλείψει και θα πρέπει να εξαφανιστεί.

Η αναξιοκρατία ανέκαθεν και σε όλες τις χώρες υπήρχε και υπάρχει το μέσον, η εύνοια, αλλά η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτήν που μας άφησε η μεταπολίτευση και όσον αφορά για την γενέτειρα της δημοκρατίας, την Ελλάδα, βλέπετε ότι έχουμε οδηγηθεί σε τέτοιο έλλειμμα δημοκρατικής νοοτροπίας, που κανείς δεν μας ρώτησε ποτέ, δεν μας έθεσε καν το δίλημμα για το αν όλα αυτά τα χρόνια η χώρα θα έπρεπε να δανείζεται χρήματα, ή αν επιθυμούσαμε να τη βγάζουμε εκ των εν όντων, στηριζόμενοι σε μια δική μας αυτοδύναμη ανάπτυξη, όπως και δεν μας ρώτησε φυσικά κανένας για τη σημερινή κατάσταση που ζούμε, την υπογραφή του μνημονίου και όλα τα σχετικά.

Βλέπουμε δηλαδή ότι, στη χώρα που έπρεπε η άμεση δημοκρατία κι η έννοια της δημοκρατίας ν’ αποτελεί σημαία, ότι είναι μια έννοια η οποία υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στην πράξη είναι πλήρως υποβαθμισμένη.

Σας είπα ποιός είναι ο λόγος που φτάσαμε μέχρι εδώ, γιατί το πνεύμα του ελληνισμού, υπάρχουν δηλώσεις και ντοκουμέντα, από διεθνείς κύκλους εξουσίας, οι οποίοι από παλιότερα έθεταν το ζήτημα ότι οι Έλληνες είναι ανυπότακτοι, η φιλοσοφία του ελληνισμού είναι ανυπότακτη και καλά θα κάνει σιγά-σιγά να συρρικνωθεί και να εξαφανιστεί και τ’ αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα.

Εξαιτίας αυτής της κατάστασης που έχουμε φτάσει, διακυβεύονται πολύ σημαντικά πράγματα, διότι σας παραπέμπω σε μια παλιότερη ομιλία, για να προοδεύσει οποιοσδήποτε άνθρωπος, άρα και ένα οποιοδήποτε έθνος, όπως το ελληνικό, αλλά και η ανθρωπότητα, ως σύνολο, θα πρέπει να έχει κάποιες στοιχειώδεις καλές συνθήκες, ευνοϊκές συνθήκες αφύπνισης και αυτές οι συνθήκες, που είναι πολύ απλά πράγματα, είναι να μην υπάρχει φτώχια, διότι όταν υπάρχει φτώχια και ανέχεια ο άνθρωπος δεν μπορεί να μπει σε μια κατάσταση συνειδησιακής αφύπνισης και αναζήτησης των πραγμάτων, κοιτάει πώς θα πορευτεί με τα καθημερινά του. Όταν υπάρχει απειλή της ζωής μας, όταν υπάρχει ανασφάλεια, δεν είναι μια καλή συνθήκη για να μπορέσεις να δημιουργήσεις και να ασχοληθείς με πνευματικότητα, όταν στερείται η ελευθερία σου, όταν είναι επιβαρυμένο το περιβάλλον στο οποίο ζεις, ή η υγεία σου, όταν στερείσαι γνώσης, όταν σου απαγορεύουν δηλαδή τη μόρφωση, όταν στερείσαι ιδανικών, οράματος για τη ζωή και πνευματικότητας.

Όταν υπάρχουν τέτοιες λεγόμενες αρνητικές συνθήκες αφύπνισης, τότε είτε η ατομική προσπάθεια του καθενός μας, είτε συνολικά μιας κοινωνικής ομάδας και της ανθρωπότητας ολόκληρης, γίνονται πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα.

Εδώ λοιπόν, έχουμε αυτή τη στιγμή συνδυασμένη υποβάθμιση και στο οικονομικό επίπεδο και στο εθνικό επίπεδο, μέσω της λαθρομετανάστευσης, αλλά και στο επίπεδο της ασφάλειας, μέσω της μεγάλης έξαρσης που υπάρχει στην εγκληματικότητα. Για να μην αναφέρει κανείς και τους εθνικούς κινδύνους, οι οποίοι ελοχεύουν και που είναι πολύ σοβαροί, διότι όταν ένα έθνος αποδυναμώνεται και ως προς τη σύνθεση του πληθυσμού του, αλλά και οικονομικά, τότε αρχίζουν και ανοίγουν οι ορέξεις δεξιά-αριστερά από διάφορους άλλους και βρίσκεσαι στο στόχαστρο.

Έτσι λοιπόν, είναι μεθοδευμένη η κατάσταση και απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα, μπαίνουμε σε μια πορεία η οποία θα κρατήσει τουλάχιστον μια δωδεκαετία, μέχρι να δούμε αν θα μπορέσουμε να αντιστρέψουμε αυτό το δυσμενές κλίμα, που υπάρχει στην Ελλάδα και να οδηγηθούμε προς μια θετική κατεύθυνση.

Ευτυχώς, επανέρχομαι στο ότι κάθε μεγάλη κρίση είναι και μια μεγάλη ευκαιρία, παρατηρείται μια πολύ μεγάλη ενεργοποίηση πλέον και στην Ελλάδα, του φαινομένου των συνειδητών πολιτών, το βλέπετε ότι, τα πιο υγιή στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, έχουν αρχίσει και δραστηριοποιούνται και παίρνουν πρωτοβουλίες, χαρακτηριστικό είναι ότι, άνθρωποι που παρέμεναν μέχρι πρότινος στο περιθώριο, γιατί κακά τα ψέμματα η ενασχόληση με τα κοινά για πολλούς τίμιους και πνευματικούς ανθρώπους ισοδυναμεί με ξεπεσμό, χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνώ με μια τέτοια άποψη, διότι τελικά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αφήσουμε τη διαχείριση των κοινών σ’ ότι χειρότερο υπάρχει και το αποτέλεσμα ακριβώς το βλέπουμε και το βιώνουμε σήμερα.

Εκείνο λοιπόν που παρατηρείται είναι ότι, πολλοί πλέον υγιείς άνθρωποι, υγιή στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας που παρέμεναν στο περιθώριο, αρχίζουν και δραστηριοποιούνται και χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα παρόλο που δεν είναι γνωστά και δεν προβάλλονται από τα κατεστημένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ότι υπάρχουν πάνω από τριακόσιες ανεξάρτητες κινήσεις πολιτών σήμερα, που δραστηριοποιούνται και είναι καθαρά θέμα χρόνου, πως όλες αυτές οι κινήσεις κάποια στιγμή θα εκφραστούν και μέσα από μια νέα πολιτική άποψη, που θα έχει διαφορετική νοοτροπία. Ήδη βλέπουμε ότι σ’ αυτό το χώρο των κινημάτων των πολιτών συζητείται πολύ ευρέως και εφαρμόζεται το σύστημα της άμεσης δημοκρατίας και της ανακλητότητας, τα πράγματα δηλαδή αρχίζουν να μπαίνουν σε πιο υγιείς και καινούργιες βάσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την παλιά νοοτροπία περί άσκησης πολιτικής και περί κομμάτων και σίγουρα θα βγει κάτι πολύ θετικό από εκεί.

Είναι ζήτημα χρόνου, διότι η συνειδητή αντεπίθεση που γίνεται για ν’ αναστρέψει το κλίμα στην Ελλάδα, ξεκινάει μόλις σήμερα, μόλις αυτές τις μέρες που μιλάμε.

Τι γίνεται μ’ εμάς;

Το θέμα αν είδατε, της σημερινής ομιλίας, ήταν η πνευματική απάντηση στην κρίση.

Έτσι λοιπόν τίθεται το δίλημμα και με ποιούς τρόπους ο καθένας από μας μπορεί να συμβάλλει σ’ αυτή την πορεία αναγέννησης της Ελλάδας, η οποία ξεκινά απ’ αυτή την περίοδο και πρόκειται να κορυφωθεί μέσα στα επόμενα χρόνια.

Εδώ πρέπει να δούμε αυτό που ονομάσαμε πνευματική δράση, δηλαδή ένας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό άνθρωπο, με την έννοια ότι, δεν τον ενδιαφέρει μόνο τι θα φάει, τι θα πιεί και τα σχετικά, αλλά έχει κάποιες ευρύτερες ανησυχίες, που σχετίζονται τόσο με τη βελτίωση του ίδιου του εαυτού του, όσο και ολόκληρης της κοινωνίας, μέσα στην οποία ζει και επιπρόσθετα, μιλάμε για έναν άνθρωπο που όταν αποκαλεί τον εαυτό του πνευματικό, προφανώς θεωρεί ότι δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα σ’ αυτό το υλικό περιβάλλον, στο οποίο βρισκόμαστε, αλλά υπάρχουν πολύ ανώτερες δυνάμεις και ενέργειες, κάποια πεδία ύπαρξης πολύ πιο φωτεινά, πολύ πιο συνειδητά, γεμάτα ελευθερία, γνώση και ενότητα, με τα οποία προσπαθεί να συντονιστεί και να έρθει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή γίνεται.

Αυτό σημαίνει το να είναι κάποιος πνευματικός άνθρωπος, να είναι ανήσυχος άνθρωπος, να έχει ιδανικά, να είναι οραματιστής, να ενδιαφέρεται για την προσωπική του εξέλιξη και των άλλων.

Όταν λοιπόν μιλάμε για πνευματική δράση, γιατί δεν είναι ένας αφηρημένος όρος, του τι δηλαδή καλείται να κάνει στη ζωή του, πώς να δρα, πώς να ενεργεί στη ζωή του, ένας πνευματικός άνθρωπος, σημαίνει δυο πράγματα, έχουμε την εσωτερική πνευματική δράση, δηλαδή του πώς δρούμε ο καθένας από μας, μεταχειριζόμενοι μεθόδους ενεργειακές, μεθόδους εσωτερικές, όπως ο οραματισμός για την Ελλάδα, που κάνουμε και ο δεύτερος τομέας είναι η κοινωνική πνευματική δράση.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά, γιατί από κει μπορούμε να βρούμε την άκρη, τι ακριβώς καλείται να κάνει ο καθένας στον αντίποδα της κρίσης και συγκεκριμένα εδώ και τώρα, σήμερα, στην Ελλάδα.

Πάμε λοιπόν στην εσωτερική πνευματική δράση, όπου έχουμε συγκεκριμένα πράγματα που καλούμαστε να κάνουμε.

Το πρώτο που καλούμαστε να κάνουμε είναι το να σκεφτόμαστε με θετική και δημιουργική νοοτροπία.

Εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, πολύς κόσμος αντιμετωπίζει μια αντίφαση, μας λέει προσπαθώ να ενημερώνομαι για να είμαι συνειδητός γύρω απ’ τα πράγματα, αλλά αυτού του είδους η ενημέρωση μου φέρνει τρομερό ψυχοπλάκωμα, μου φέρνει απαισιοδοξία και πώς να σκέφτεσαι θετικά όταν ανοίγεις την τηλεόραση και τα ακούς όλα μαύρα, διαβάζεις μια εφημερίδα είναι όλα μαύρα, μπαίνεις στο διαδίκτυο, φέρνουν όλοι τον κατακλυσμό, πώς να σκεφτείς θετικά;

Η απάντηση είναι, δεν πρέπει να μπερδεύουμε τη συνειδητότητα, δηλαδή του να έχουμε επίγνωση τι ακριβώς συμβαίνει, με την θετική διάθεση, η οποία συνοδευόμενη με οργή δρα ανατρεπτικά απέναντι στο σκηνικό που μας περιβάλλει, με άλλα λόγια όσον αφορά την αυτεπίγνωση, είναι τελείως άτοπο για να μην πω ανόητο, προκειμένου να μην ψυχοπλακώνεται κάποιος να στερείται ενημέρωσης, να μένει απληροφόρητος και να μην θέλει να ξέρει τι του γίνεται.

Άρα, πρέπει να τα διαχωρίσουμε, άλλο πράγμα είναι να ενημερώνομαι και να έχω σαφή επίγνωση της πραγματικότητας, όσο άσχημη κι αν είναι αυτή και άλλο πράγμα τελείως είναι να βρίσκω ενεργειακά το θάρρος και το κουράγιο, παρ’ όλο που γνωρίζω πόσο άσχημη είναι μια κατάσταση, να είμαι αισιόδοξος, να σκέφτομαι θετικά, να έχω όραμα και δημιουργική νοοτροπία για να φέρω το φως και να διαλύσω το σκοτάδι, μην τα μπερδεύουμε αυτά τα πράγματα. Δεν σημαίνει ούτε ότι πρέπει αν είμαστε σε αφασία και να μην ξέρουμε τι μας γίνεται και να γελάμε σαν χαζοχαρούμενοι, γιατί θέλουμε να σκεφτόμαστε θετικά, ούτε ότι άμα γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει, σημαίνει ότι ψυχοπλακωνόμαστε.

Είναι η πιο σημαντική παράμετρος αυτή που σας λέω, γιατί αφορά στην καθημερινότητα και απ’ αυτό το πράγμα παρασύρονται, ενώ υπάρχουν πάρα πολλοί πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα, που μπερδεύουν την ενημέρωση και την επίγνωση της κατάστασης με τη συναισθηματική τους ισορροπία, γιατί μεσ’ την καθημερινότητα ακούμε συνέχεια, όποιον και να ρωτήσετε, πώς πάει, χάλια, πώς είναι η δουλειά, άστα μην τα συζητάμε, αυτό δεν έχει νόημα να το κάνεις, γιατί γνωρίζεις πολύ καλά πως είναι η κατάσταση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την αναπαράγεις μεσ’ το καθημερινό κουτσομπολιό και ν’ αναπαράγεις αυτή την ψυχική ατμόσφαιρα.

Έτσι λοιπόν, ναι μεν σωστή ενημέρωση και σωστή απεικόνιση της κατάστασης, αλλά αισιόδοξοι, θετική ενέργεια, θετική δόνηση, δημιουργική δράση για το ξεπέρασμα της κατάστασης.

Αυτό είναι το ένα που έχει να κάνει στα πλαίσια της πνευματικής δράσης ο κάθε πνευματικός άνθρωπος.

Το δεύτερο είναι, αλλιώς δεν θα ήταν πνευματικός άνθρωπος, επίκληση και προσευχή σε ότι ανώτερες δυνάμεις πιστεύει ο καθένας, για βοήθεια, για κάθοδο θετικών ενεργειών, ενεργειών μετασχηματισμού, κάθαρσης της κατάστασης, για αναγέννηση της ελληνικότητας και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Μην ξεχνάμε λοιπόν την προσευχή.

Τρίτος παράγοντας, η εσωτερική ενεργειακή παρέμβαση, δηλαδή ο οραματισμός για την Ελλάδα, όπως τον κάνουμε σήμερα, και παρεμφερείς πρακτικές, όπου συντονισμένα τίθεται ένας συγκεκριμένος στόχος, οραματιζόμαστε την πραγματοποίησή του και εκπέμπουμε μια ισχυρή συντονισμένη σκεπτομορφή συνεδευόμενη από ισχυρό συναίσθημα και νοητική συγκέντρωση.

Τέταρτο, αυτό που λέμε ιδεολογική διασπορά, δηλαδή ο πνευματικός άνθρωπος καλείται στον περίγυρό του να διαδίδει τις πνευματικές ιδέες και να μην ντρέπεται μπροστά στον υλισμό, ή την κυνικότητα, που επικρατεί να φανερώσει τον εαυτό του, ούτε να ντρέπεται να συμβουλέψει, να βοηθήσει, να δράσει σαν ένας φωτεινός ήλιος, μέσα στο περιβάλλον κι αυτό θα το έχετε παρατηρήσει όλοι σας, ότι όσες φορές βρίσκεστε σ’ ένα χώρο, είτε είναι ο εργασιακός, είτε είναι ο φιλικός, είτε οτιδήποτε, από τη στιγμή που θα επιτρέψετε στο εσωτερικό σας φως ν’ αρχίσει να εκδηλώνεται, όλοι θα ζητήσουν τη συμβουλή σου, θα σου φερθούν όμορφα, θα έρθουν κοντά σου για να πάρουν από αυτήν την όμορφη ανώτερης ποιότητας ενέργεια που χαρακτηρίζει τον κάθε πνευματικό άνθρωπο. Και τέλος ο πέμπτος παράγων της εσωτερικής πνευματικής δράσης, είναι η διαρκής προσωπική προσπάθεια του καθενός μας, για αυτογνωσία, αυτοτελείωση, που περνά μέσα από συχνή εσωτερική εργασία.

Άρα, επειδή προσπαθούμε να τα κάνουμε όσο πιο συγκεκριμένα γίνεται, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι τα αφηρημένα λόγια είναι ωραία, αλλά καλά θα είναι τα πράγματα να γειώνονται κιόλας και πόσο μάλλον σε περιόδους κρίσης.

Έτσι λοιπόν, όσον αφορά στην εσωτερική πνευματική δράση, είναι αυτά τα πέντε πράγματα, τα οποία πρέπει να τα κάνουμε ανελλιπώς, σας τα λέω με ανάποδη σειρά, να μην ξεχνάμε την εσωτερική μας καλλιέργεια, πρώτα απ’ όλα ο καθένας μόνος του, με εσωτερική εργασία, δεύτερον, ο καθένας την όποια πνευματική του κατανόηση, να μην διαστάζει να τη μοιράζεται με τον περίγυρό του, να βοηθά και να διασπείρει το φως του προς τα έξω. Τρίτο, ο καθένας να συμμετέχει ομαδικά, ή κατά μόνας σε πρακτικές ενεργειακής παρέμβασης και εκπομπής θετικών σκεπτομορφών, οι οποίες έχουν τεράστια δύναμη. Τέταρτο, προσοχή άνωθεν και πέμπτο, αυτή την θετική δημιουργική νοοτροπία, θετικό ψυχισμό, θετικό όραμα για το καλύτερο, συνδυασμένο βέβαια πάντα με σωστή πληροφόρηση και σωστή επίγνωση της κατάστασης.

Δεν περιλαμβάνει μόνο όμως η πνευματική απάντηση στην κρίση, το τι κάνουμε από τα μέσα, περιλαμβάνει και τον άλλο άξονα, της πνευματικής κοινωνικής δράσης, που σημαίνει πολύ απλά, τι καλείται να κάνει μέσα στην κοινωνική του δραστηριότητα ένας πνευματικός άνθρωπος.

Άρα και αυτό αφορά τον καθένα μας στο βαθμό που όλοι μας θεωρούμε, ή θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτό μας πνευματικό άνθρωπο.

Κάθε πνευματικός άνθρωπος οφείλει να εργάζεται συνειδητά για την εξασφάλιση όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκών συνθηκών αφύπνισης για όλη την κοινωνία. Τις είπαμε ποιές είναι οι ιδανικές συνθήκες αφύπνισης, είναι το να καταπολεμηθεί η φτώχια, είναι το να διασφαλιστεί η υγεία, είναι το να διασφαλιστεί ένα ευνοϊκό υγιές περιβάλλον, είναι το να διασφαλιστεί η σωματική ακεραιότητα και η ασφάλεια γενικώς των ανθρώπων, είναι το να διασφαλιστούν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, είναι το να διασφαλιστεί η ελευθερία στην έκφραση, ελευθερία στην κίνηση, ελευθερία στις ιδέες.

Είναι το να διασφαλιστεί η μόρφωση και η πολιτισμική άνοδος των ανθρώπων.

Είναι το να διασφαλιστεί η δημιουργικότητα, η αξιοκρατία, η πνευματικότητα, αυτά τα δέκα πράγματα είναι.

Όσο πιο διασφαλισμένα είναι αυτά τα δέκα πραγματάκια σε μια κοινωνία, τόσο πιο ευνοϊκές είναι οι συνθήκες εξέλιξης και πνευματικής αφύπνισης της συγκεκριμένης κοινωνίας.

Συνεπώς, το κάλεσμα είναι πάρα πολύ απλό για τον καθένα από μας, ότι πέρα απ’ αυτά τα πέντε στοιχεία που είπαμε, για την εσωτερική πνευματική δράση, από μέσα μας προς τα έξω, από κει και πέρα καλείται ο καθένας από μας να δραστηριοποιηθεί κοινωνικά, μέσα από όποιες δομές εκτιμά ο ίδιος, σύμφωνα με την ωριμότητά του, ότι ταιριάζουν καλύτερα στην δική του ιδιαίτερη τονική, στην ψυχοσύνθεσή του, στην εξέλιξή του, στην ιδιοσυγκρασία του.

Κάπου όμως οπωσδήποτε καλείται ο καθένας μας να δραστηριοποιηθεί, θέλει να συμμετέχει σε δράσεις που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος;

Έχει καλώς.

Θέλει να συμμετέχει σε δράσεις που σχετίζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Έχει καλώς.

Θέλει σε δράσεις που να σχετίζονται με την προστασία της υγείας;

Έχει καλώς.

Με την προστασία της ελευθερίας, της παιδείας, του πολιτισμού, της εθνικής συνείδησης;

Δεν έχει σημασία από ποιό πόστο ο καθένας θα προσφέρει, σημασία έχει όμως όλοι μας ανεξαιρέτως, την όποια κατανόηση έχουμε αποκτήσει και την όποια δυναμική, ως πνευματικοί άνθρωποι, να την επενδύσουμε και μέσα από την κοινωνική μας δράση.

Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα δείτε ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο, όπου στην Ελλάδα πλέον, η αναγέννηση της ελληνικότητας πρόκειται να γίνει μέσα από νέες κοινωνικές δομές, μέσα από νέους κοινωνικούς θεσμούς, ακόμα δεν τους έχουμε δει ακριβώς, έχουμε δει δειλά-δειλά αυτά τα ανεξάρτητα κινήματα πολιτών, που έχουν προβάλλει.

Όμως έχουν να προκύψουν καινούργια πράγματα κι εκεί πέρα είναι που πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας.

Έτσι λοιπόν, η πνευματική απάντηση στην κρίση σημαίνει δυο δρόμοι, από μέσα προς τα έξω, με ότι πνευματικό διαθέσιμο έχει ο καθένας και δρώντας εξωτερικά, του να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερο θετικό υπόστρωμα, όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκές, όπως είπαμε εξωτερικές συνθήκες για να μπορέσει το σύνολο της κοινωνίας να εξελιχθεί και να αφυπνιστεί. Και αυτό βέβαια το τελευταίο κομμάτι περί πνευματικής δράσης, εσωτερικής και κοινωνικής, είναι κάτι προφανώς που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά αφορά το τι καλείται να κάνει ένας πνευματικός άνθρωπος σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Ωστόσο, η Ελλάδα είναι εκείνη που σήμερα αντιμετωπίζει το τεράστιο πρόβλημα συρρίκνωσης και εξαφάνισης και η Ελλάδα είναι εκείνη που αντιμετωπίζει σήμερα μια τόσο ισχυρή υποβάθμιση των εξωτερικών συνθηκών, μέσα στις οποίες καλούμαστε να εργαστούμε κι εμείς. Και ο καθένας μας, ως άτομο και ως κοινωνία.

Είμαστε στο σημείο μηδέν, καλούμαστε να ξεκινήσουμε εδώ και τώρα την προσπάθεια αναστροφής αυτού του κλίματος, γιατί διαφορετικά το όλο μόρφωμα, που ονομάζεται ελληνισμός, κινδυνεύει να εξαφανιστεί δια παντός.

Εκείνο λοιπόν που βλέπουμε είναι ότι σήμερα, στις μέρες αυτές, ξεκινάει ουσιαστικά πλέον αυτή η προσπάθεια αναστροφής του κλίματος, με την επάνοδο της ελληνικότητας. Θα μπορούσαμε έτσι να το χαρακτηρίσουμε, ότι μπαίνουμε στις μέρες της επαναφοράς της ελληνικότητας και ως ζητούμενο και ως ιδεολογία και ως τρόπο καθημερινής δράσης και πράξης.

Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Αυτή είναι μια ομιλία που έγινε μετά τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Είναι το ίδιο επίκαιρη με τότε και ότι πρέπει για περαιτέρω προβληματισμό.

Καλή δύναμη

Η ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Είδατε ότι είχαμε ανακοινώσει και μέσω περιοδικών αλλά και απ’ αυτήν εδώ την αίθουσα, ότι από ενεργειακής πλευράς επρόκειτο να μπούμε σε μια περίοδο αστάθειας και βασισμένη στο γνωστό νόμο δράσης – αντίδρασης λέγαμε ότι ενδεχομένως θα περάσουμε από μια σοβαρή κρίση, ότι θα έχουμε κάποια δυσάρεστα γεγονότα.

Βλέπουμε ότι αυτό δυστυχώς συνέβη. Καλό είναι να εστιαστούμε στα θετικά που μπορεί να προέκυψαν απ’ όλη αυτή την ιστορία και όταν λέω θετικά, πιστεύω ότι το ξέρετε πολύ καλά οι περισσότεροι, ότι, σε μια πορεία προόδου από πλευράς ενεργειακής, περνάμε πάντα κάποια διαστήματα κάθαρσης, αν θέλετε, αστάθειας, τα λεγόμενα κενά, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα, του να βοηθούν εν τέλει την ενέργεια να συμπυκνώνεται μ’ έναν καλύτερο τρόπο και να επιτυγχάνεται μια ποιοτική αναβάθμιση, προκειμένου να προχωρήσει παραπέρα στην υλοποίηση του στόχου που έχουμε θέσει.

Έτσι λοιπόν νομίζω ότι το καθορίσαμε αρκετά σαφώς το τι αναμενόταν να συμβεί, μιλήσαμε για δυο περιπτώσεις συγκεκριμένα, η μία περίπτωση ήταν καθαρά ο νόμος δράσης-αντίδρασης με την έννοια που σας εξήγησα προηγουμένως κι ο δεύτερος λόγος ήταν, ότι, οποτεδήποτε γίνεται μια ενεργειακή συμπύκνωση προς υλοποίηση, είτε αναφερόμαστε σε ατομικό επίπεδο, είτε σε ομαδικό όπως εν προκειμένω στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτή η συμπυκνωμένη ενέργεια έχει την τάση να συγκεντρώνει επάνω της, εξ επαγωγής αντίθετες σκεπτομορφές, οι οποίες για λόγους αυτοάμυνας, για λόγους αυτοσυντήρησης, έχουν κάθε λόγο να την πλήττουν.

Είναι αυτές οι αντιδράσεις που βλέπουμε να συμβαίνουν και σε προσωπικό επίπεδο δικό μας όταν παίρνουμε την απόφαση να κάνουμε μια σημαντική αλλαγή και αρχίζουμε να συσσωρεύουμε ενέργεια, όπου παρατηρούμε από διάφορα πρόσωπα και πράγματα αρχίζουν να εκδηλώνονται απέναντί μας εχθρότητες, σαν να έχει συνωμοτήσει το σύμπαν για να μας καθηλώσει και να μας κρατήσει στην προηγούμενη θέση μας και να μην μας αφήσει να προχωρήσουμε.

Αυτή η λειτουργία, αυτός ο μηχανισμός, έχει όμως και κάτι θετικό, ότι η ίδια η εξέλιξη, αυτά τα εμπόδια και τις εχθρότητες, τις παρεμβάλλει ακριβώς για να δοκιμάσει την ποιότητα του παραγόμενου «προϊόντος».

Αυτό τι σημαίνει ότι αναφερόμενος και σε ατομικό επίπεδο, όταν πάμε ν’ απαλλαγούμε από μια άσχημη συνήθεια, ή να κάνουμε κάποιες σημαντικές αλλαγές στην προσωπική μας ζωή και στον ψυχισμό μας, αλλά και σε ομαδικό επίπεδο, είτε αφορά μια ολόκληρη οικογένεια, ένα χωριό, μια πόλη, μια χώρα, ολόκληρη την ανθρωπότητα αν θέλετε, σημαίνει ότι ο καθένας πρέπει να κατακτάει επάξια το στόχο τον οποίο έχει θέσει και γι αυτό η ίδια η φύση προσελκύει επάνω του τις διάφορες αντιπαλότητες.

Αυτό όμως είναι ένα καλό κριτήριο για να δούμε αν θα βγεις νικητής απ’ αυτού του είδους τη δοκιμασία.

Έτσι λοιπόν, κάτι η φυσιολογική αντίδραση του χώρου στη συσσωρευμένη ενέργεια κι αυτή την ποιοτική αναβάθμιση της Ελλάδας, κάτι ορισμένα αντίπαλα εγρηγορότα, με την έννοια δηλαδή, αντίπαλων ιδεολογιών και συμφερόντων προς αυτήν αναβάθμιση της Ελλάδας για την οποία μιλάμε, πιστεύουμε ότι είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το ενεργειακό χτύπημα το οποίο δεχτήκαμε.

Με την ίδια λογική, γιατί πρέπει να ξεκαθαρίσω απόλυτα ενώπιον όλων, ότι τα όσα ανακοίνωσα την προηγούμενη φορά και τα όσα συζητάμε τώρα δεν οφείλονται σε πληροφόρηση, θέλω να το ξεκαθαρίσω, αυτά που αναφέρουμε εδώ είναι επαγωγές καθαρά μέσα απ’ την ενεργειακή λογική του πράγματος και δεν ανάγονται σε πληροφορίες.

Με την ίδια λογική λοιπόν, τολμώ να συλλογιστώ και για το μέλλον, ότι μέσα απ’ αυτή τη σύγκρουση των σκεπτομορφών, προφανώς αυτά τα εγρηγορότα, τα ενάντια προς το ελληνικό εγρηγορός, που δημιούργησαν την κατάσταση που ζήσαμε το καλοκαίρι, προφανώς θα δεχτούν κάποια ανάκρουση από το ελληνικό εγρηγορός την οποία τοποθετώ μέχρι τον Φεβρουάριο.

Αυτό μένει να το δούμε με ποια μορφή μπορεί να είναι, με ποιο τρόπο, πού, πώς, πότε, δεν μπορεί να γνωρίζει κανένας, πάντως η λογική του πράγματος λεει ότι εφόσον η ελληνική σκεπτομορφή συσσώρευσε την συγκεκριμένη αντίδραση που είδαμε, είναι λογικό μέσα απ’ αυτή τη σύγκρουση να υπάρχει και η κατάλληλη ανάκρουση, η κατάλληλη δηλαδή ενεργειακή απάντηση, την οποία μέσα απ’ την εμπειρία μας, πιστεύουμε ότι θα τη δούμε μέσα στο Φεβρουάριο.

Τώρα, τα θετικά που προέκυψαν μέσα απ’ αυτή την ιστορία, νομίζω ότι το σημαντικότερο απ’ όλα ήταν πως στο σύνολό τους οι Έλληνες βγήκαν από το λήθαργο της καλοπέρασης και των δανείων, μέσα στον οποίο κοιμόντουσαν τον ύπνο τον αιώνιο μέχρι τώρα.

Έτσι λοιπόν, αυτό το βλέπουμε και από τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών, ότι ασχέτως του ποιος βγήκε, ή τι ανακατατάξεις μπορεί να γίνουν τώρα μέσα στην αξιωματική αντιπολίτευση και τι αποτελέσματα θα έχουμε, η ουσία είναι όμως ότι κοινή συνισταμένη που προέκυψε ως αποτέλεσμα των εκλογών, είναι, πρώτον ότι έχουμε υπερτονισμένη την αναγκαιότητα προστασίας του περιβάλλοντος και άρα ασχέτως του πιο κόμμα ψηφίστηκε και ποια κόμματα ενδυναμώθηκαν ή όχι, η ουσία είναι ότι μέσα στην ελληνική κοινωνία ωρίμασε η μεγάλη ανάγκη και η μεγάλη ευαισθησία προκειμένου να σωθεί και να προστατευθεί το περιβάλλον, πράγμα που όπως είχαμε ανακοινώσει κι από δω πάλι μέσα απ’ αυτό το χώρο, είχαμε πει ότι τα μεγάλα προβλήματα που θα πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στο εξής θα πρέπει να είναι η κοινωνική ευαισθησία και οι ανθρώπινες σχέσεις ο ένας κι ο δεύτερος το περιβάλλον κι εκεί είναι που θα δίνεται η μάχη στα προσεχή χρόνια.

Βλέπουμε λοιπόν ότι, σε σχέση μ’ αυτό έχει εναρμονιστεί η ελληνική κοινωνία, ένα δεύτερο παράγοντα που βλέπουμε είναι, ότι καθαρά ακομμάτιστα, έχουμε μια ανάδειξη της πατριωτικής συνιστώσας στην Ελλάδα, διευκρινίζω όχι της εθνικιστικής, με την έννοια της υπεροχής δήθεν της ελληνικής φυλής έναντι των άλλων, ή του ρατσισμού κ.λ.π. αλλά ότι έγινε πάλι κοινή συνείδηση του ότι, αν ο καθένας δεν προστατεύσει το σπίτι του και εν προκειμένω την μοναδικότητα του πολιτισμού της πατρίδας του και του περιβάλλοντος της πατρίδας του, δεν μπορεί να συνεισφέρει ούτε στα παγκόσμια δρώμενα. Κι απ’ αυτή την πλευρά νομίζω ότι είναι ολοφάνερο αυτή η συνιστώσα του πατριωτισμού στην οποία αναφέρομαι, η οποία αναδείχτηκε κι η οποία αγκαλιάζει πολύ περισσότερο αυτή τη στιγμή την ελληνική κοινωνία.

Η τρίτη συνιστώσα που φάνηκε κι από τη μεγάλη ενίσχυση των κομμάτων της αριστεράς, είναι η κοινωνική ευαισθησία, ότι πράγματι ξυπνώντας μέσα από αυτό το λήθαργο που επανέλαβα, της καλοπέρασης και των δανεικών, αρχίζουμε όλοι και συναισθανόμαστε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο η ανάπτυξη στην Ελλάδα και δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνική και εθνική αναγέννηση και πρόοδο, εάν τα δυο τρίτα ή και παραπάνω των Ελλήνων είναι κοινωνικά παραμελημένα και παραπεταμένα.

Νομίζω λοιπόν ότι από αυτούς τους τρεις παράγοντες που ανέφερα, περιβάλλον, κοινωνική ευαισθησία και πατριωτισμός, πρόκειται να προκύψει κάτι πάρα πολύ θετικό μέσα στα επόμενα χρόνια.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από τώρα τι ακριβώς μορφή θα πάρει, εννοώ αν θα εκφραστεί μέσα από κινήματα πολιτών, ή και μέσα από κομματικούς ή και πολιτικούς συσχετισμούς, η ουσία είναι όμως ότι, έχει προκύψει μια ποιοτική αναβάθμιση, η οποία κατά την εκτίμησή μας θα εκφραστεί πολύ πιο δυναμικά στο μέλλον.

Υπάρχει ένα αρκετά σοβαρό ενδεχόμενο, να περάσουμε σε μια περίοδο πολιτικής αποσταθεροποίησης στο εξής, γιατί αυτές οι τρεις συνιστώσες τις οποίες ανέφερα, πατριωτισμός, περιβάλλον και κοινωνική ευαισθησία, όπως καταλαβαίνετε είναι κι οι τρεις αντίθετες με τις προθέσεις ορισμένων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ελληνικών και ξένων, που δρουν στην Ελλάδα.

Συνεπώς αυτά τα συμφέροντα από κεκτημένη ταχύτητα είναι δύσκολο να εγκολπωθούν αυτές ακριβώς τις τρεις συνιστώσες και άρα θα προσπαθήσουν με κάποιον τρόπο να αντιδράσουν.

Θέλω όμως να πιστεύω απ’ ότι βλέπω να εξελίσσεται η κατάσταση ότι, παρόλο που μπορεί να περάσουμε από μια περίοδο σχετικής αποσταθεροποίησης, ότι με τη συνεισφορά όλων μας, αυτές οι αντιδράσεις θα μπορέσουν να καμφθούν και ακόμα κι αυτό το δεδομένο οικονομικό σύστημα που υπάρχει στην Ελλάδα, τουλάχιστον για την Ελλάδα να έχει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Αυτά λοιπόν όσον αφορά τα γεγονότα που συνέβησαν, αυτή όμως η τρομερή οικολογική καταστροφή που συνέβη με τις πυρκαγιές, άπτεται άμεσα του σημερινού θέματος προς σχολιασμό, το οποίο το θέσαμε ως τίτλο, η μάχη για το μέλλον του ανθρώπου.

Το συγκεκριμένο θέμα είναι πάλι ας πούμε επικίνδυνο ζήτημα, με την έννοια ότι πιστεύω πως δεν έχει ποτέ τεθεί με τον τρόπο που πρόκειται να το θέσουμε σήμερα εδώ. Είναι ένα θέμα το οποίο εκτιμώ ότι κρατιέται μυστικό, ακόμα κι απ’ τις διάφορες εσωτερικές παραδόσεις, γιατί κανένας δεν τολμά να ομολογήσει το τι πραγματικά σημαίνει, τι πραγματικά συμβαίνει.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να μπω σ’ αυτό το θέμα όσο το δυνατόν πιο ήρεμα ας πούμε και πιο αναλυτικά, προκειμένου να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και να μπορέσουμε να καταλάβουμε όλοι τι γίνεται.

Αναφερόμαστε σε μάχη για το μέλλον του ανθρώπου, διότι απ’ ότι φαίνεται σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του ρεύματος της ανθρώπινης εξέλιξης μέχρι σήμερα, αντιμάχονται δυο κυρίαρχες συνιστώσες, δυο κυρίαρχες τάσεις θα λέγαμε, των οποίων η καταγωγή είναι πραγματικά προπατορική, πρέπει να έχουν σχέση με την ίδια την καταγωγή αυτού του όντος που σήμερα αποκαλούμε άνθρωπο.

Αυτές οι δυο αντίπαλες συνιστώσες διατρέχουν ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής, συναντώνται μέσα στη φιλοσοφία, μέσα στην επιστήμη, στη θρησκεία, στην πολιτική, την οικονομία, παντού, ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο καθένας από μας μέσα στην καθημερινή του ζωή.

Θα ξεκινήσω λοιπόν με το να σχολιάσω ότι αυτό, που σήμερα είναι ο άνθρωπος, αυτό που σήμερα είναι ο καθένας από μας, δεν είναι κάτι γήινο, με την έννοια ότι ο άνθρωπος δεν είναι απ’ ότι φαίνεται γέννημα θρέμμα του οικοσυστήματος της γης, είναι κάτι άλλο.

Αυτό το κάτι άλλο το βλέπουμε και το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις αρχαίες παραδόσεις, μέσα από τους μύθους του Παράδεισου και του φιδιού, στην αρχαία ελληνική παράδοση μέσα απ’ το μύθο του Προμηθέα, στην ινδική παράδοση, στις ινδιάνικες παραδόσεις κ.λ.π.

Νομίζω ότι αυτά δεν πρέπει να τα παίρνουμε καθόλου στ’ αστεία, από την άποψη ότι όλα μαρτυρούν πως κάποια απώτατη εποχή, υπήρξε κάποια επέμβαση εδώ.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε, γι αυτό μην πηγαίνει το μυαλό μας σε αστεία πράγματα όπως τα ούφο εν προκειμένω, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν αυτός ο παράγοντας ο οποίος επέδρασε πάνω σ’ ένα είδος ανθρωποειδούς, που υπήρχε στον πλανήτη, αν ήταν παράγοντας καθαρά φιλικός, φυσικός, δηλαδή αν κάποια άλλα όντα εν πάση περιπτώσει επιχείρησαν κάποια γενετική μετάλλαξη σε κάποιο ανθρωποειδές που βρήκαν εδώ, ή εάν το πράγμα πηγαίνει πολύ πιο μακριά σε θεωρίες τύπου μυστικής δοξασίας της Μπλαβάτσκυ και άλλες, ότι δηλαδή από ένα καθαρά πνευματικό επίπεδο κάποιες οντότητες οι οποίες διέθεταν ανεπτυγμένη τη διάνοια, το νοητικό εν πάση περιπτώσει, επέλεξαν να εμφυτευτούν μέσα σε ανθρωποειδή που υπήρχαν στον πλανήτη, προκειμένου να επιχειρήσουν μια ποιοτική αναβάθμιση μέσα σ’ αυτό το ανθρωποειδές που βρήκαν.

Το τι έγινε από κει και πέρα όμως επειδή δεν είναι καλό ν’ αναλωνόμαστε στην εικασία, αλλά να δούμε τα γεγονότα, εκείνο που έγινε από κει και πέρα, αποτέλεσε σημείο σύγκρουσης, ανάμεσα στο στρατόπεδο, ανάμεσα σ’ αυτούς οι οποίοι επιχείρησαν τη συγκεκριμένη τροποποίηση πάνω στο ανθρωποειδές που βρήκαν εδώ στη γη κι αυτό το βλέπουμε να ξεδιπλώνεται σαν ένα κοσμικό δράμα μέσα απ’ όλες τις μυθολογίες, καθώς σε άλλες παραδόσεις οι υπαίτιοι γι αυτή την αλλαγή κι αυτή τη μετάλλαξη τιμωρήθηκαν και δαιμονοποιήθηκαν, όπως ο Εωσφόρος, ή άλλοι απλώς τιμωρήθηκαν όπως ο Προμηθέας, αφήνοντας ωστόσο κι ένα περιθώριο, ότι μπορεί η συγκεκριμένη αλλαγή που έγινε και η γνώση που δόθηκε, να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για καλό.

Η ουσία είναι πάντως ότι το προϊόν που προέκυψε μέσα απ’ αυτή την διαδικασία, εμείς δηλαδή, διαμόρφωσε συμπεριφορές και νοοτροπία, οι οποίες ήταν εντός οικοσυστήματος.

Όπως πολύ σωστά έχει λεχθεί και σ’ ορισμένες ταινίες, ο ανθρώπινος πολιτισμός μπορεί περισσότερο να προσομοιαστεί με την εξάπλωση ενός καταστροφικού ιού επάνω στον πλανήτη, ο οποίος δεν αφήνει τίποτε όρθιο, παρά σαν μια διαδικασία προόδου εν πάση περιπτώσει και βλέπουμε δηλαδή που μας έχει φέρει και σήμερα αυτή όλη η εξάπλωση, σ’ ένα σημείο που να κινδυνεύει να καταστραφεί ολοκληρωτικά το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι ίδιοι ζούμε.

Έτσι λοιπόν, για να γυρίσουμε σ’ αυτή την τροποποίηση, που έγινε πάνω στο ανθρώπινο είδος, αυτή τη μετάλλαξη, θα πρέπει να δούμε τι χαρακτηριστικά έχει.

Μπορούμε να δούμε ως θετικά χαρακτηριστικά αφ’ ενός, προέκυψε ένα καινούργιο ον, εμείς δηλαδή, το οποίο διέθετε ευφυία και ως αποτέλεσμα τη δυνατότητα γνώσης, τη δυνατότητα ετεροπροσδιορισμού του από το περιβάλλον, δηλαδή να αισθάνεται τη μοναδικότητά του και να μπορεί να προσδιορίζει τον εαυτό του σε σχέση με τα υπόλοιπα φαινόμενα γύρω του, κάτι που δεν συναντάται σ’ αυτό το βαθμό τουλάχιστον, στα υπόλοιπα μέλη του γήινου οικοσυστήματος.

Το δεύτερο και πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι το ανθρώπινο ον μέσα του βαθιά αισθάνεται ξένο προς αυτή τη φυσική πραγματικότητα, μέσα στην οποία βρίσκεται, με αποτέλεσμα να καλλιεργεί και να ψάχνει διαρκώς μέσα από μια αναζήτηση, ένα νόημα ζωής κι έναν τρόπο να υπερβεί αυτή την πραγματικότητα μέσα στην οποία αισθάνεται παγιδευμένος, αυτό που λέμε δηλαδή το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής που καταλαβαίνει και νιώθει μέσα της βαθιά ότι η συγκεκριμένη πραγματικότητα που βιώνουμε δεν είναι η αρχή και το τέλος, δεν είναι το άλφα και το ωμέγα, αλλά υπάρχουν πολλές άλλες πραγματικότητες τις οποίες καλούμαστε να εξερευνήσουμε.

Και ένας τρίτος παράγοντας είναι αυτή η τάση για μετασχηματισμό του matrix, για μετασχηματισμό αυτής της φυσικής πραγματικότητας μέσα στην οποία βρίσκεται το ανθρώπινο ον, με στόχο την τελειότητα, με στόχο την τελειοποίηση.

Αυτά τα τρία στοιχεία στα οποία αναφέρομαι, βλέπετε ότι δεν χαρακτηρίζουν κανένα άλλο ον του γήινου οικοσυστήματος, επαναλαμβάνω και η γνώμη μας είναι και απ’ ότι φαίνεται κι απ’ όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε, το ίδιο το οικοσύστημα δεν θα ανέπτυσσε ποτέ, από μόνο του ένα ον, το οποίο θα το αμφισβητούσε σε σημείο που να κινδυνεύει να το καταστρέψει.

Έτσι λοιπόν ερχόμαστε στα αρνητικά τώρα, ποια είναι τ’ αρνητικά αυτής της διάνοιας, αυτής της ευφυίας, η οποία αναπτύχθηκε μέσα στο ανθρωποειδές που σήμερα μετεξελίχθηκε σε άνθρωπο.

Πρώτον και πάρα πολύ σημαντικό το εγώ, σε αντίθεση με την έννοια του εαυτού που θέσαμε ότι είναι στα θετικά, έχουμε την έννοια του εγώ, που από τη μοναδικότητα του εαυτού περνάμε στη χωριστικότητα και στο να θέλουμε να καταστήσουμε τον εαυτό μας ως κέντρο, γύρω από τον οποίο περιφέρονται όλα τα υπόλοιπα όντα τα οποία μπορεί να συναντάμε μέσα στην καθημερινότητά μας.

Αυτή η αίσθηση του εγώ έχει σαν αποτέλεσμα μια δεύτερη πολύ αρνητική συνιστώσα, η οποία είναι η συσσώρευση εξουσίας και αγαθών, θεωρώντας δηλαδή δικαιωματικά ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να επιβεβαιώνει το εγώ του, συσσωρεύοντας ολοένα και περισσότερη εξουσία, ολοένα και περισσότερα αγαθά, δεν απείχε πολύ τελικά στο να επιχειρεί να υποδουλώσει με κάθε μέσο, να καταστήσει τους υπόλοιπους ανθρώπους σκλάβους και να μετατρέψει την κοινωνική και πολιτική ζωή σ’ ένα παιχνίδι δύναμης χωρίς τέλος. Και μπορεί στις παλιές κοινωνίες αυτό το παιχνίδι δύναμης για συσσώρευση εξουσίας και αγαθών να εξαντλείτο στα πλαίσια μιας πόλης-κράτους ή μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας, σήμερα όμως με την εξέλιξη της τεχνολογίας, μέσα απ’ τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης, αγκαλιάζει ολόκληρο τον πλανήτη, η τάση είναι για συσσώρευση της παγκόσμιας εξουσίας και του παγκόσμιου πλούτου ακριβώς στα χέρια λίγων, μέσα από έναν πόλεμο άνευ όρων.

Έτσι λοιπόν σ’ αυτή την προσπάθεια για συσσώρευση ερχόμαστε στον τρίτο αρνητικό παράγοντα που προέκυψε απ’ αυτή τη μετάλλαξη πάνω στο ανθρώπινο είδος που είναι η εχθρότητα προς το περιβάλλον, αυτό το «αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε τη γη» το οποίο εφαρμόζεται σήμερα στον άκρατο βαθμό, μέσα απ’ την καταλήστευση της φύσης, την ανάλωση της φύσης, ακόμα κι αν αυτό οδηγεί στην πλήρη καταστροφή.

Έτσι λοιπόν μέσα απ’ αυτήν την αλλαγή που συνέβη πάνω στον άνθρωπο, διαμορφώθηκαν και τα βλέπουμε να γιγαντώνονται και σήμερα δύο κυρίαρχα στρατόπεδα, το ένα το θετικό ας το πούμε, αποσκοπεί στην τελειοποίηση του φυσικού κόσμου μέσα από την όσο το δυνατόν καλύτερη εναρμόνισή του και στην υπέρβασή του, προς την προκειμένου να βιώσει ο άνθρωπος κάποιες ανώτερες συνειδησιακές σφαίρες, μέσα από μια διαδικασία γνώσης και ενότητας με το όλον και η άλλη, η αρνητική συνιστώσα, μέσα από μια προσπάθεια κυριαρχίας και ανάλωσης, κατανάλωσης του φυσικού κόσμου, μέσα από την πονηρία και την χωριστικότητα.

Αυτές τις δύο τάσεις τις βλέπουμε να παλεύουν από καταβολής του σημερινού ανθρώπινου είδους, μέσα σε κάθε παράδοση, μέσα σε κάθε θρησκεία, ανάγλυφα φαίνεται αυτή η μάχη, βλέπετε στη διαφορά του της λευκής και μαύρης μαγείας για παράδειγμα, μέσα σ’ όλα τα ρεύματα, του πώς οι θρησκείες ξεκίνησαν προβάλλοντας αυτή τη θετική συνιστώσα, που προανέφερα, και κατάληξαν να διοικούνται από ιερατεία εξουσίας τα οποία ολίσθησαν προς τη δεύτερη αρνητική συνιστώσα, ακόμα και μέσα στο μοναχισμό, μέσα στον ασκητισμό δηλαδή, θα συναντήσει κανένας αυτή τη διάκριση, η μια πλευρά είναι η συμβίωση και η ένωση με τη φύση, έτσι όπως μας μεταφέρεται π.χ. η πορεία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης κι απ’ την άλλη βλέπουμε να υπάρχει κι ο ασκητισμός εκείνος ο οποίος μισεί τη φύση και τη θεωρεί ότι είναι δείγμα του κακού, μισεί το ανθρώπινο σώμα, θέλει να το τιμωρήσει και προσπαθεί να το υπερβεί, καταστρέφοντάς το.

Βλέπουμε αυτές τις τάσεις να ενυπάρχουν και να παλεύουν παντού.

Έτσι μπορώ λοιπόν σήμερα, προεκτείνοντας αυτή την πορεία κι αυτή την αντιπαλότητα που διέτρεξε ολόκληρη την εξέλιξη του ανθρώπινου πολιτισμού, βρισκόμαστε σ’ ένα πάρα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι, γιατί πλέον τίποτε δεν είναι αναστρέψιμο. Η εξέλιξη έχει μπει σε μια τέτοια τροχιά, που κινδυνεύει πράγματι να μην είναι αναστρέψιμη η πορεία που βιώνουμε σήμερα.

Έτσι λοιπόν φαίνεται προς το παρόν, να έχει υπερισχύσει η αρνητική τάση και η γραμμή, η οποία να δίνεται για το μέλλον του ανθρώπου, γι αυτό μιλήσαμε για μάχη για το μέλλον του ανθρώπου, να είναι η κατεύθυνση της τεχνοφεουδαρχίας, είναι ένας πολύ συγκεκριμένος όρος, που προσδιορίζει το μέλλον, το οποίο οραματίζονται ορισμένες κυρίαρχες δυνάμεις για τον άνθρωπο και για τη φύση, όπου με δυο λόγια, τεχνοφεουδαρχία σημαίνει ένα μέλον, το οποίο, το γήινο περιβάλλον θα είναι κατεστραμμένο, δεν θα υπάρχει, αλλά αυτό δεν ενοχλεί καθόλου διότι η επιλογή είναι πως το ανθρώπινο είδος ελέγχεται πολύ καλύτερα, όταν είναι αποκομμένο από το φυσικό του περιβάλλον, διότι όταν είναι εξαρτημένο για τον αέρα, το νερό, την τροφή, μονάχα από την τεχνολογία, εκείνοι οι οποίοι κατέχουν την τεχνολογία, θα είναι και οι μεγάλοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού.

Βλέπουμε λοιπόν να υπάρχει μια γραμμή, η οποία, αυτό θυμηθείτε που σας το λέω, δεν είναι δυστυχώς αποτέλεσμα αμέλειας, ή λαθών, ή εγκληματικής αδιαφορίας, για το ότι το περιβάλλον καταστρέφεται, αλλά είναι συνειδητή απόφαση και συνειδητή γραμμή επιτάχυνσης της καταστροφής του περιβάλλοντος, προκειμένου οι ανθρώπινες μάζες να είναι απολύτως ελέγξιμες.

Το δε όραμα για το ανθρώπινο είδος, στα πλαίσια της τεχνοφεουδαρχίας, είναι η μετεξέλιξη του ανθρώπου σε μετάνθρωπο, με την έννοια ότι θα είναι ανθρωπομηχανή και άρα, δεν θα έχει καν ανάγκη του ίδιου του ανθρώπινου σώματος, αλλά η επιδίωξη είναι, αυτό που αποκαλούμε σήμερα ανθρώπινη διάνοια, ή ανθρώπινη ευφυία να μπορεί να συνεχίζεται μέσα από μηχανικά όργανα και μέλη, χωρίς να έχει καν την ανάγκη του ανθρώπινου σώματος.

Εδώ λοιπόν δίνεται και η απάντηση, γιατί είναι η μόνη λογική απάντηση, στο εξής λογικό ερώτημα που τόσα χρόνια τίθεται από πολλούς και λεει, μα καλά, αυτοί που ωθούν τις εξελίξεις, δεν καταλαβαίνουν ότι μέσα απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος θα καταστραφούν κι οι ίδιοι;

Μέσα σε τι είδους περιβάλλον θα ζήσουν, όταν η γη θα είναι όλη μολυσμένη;

Και η απάντηση είναι, ναι, δεν τους ενδιαφέρει για το περιβάλλον, δεν τους ενδιαφέρει η γη, δεν τους ενδιαφέρει το ανθρώπινο σώμα, γιατί ακριβώς δεν είναι γήινοι, η διάνοιά τους δεν είναι γήινη, γι αυτό και δεν σέβονται το οικοσύστημα μέσα στο οποίο βρίσκεται.

Έτσι λοιπόν, μέσα σ’ αυτά τα δύο στρατόπεδα, την πάλη που γίνεται σ’ αυτά τα δυο στρατόπεδα, το ένα στρατόπεδο ονειρεύεται την τεχνοφεουδαρχία και το άλλο στρατόπεδο, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται πίσω σ’ αυτή τη μάχη, είναι το στρατόπεδο το οποίο προσπαθεί να εξελίξει τα πράγματα, μέσα από τον ανθρωπισμό, μέσα απ’ την οικολογική ευαισθησία και μέσα από την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των ανθρώπων.

Θα πρέπει λοιπόν να έχουμε ένα αυστηρά διαμορφωμένο κριτήριο, αυτά τα δύο ρεύματα που σας λεω, στο μέλλον θα συγκρουστούν, στα αμέσως επόμενα χρόνια και θα συγκρουστούν πολύ άγρια, καθοριστικά κι εκεί θα κληθεί ο καθένας από μας να πάρει μέρος.

Όταν λοιπόν ρωτάμε, με ποιο κριτήριο θα επεμβαίνουμε, σας λεω ότι τα κριτήρια είναι πάρα πολύ σαφή, εάν θέλουμε να είμαστε στη σωστή πλευρά, πρέπει να ενισχύσουμε με την πράξη και με την ενέργειά μας, οτιδήποτε είναι ανθρωπιστικό, οτιδήποτε πονά τον ανθρώπινο παράγοντα, οτιδήποτε έχει κοινωνική ευαισθησία, οτιδήποτε αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν ανεξάρτητη ελεύθερη οντότητα και δεν τον βλέπει σαν σκλάβο και σαν πουλερικό έτοιμο για παραγωγή, μέχρι την τελευταία στιγμή που θα πεθάνει.

Πρέπει να ενισχύσουμε οτιδήποτε σέβεται και θέλει ειρηνική και αρμονική συμβίωση με το περιβάλλον και πρέπει να ενισχύσουμε οποιαδήποτε συνιστώσα που είναι υπέρ της ανθρώπινης ελευθερίας και αυτοδιάθεσης και όχι υπέρ της κυριαρχίας και της εξουσίας, επάνω σε ανθρώπους και όντα.

Είναι πολύ απλά αυτά τα πράγματα, είναι κριτήρια αρχέγονα, τα οποία πρέπει να μας καθοδηγούν και αυτό είναι το μεγάλο μυστικό, στο οποίο αναφέρθηκα προηγουμένως, επειδή ο πλούτος, η εξουσία, τα μέσα ενημέρωσης, τα ιερατεία τα θρησκευτικά δεν τα συνέφερε ποτέ να τεθεί το δίλημμα ακριβώς έτσι, όπως σας το θέτω, γι αυτό ακριβώς μέχρι σήμερα, θολώνουν τα νερά μέσα από άλλα διλήμματα, του στυλ μονεταρισμός ή αυτό, σοσιαλδημοκρατία ή ετούτο, εργατικοί ή ρεπουμπλικάνοι, αριστεροί ή δεξιοί, όλα αυτά είναι πλαστά διλήμματα ακριβώς για να μην μπορεί να αναδειχτεί το αληθινό δίλημμα και μέσα από τα θολά νερά να μπορεί να διαιωνίζεται αυτή η καταστροφική εξουσία η οποία κινδυνεύει να φέρει τη γη στο χείλος της καταστροφής.

Είναι κάτι που το πληρώσαμε αυτό το καλοκαίρι, είναι κάτι το οποίο τα επόμενα χρόνια θα γίνει και στην Ελλάδα πάρα πολύ έντονο, γιατί οι προβλέψεις λένε, οι επιστημονικές προβλέψεις, ότι μέχρι το 2070 θα έχει επέλθει ερημοποίηση μέχρι το ύψος της Ουγγαρίας στην Ευρώπη, συνεπώς την Ελλάδα την προορίζουν να γίνει μια έρημος, η οποία να γίνει εκμεταλλεύσιμη με εγκαταστάσεις τύπου Ντουμπάι και θα δούμε σ’ όλο του το μεγαλείο όχι μόνο την ερημοποίηση, αλλά και την διαφοροποίηση πλέον όσον αφορά το όζον, τις θερμοκρασίες, την αλλαγή της ατμόσφαιρας, τα δηλητηριώδη αέρια, τους ρύπους, μας υπόσχονται ένα περιβάλλον στο οποίο θα είμαστε αποκλειστικά εξαρτημένοι με τις μάσκες από την τεχνολογία, με προοπτική να ζήσουμε από κάτω, να ζήσουμε υπόγεια, ή μέσα σε πόλεις- θόλους που θα εξαρτιόμαστε για την επιβίωσή μας καθαρά από κείνους που θα κατέχουν τα μέσα.

Πρόκειται λοιπόν να γίνει ένας αγώνας μέχρις εσχάτων και σ’ αυτό τον αγώνα θα πρέπει πολύ καλά να ξέρουμε ποιο μέρος θα πάρουμε και με ποιες δυνάμεις οι οποίες θ’ αναδειχθούν από τα κάτω, γιατί είναι κι αυτό νομοτελειακό, μπορεί προς το παρόν να είναι κάποια οικολογικά κινήματα, ή κάποιες συνιστώσες αντιπαγκοσμιοποίησης, ή κάποια αριστερά προοδευτικά, οτιδήποτε φορείς, αλλά όλα αυτά θα γιγαντωθούν και θα πάρουν πολύ σημαντικότερη κοινωνική μορφή προκειμένου ν’ αντιμετωπίσουν την καταστροφή, η οποία επέρχεται.

Μέσα λοιπόν σ’ αυτή τη δίνη που θα επακολουθήσει, οραματισμός, ενέργεια και καθημερινή στάση ζωής να είμαστε με τον άνθρωπο, με την ελευθερία, με την αυτοδιάθεση και με το σεβασμό στη φύση.